Παλιάς κοπής προεκλογικό αφήγημα: Οι ποδοσφαιριστές και οι πολιτικοί πρέπει να ξέρουν πότε να αποχωρούν




Του Κώστα Βενιζέλου

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει εξαγγείλει υποψηφιότητα για επανεκλογή στις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου. Η δημόσια εξήγηση και επιχειρηματολογία για την απόφαση του θα γίνει στις 14 Οκτωβρίου. Εδώ και καιρό όλες οι κινήσεις, ενέργειες του, αποφάσεις, καθορίζονται από το γεγονός ότι θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία.

Αυτό σημαίνει πως επτά-οκτώ μήνες ο Πρόεδρος θα βρίσκεται σε προεκλογική εκστρατεία και η χώρα σε προεκλογική περίοδο. Ασφαλώς ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι. Αλλά η επανάληψη μιας πρακτικής δεν μπορεί να θεωρείται κεκτημένο, ούτε και έθιμο στην πολιτική. Ο εκάστοτε Πρόεδρος έχοντας κοντά του το… ταμείο της εξουσίας δεν μπορεί να υποκύπτει στη λογική του «δώσε, δώσε, δώσε». Βέβαια, οι περισσότερες εξαγγελίες, επειδή είναι μαζεμένες και απλόχερες, δεν υλοποιούνται σχεδόν ποτέ. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που αφορά και τους αποδέκτες των υποσχέσεων, τους πολίτες.

Γιατί, όμως, θα πρέπει να επαναδιεκδικήσει την προεδρία ο Νίκος Αναστασιάδης; Επειδή κατά τη διάρκεια της θητείας του έχει υλοποιήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις; Στην τηλεοπτική του συνέντευξη στον Αντένα και εξαγγέλλοντας την ημερομηνία ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του, υποστήριξε πως έχει εφαρμόσει το 80% του προγράμματος του. Βεβαίως, δεν υπάρχει μετρήσιμο κριτήριο ούτε και ένας κατάλογος που μπορεί κανείς να ελέγχει τις υλοποιήσιμες εξαγγελίες. Ο ίδιος, στην πρώτη περίοδο της προεδρίας του και μετά το κούρεμα καταθέσεων και την ισοπέδωση του τραπεζικού συστήματος, όταν αναφερόταν στη λέξη δεσμεύομαι έκανε χιούμορ. Αυτοσαρκαζόταν. Σήμερα, βέβαια, επειδή οι Κύπριοι είναι λαός που ξεχνά επενδύει στη λήθη. Ξέχασαν το κούρεμα, ξέχασαν και την εξαφάνιση μιας τράπεζας, τι έλεγε και τι όχι για το Κυπριακό. Στην κυβέρνηση λένε και επαναλαμβάνουν πως αναπτύχθηκε η οικονομία, η χώρα βγήκε από το μνημόνιο. Η πραγματική οικονομία δεν συνάδει με τις στατιστικές και τους αριθμούς. Όσο δε αφορά την ανεργία, καμία κυβέρνηση δεν υπολογίζει αυτούς που μεταναστεύουν και εκείνους που δεν επιστρέφουν ποτέ μετά τις σπουδές τους. Οι κυβερνήσεις, όμως, βλέπουν την ανεργία μόνο ως στατιστικές και συγκρίνουν αριθμούς. Απρόσωπα, ψυχρή αριθμητική.

Αλλά και στο Κυπριακό τι κατάφερε; Είχε αναφέρει το 2013 πως εάν αποτύχει στο Κυπριακό και στην οικονομία δεν θα επαναδιεκδικούσε. Και η αποτυχία στο Κυπριακό είναι πρωτίστως η μη λύση. Οι χειρισμοί και τα λάθη είναι μια άλλη πτυχή, που μπορεί να ενταχθεί στο πεδίο της κριτικής. Όμως, ένας πολιτικός της γενιάς του Νίκου Αναστασιάδη θα έπρεπε να γνωρίζει, πριν προβαίνει σε αυτές τις εξαγγελίες, πως το Κυπριακό για να λυθεί πρέπει να το αποφασίσει η Τουρκία. Ούτε ο περίπατος στο μακρύδρομο και η κοινή πολιτιστική δράση σε θέατρα μπορούν να δώσουν διέξοδο. Ο κ. Ακιντζί, ο… ηγέτης της λύσης, ο άνθρωπος των οπαδών της όποιας λύσης δεν μπορούσε να εκπληρώσει το «κοινό όραμα» και έπρεπε να το γνωρίζει. Ο Πρόεδρος στο Κυπριακό επιβεβαίωσε ότι η ακολουθούμενη για τέσσερις δεκαετίες πολιτική στο Κυπριακό έχει αποτύχει. Ο ίδιος, ο καλύτερος εκφραστής της, σφράγισε στο Κραν Μοντάνα το τέλος της.

Παρακολουθώντας το αφήγημα που διαμορφώνεται για την προεκλογική του εκστρατεία, Ο κ. Αναστασιάδης θα παρουσιαστεί ως εκείνος που έσωσε τη χώρα. Ο άνθρωπος που απέτρεψε τη χρεοκοπία που έφερε την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ( με ποιο τίμημα;). Όλα αυτά είναι παλιάς κοπής προφίλ υποψηφίου/πολιτικού. Η πραγματικότητα είναι η καθημερινότητα. Οι ποδοσφαιριστές και οι πολιτικοί πρέπει να ξέρουν πότε να αποχωρούν.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: