Toυ Μιχάλη Ιγνατίου
Ο Πρόεδρος της Κυπριακή Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης προσφώνησε για πέμπτη φορά, τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, μεταφέροντας το μήνυμα ότι η λύση του Κυπριακού είναι πιο επιτακτική παρά ποτέ. Καλώς έπραξε. Η υπενθύμιση είναι αναγκαία σε μία εποχή όπου άλλα διεθνή θέματα, επισκιάζουν το δικό μας, σε βαθμό και σημείο που το αναγάγουν σε «μη ζήτημα»…
Υπάρχει και ένα άλλο σοβαρό ζήτημα: Ότι με τις συνεχείς υποχωρήσεις των Ελληνοκυπρίων ηγετών, οι ξένοι μεσολαβητές -πολλοί εκ των οποίων ήταν παιδιά στην εισβολή ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ- νομίζουν ότι οι Ελληνοκύπριοι φταίμε για την τραγωδία μας. Πόσες φορές οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίσαμε αυτή τη θλιβερή «πραγματικότητα» μιλώντας με αξιωματούχους χωρών που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την εθνική μας υπόθεση. Διότι κατάφεραν το …ακατόρθωτο με τις υποχωρήσεις τους οι πολιτικοί μας. Οι πάντες να πιστεύουν ότι τα θύματα είναι οι Τούρκοι και εμείς οι θύτες.
Ο κ. Αναστασιάδης, λοιπόν, παρουσίασε τα γεγονότα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά, κάνοντας αγωνιώδη προσπάθεια να πείσει ότι ευθύνονται αποκλειστικά οι Τούρκοι. Η αλήθεια, βεβαίως, είναι αυτή, αλλά άντε να πείσει ο Πρόεδρος της Κύπρου, όταν δικοί μας πολιτικοί ηγέτες πιστεύουν τις αναλήθειες του Έσπεν Μπαρθ Άιντα και τα ψέματα του εθνικιστή Ναμί. Και οι δύο, σε συνεννόηση, παραμυθιάζουν τους πολιτικούς μας, ειδικά τον Άντρο Κυπριανού, ο οποίος κάθεται και τους ακούει και ασκεί μία άνευ προηγουμένου πολιτική κριτική, η οποία στο τέλος αποβαίνει εις βάρος της Κύπρου, όχι του Αναστασιάδη, ο οποίος θα μπορεί να λέει στους «εθνικόφρονες» οπαδούς του, «είδατε ότι με κατηγορεί το ΑΚΕΛ; Με κατηγορεί επειδή αρνήθηκα να το δώσω όλα στους Τούρκους».
Η προεδρική ομιλία ήταν καλή -δεν μπορώ να πω- αλλά θα μπορούσε να είναι και πιο σκληρή σε ότι αφορά την Τουρκία, η οποία εμποδίζει τη λύση και την επανένωση της Κύπρου. Αντί ο Πρόεδρος να βλέπει παντού …δαίμονες και εχθρούς, πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις που θα ανατρέψουν αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση για την Κύπρο και το λαό της. Αντί να επιμένει να λύσει το Κυπριακό, ανοίγοντας μεγαλύτερες πληγές, είναι καλύτερο να το θέσει σε ένα πλαίσιο διαφορετικό.
Μερικοί κοινοί φίλοι υποστηρίζουν στις συζητήσεις μας ότι βασικός του στόχος είναι η διχοτόμηση, ώστε να παραμείνει ένα κομμάτι του νησιού ελληνικό. Αν και προσωπικά είμαι κάθετα και οριζόντια εναντίον της διχοτόμησης, καταλαβαίνω τη συλλογιστική και τη «λογική», χωρίς και να την αποδέχομαι. Εάν ισχύει αυτός ο ισχυρισμός, σημαίνει ότι άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον μέγα κίνδυνο της ρατσιστικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Διότι πρόκειται για συνταγή αφανισμού του Ελληνισμού της Κύπρου. Σε 30 χρόνια θα έχει γίνει Λίβανος το νησί. Είναι και μία φράση που φέρεται να έλεγε σε συνομιλητές του ο Πρόεδρος της Κύπρου, όταν βρέθηκε τον Ιούνιο στην Ουάσιγκτον, διότι η διζωνική διασφαλίζει μόνο τους Τουρκοκύπριους και τους έποικους και όχι τους Ελληνοκύπριους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι: «Οι φωνές ακούγονται μέχρι έξω», είπε ένας εκ των παρισταμένων που κάλυπτε τη συνάντηση του κ. Νίκου Αναστασιάδη με τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας. Τα είπαν, όμως, και ξεθύμαναν, και καλά έκαναν. Αυτό που έχει σημασία, πάντως, είναι ότι ο Νίκος Κοτζιάς στάθηκε δίπλα στον Πρόεδρο της Κύπρου στα δύσκολα. Όταν οι Τσαβούσογλου και οι Ακιντζήδες τον έβριζαν και τον λοιδωρούσαν. Κατά τα άλλα, ο καυγάς έγινε για τον ΓΓ του ΑΚΕΛ και για τον κ. Γιώργο Λιλλήκα, οι οποίοι χρησιμοποιούν ανύπαρκτα λόγια του Έλληνα υπουργού για κομματικούς και μόνο σκοπούς.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΙ: Όταν ο ηγέτης είναι δειλός και ανθρωπάκι… Τον ρώτησαν από την Αθήνα γιατί βρίζει η εφημερίδα του κόμματος τον κ. Κοτζιά. Και απάντησε ο αθεόφοβος: Έγινε λάθος. Τον τάδε δημοσιογράφο τους είπαμε να κτυπήσουν. Και ανέφερε και όνομα…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΙΙ: Μπράβο στους Κύπριους απόδημους που τίμησαν τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας. Συγχαρητήρια στον πρόεδρο τους, Κυριάκο Παπαστυλιανού.