Κεντροαριστερά ή βαρβαρότητα; Τα πραγματικά κινήματα και στο βάθος η «χαμένη» και απροσδιόριστη ελληνική παράταξη

Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης

Στην Ελλάδα της μη κανονικότητας, ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού εκλογικού σώματος αναρωτιέται αν οι διεργασίες οι οποίες λαμβάνουν χώρα με σκοπό την έκφραση ενός χώρου που κινείται στην κεντροαριστερά, ή δεξιότερα της αριστεράς όπως αναφέρει η κυβερνώσα αριστερά, έχουν χαρακτηριστικά κινήματος.

Κίνημα, ή όπως και αν ονομαστεί το νέο εγχείρημα, ενδεχομένως ικανό να κατορθώσει και να ηγηθεί σε μερικά χρόνια μια νέα προσπάθεια ώστε η χώρα να οδηγηθεί με ασφαλή βήματα στην επόμενη μέρα της εξόδου από το αδιέξοδο της οικονομικής κρίσης.

Αρχικά, θα προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε την έννοια του «Κινήματος» με ιστορικά παραδείγματα και στη συνέχεια έχοντας κατανοήσει την «κινηματική» διαδικασία θα επικεντρωθούμε στην έντονη κινητικότητα που παρατηρείται στον χώρο του πολιτικού συστήματος που θέλει να εκφράσει την προς το παρόν και έτσι και αλλιώς πολυκερματισμένη κεντροαριστερά στην Ελλάδα .

Στις μέρες μας, η κεντροαριστερά προσπαθεί να «αυτό – προσδιοριστεί», με τον δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας να ψάχνει να βρει μέσα από πολλές αναλύσεις το διακύβευμα της διεκδίκησης της ηγεσίας από ορισμένους κεντροαριστερούς ή σοσιαλδημοκράτες πολιτικούς, οι περισσότεροι πρώην κυβερνητικά ή κομματικά στελέχη του ιστορικού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

« Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει » ;

Οι υποψήφιοι Πρόεδροι της νέας κεντροαριστεράς, δέκα στον αριθμό, έθεσαν εαυτόν, – με την κατάθεση της ατομικής υποψηφιότητας για τη θέση του Προέδρου -, σε ένα κόμμα που δεν υπάρχει και που ενδεχομένως, αν υπάρξει, να θεωρηθεί ικανό ώστε να εκφράσει τον χώρο της κεντροαριστεράς, όπως επικαλούνται οι οραματιστές και συμμετέχοντες στο νέο πολιτικό – κομματικό εγχείρημα στην Ελλάδα.

Αμερική, φυλετικές διακρίσεις, Εμφύλιος Πόλεμος περιόδου «1861- 1865».

Βρισκόμαστε στην Αμερική των 1960, στην εποχή του απόλυτου αμερικάνικου σκληρού διχασμού με τα φυλετικά χαρακτηριστικά σε έξαρση, εξαιτίας των διακρίσεων μεταξύ λευκών και «νέγρων».

Η έκρυθμη κατάσταση με χαρακτηριστικά απόλυτου διχασμού στην αμερικανική κοινωνία ήταν ικανή να οδηγήσει τις Η.Π.Α., σε ένα νέο εμφύλιο τύπου του πολέμου των «Βορείων και Νοτίων» , εμφύλιος που οδήγησε στον θάνατο πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους και στην καταστροφή της Αμερικανικής Εθνικής Οικονομίας.

Οι αιτίες που οδήγησαν στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο της περιόδου «1861- 1865», ο οποίος έμεινε στην Ιστορία ως ο πόλεμος των «Βορείων και Νοτίων», ήταν κατά κύριο λόγο o εθνικός διχασμός, η δουλεία, οι φυλετικές διακρίσεις,                     – προερχόμενες πάντα μέσα από τη δουλεία -, αλλά και η θέληση απόσχισης των νότιων πολιτειών από το κεντρικό κράτος της Washington, εξαιτίας της φτωχοποίησης των νότιων πολιτειών της τότε Ε.Π.Α., έναντι των πλούσιων βόρειων πολιτειών.

Η σκληρή αλήθεια υπογραμμίζει πως στις Η.Π.Α., τη χώρα της απόλυτης δημοκρατικής διαδικασίας και των αξιών αλλά και της θωράκισης της ίδιας της δημοκρατίας, οι φυλετικές διακρίσεις συνεχίστηκαν ως τη δολοφονία του αφροαμερικανού πάστορα Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ βραβευμένου με το Νόμπελ Ειρήνης, ακτιβιστή – ειρηνιστή και στην πορεία ηγέτη του Κινήματος των «νέγρων» για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων και το τέλος της κάθε διάκρισης.

Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο αγώνας – κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, « Η πορεία προς την Ουάσινγκτον».

O πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο εμπνευστής και εκφωνητής του ιστορικού πολιτικού λόγου «I have a dream», στα ελληνικά « έχω ένα όνειρο», κατόρθωσε να ενώσει αρχικά τους έγχρωμους ηγέτες αλλά και λευκούς ακτιβιστές οργανώσεων για τα πολιτικά δικαιώματα, συμμετέχοντας ως επικεφαλής στην πετυχημένη εκστρατεία διεκδίκησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «Πορεία προς την Ουάσινγκτον».

Στις 23 Αυγούστου του 1963, ο βαπτιστής πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ εκφωνεί στην Ουάσινγκτον, τον περίφημο πολιτικό λόγο που έμεινε στην ιστορία με τον τίτλο «I have a dream», μπροστά σε ένα κοινό 200.000 διαδηλωτών οι οποίοι ήταν αντίθετοι σε κάθε μορφή διάκρισης.

Ο αγώνας του νομπελίστα – ακτιβιστή Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ για την ισότητα την ελευθερία και το τέλος κάθε μορφής διάκρισης, δικαιώνεται το 1964 όταν ψηφίζεται από το αμερικανικό Κογκρέσο ο νόμος που βάζει τέλος στην κάθε μορφή διάκρισης μεταξύ ανθρώπων, παραχωρώντας δικαιώματα ψήφου και πλήρης ισότητας στους αφροαμερικανούς – Αμερικανούς πολίτες.

Παράλληλα, αξιοσημείωτο ως γεγονός, μη κατανοητό για εμάς όσο και να μας φαίνεται παράξενο, με τη συγκεκριμένη νομοθεσία που έβαζε τέλος στην κάθε μορφή διάκρισης, ο αφροαμερικανός διεκδικητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ πετυχαίνει τις κοινές ισότιμες συναθροίσεις των ομοϊδεατών και ομόφυλων «νέγρων» με τους λευκούς σε δημόσιες αίθουσες, το τέλος των διακρίσεων στα σχολεία και στα πανεπιστήμια αλλά και σε χώρους εργασίας ή ακόμα και σε σωματεία εργαζομένων.

Ο αγώνας του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ για τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεκινάει το 1955 στην Αλαμπάμα των Η.Π.Α., όταν μαζί με συντρόφους του αφροαμερικανούς απαντούν με το «Μποϋκοτάζ των Λεωφορείων» στην επιβολή προστίμου σε μαύρη καθαρίστρια η οποία αρνήθηκε να δώσει τη θέση της σε λευκό μέσα σε λεωφορείο.

Ακολούθησαν συμπλοκές για ένα σχεδόν χρόνο, μέχρι το αμερικανικό ανώτατο δικαστήριο να αποφασίσει την πρώτη δικαίωση των αγώνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα των «νέγρων» έναντι των λευκών, βάζοντας τέλος στις διαχωριστικές γραμμές μέσα στα λεωφορεία στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα.

Ο κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης, «νέγρος» πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ διεκδικητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δολοφονείται στις 6 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις.

Οι αφροαμερικανοί χάνουν τον ηγέτη τους και οι Η.Π.Α., τον πρώτο Αφροαμερικανό που θα μπορούσε να διεκδικήσει τη θέση του Αμερικανού Προέδρου.

Ο αγώνας και το πραγματικό «dream» όνειρο του έγχρωμου πάστορα γεννημένου στην Ατλάντα των Η.Π.Α., στις 15 Ιανουαρίου του 1929, θα δικαιωθεί στον απόλυτο βαθμό, την 4^η Νοεμβρίου του 2008, όταν ο Μπαράκ Χουσεΐν εκλέγεται ως ο 44^ος Αμερικανός Πρόεδρος και γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός εκλεγμένος στο πιο υψηλό αξίωμα των Η.Π.Α.

Για την ιστορία και το μέλλον ως προς το θυμικό των απανταχού Κινημάτων, η μέρα γέννησης του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, η 15^η Ιανουαρίου, έχει καθιερωθεί επισήμως στις ΗΠΑ ως «Ημέρα Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ», εορτάζεται την τρίτη Δευτέρα κάθε Ιανουαρίου και είναι αργία για τους Αμερικανούς, τιμώντας τον νομπελίστα δολοφονημένο αφροαμερικανό ακτιβιστή διεκδικητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολέμιο κάθε είδους φυλετικών διαχωρισμών.

Ο αγώνας του Νέλσον Μαντέλα κατά του Απαρτχάιντ.

Κίνημα χαρακτηρίζεται και ο αγώνας του Νέλσον Μαντέλα κατά του Απαρτχάιντ και των Αφρικάνερς και των μεθόδων ρατσισμού και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των έγχρωμων της Νοτίου Αφρικής.

Ο Νέλσον Μαντέλα, ο «νέγρος» ηγέτης του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, ο οποίος ως επικεφαλής του «κινήματος» των έγχρωμων της Νοτίου Αφρικής ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις που επέβαλε το καθεστώς του «Απαρτχάιντ», αποφυλακίζεται στις 2 Φεβρουαρίου του 1990, έπειτα από 27 χρόνια κράτησης στις φυλακές του καθεστώτος. στη νήσο Ρόμπεν αλλά και στο Κέιπ Τάουν.

Τα 70^α γενέθλια του Νέλσον Μαντέλα, στις 18 Ιουλίου του 1988, έγιναν αιτία παγκόσμιων διαδηλώσεων, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη συναυλία που έγινε στο στάδιο του «Wembley».

Σύσσωμη η διεθνής κοινότητα ζητούσε την απελευθέρωση του Νοτιοαφρικανικού φυλακισμένου ηγέτη του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου και την κατάργηση του «Απαρτχάιντ».

Η πτώση του τοίχους του Βερολίνου, το 1989, οδηγεί τον τότε Νοτιοαφρικανικό και τελευταίο «λευκό» Πρόεδρο Φρέντερικ Ντε Κλερ στην απόφαση να νομιμοποιήσει το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, αλλά και να ανοίξει τη συζήτηση για την απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα και των συντρόφων του.

Ο Νέλσον Μαντέλα, απελευθερώνεται τελευταίος από τους φυλακισμένους συντρόφους του έπειτα από απόφαση του νοτιοαφρικανού Προέδρου Φρέντερικ Ντε Κλερ, στις 2 Φεβρουαρίου του 1990, έχοντας περάσει το τελευταίο διάστημα της κράτησής του σε κατ` οίκον περιορισμό.

Η κατάργηση του «Απαρτχάιντ», έρχεται τον Απρίλιο του 1992, όταν πραγματοποιείται η συνταγματική συνέλευση με λευκούς και μαύρους και αποφασίζεται η διεξαγωγή κοινών – ελεύθερων εκλογών.

Ο αγώνας για τον τερματισμό των φυλετικών διακρίσεων στη Νότια Αφρική του κάτοχου του Νόμπελ Ειρήνης από το 1993 Νέλσον Μαντέλα, δικαιώνεται τον Απρίλιο του 1994.

Ο Νέλσον Μαντέλα, ηγείται του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου στις πρώτες ελεύθερες για τους μαύρους, κοινές με τους λευκούς, εκλογές και εκλέγεται ως ο πρώτος έγχρωμος Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής.

Για την ιστορία, ο Νέλσον Μαντέλα, διετέλεσε Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής από το 1994 έως το 1999, για μια μόνο θητεία .

Ο αγώνας του Μαχάτμα Γκάντι, η παθητική αντίσταση και η Ανεξαρτησία της Ινδίας.

Ως «κίνημα», χαρακτηρίζεται και ο αγώνας του Ινδού πολιτικού και ειρηνιστή Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος αναγάγεται ως ηγέτης του Κινήματος της Ανεξαρτησίας της Ινδίας από τη Βρετανική Αυτοκρατορία.

Ο Μοχάντας Γκάντι, ξεσηκώνει τον λαό της Ινδίας και οδηγεί την Ινδία το 1947 στην Ανεξαρτησία από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, χωρίς τη χρήση βίας ή όπλων, εμπνευστής και χρήστης της παθητικής αντίστασης στον δρόμο προς την Ανεξαρτησία.

Το «Κίνημα Λαού» στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα.

Στην Ελλάδα, μορφή Κινήματος, λαμβάνει ο αγώνας του Ανδρέα Παπανδρέου κατά της δεξιάς.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχοντας επιστρέψει στην Ελλάδα από την εξορία τον Αύγουστο του 1974 αμέσως μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών και το ξεπούλημα της Κύπρου από την δεξιά στους Τούρκους, ιδρύει, την 3^η του Σεπτέμβρη του 1974, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Το ΠΑΣΟΚ, το «Κίνημα Λαού», όπως το ονόμαζε ο Ανδρέας Παπανδρέου και το χαρακτήριζε ο ελληνικός λαός, έρχεται στην εξουσία στην Ελλάδα στις 18 Οκτωβρίου του 1981, έχοντας ως κεντρικό σύνθημα την «Αλλαγή» και ως ιδεολογία τον Σοσιαλισμό.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, κατόρθωσε μέσα από το ΠΑΣΟΚ να εκφράσει τη δημοκρατική παράταξη της χώρας, από το κέντρο ως την αριστερά με αφήγημα τον Σοσιαλισμό, έχοντας κατορθώσει να επαναφέρει στο κάδρο και στην επιφάνεια εκατομμύρια Ελλήνων οι οποίοι ζούσαν στην απόλυτη φτώχια, οδηγώντας την τότε φτωχοποιημένη ελληνική κοινωνία σε συνθήκες πρώιμης ευημερίας.

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, παραμένει στο προσκήνιο την πολιτικής κεντρικής σκηνής σε όλο το διάστημα της μεταπολίτευσης βρισκόμενο στην κυβέρνηση της χώρας για πάνω από είκοσι χρόνια, αλλάζοντας την Ελλάδα της δεξιάς.

Η κεντροαριστερά σήμερα. Διεργασίες και ενδοπαραταξιακές εκλογές της 5^ης / 12^ης Νοεμβρίου 2017.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου της 82^ης Δ.Ε.Θ., ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, κατηγορηματικά αναφέρει πως παρακολουθεί με την πρέπουσα σοβαρότητα τις εξελίξεις και τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα σε έναν κοντινό πολιτικά χώρο, ο οποίος θέλει να προσδιοριστεί ως κεντροαριστερά, βγάζοντας το σοσιαλιστικό πανωφόρι.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, θυμίζει από την Θεσσαλονίκη, πως η πλειοψηφία του κόσμου που πάλαι ποτέ στήριζε τη δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα, ψηφίζει σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο προσωπικά,

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας τονίζει, πως θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με την εκλεγμένη ηγεσία της κεντροαριστεράς και αναφέρει πως η εκλεγμένη ηγεσία της κεντροαριστεράς θα πρέπει η ίδια πρώτα να ξεκαθαρίσει αν επιλέξει συνεργασία με τη δεξιά ή την αριστερά, καθώς όπως είναι διαμορφωμένοι οι σημερινοί συσχετισμοί, δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας.

Οι διαδικασίες στην Κεντροαριστερά.

Είναι δεδομένο, πως oι διαδικασίες στην «κεντροαριστερά», έχουν ανοίξει και κεντρίζουν το πολιτικό – δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, έστω και αν μιλάμε για τη μειοψηφία ενός χώρου ο οποίος εκφραζόταν στο παρελθόν πλειοψηφικά μέσα από τη δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Έλληνας, ως γνωστόν έχει πάθος με τις εκλογικές διαδικασίες.

Το πάθος κύριο συστατικό και σε αυτή τη διαδικασία της ανασύστασης του πολυκερματισμένου χώρου της χαμένης και απροσδιόριστης κεντροαριστεράς.

Σίγουρα, χρειάζεται στο πολιτικό σύστημα η ανασύσταση του χώρου της κεντροαριστεράς, η οποία ξεκίνησε, η αλήθεια είναι, από τις προσπάθειες της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και της επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κα. Φώφης Γεννηματά.

Φανερός στόχος ή προσέγγιση ενός αριθμού αναποφάσιστων και ο επαναπατρισμός με «άλλο» αφήγημα των απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του εκλογικού σώματος που εγκατάλειψε το ΠΑΣΟΚ από τις εκλογές του 2012 και μετά.

Ο κόσμος που θα συμμετάσχει στις διαδικασίες της 5^ης και 12^ης του Νοέμβρη στην εκλογής του Προέδρου της κεντροαριστεράς, θα βρεθεί μπροστά σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία ακόμα και για τα παγκόσμια πολιτικά – κομματικά δεδομένα.

Οι συμμετέχοντες θα κληθούν να ψηφίσουν τον άνθρωπο που θα ηγηθεί της προσπάθειας της σύστασης της κεντροαριστεράς, χωρίς να υπάρχει κόμμα ή πολιτικός οργανισμός, ή χωρίς να έχει προσδιοριστεί ή ίδια η κεντροαριστερά.

Στην ουσία οι εκλογές αφορούν την εκλογή μόνο του Προέδρου της κεντροαριστεράς, με τους συμμετέχοντες – εκλογείς, να μη γνωρίζουν αν συμμετέχουν σε μια εσωτερική διαδικασία ενός νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος δεν έχει έγκριση ίδρυσης από το πρωτοδικείο, δεν έχει ούτε Α.Φ.Μ, αλλά ούτε και έδρα – γραφεία.

Όσοι εκ των πολιτών συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία της κεντροαριστεράς, αναρωτιούνται πριν πέσουν για ύπνο, αν μετά την εκλογή του πρώτου Προέδρου της κεντροαριστεράς, οι χαμένοι της διαδικασίας θα ακολουθήσουν τον νικητή ή θα επικρατήσουν ξανά οι παθογένειες και οι υποψήφιοι που θα χάσουν θα επιλέξουν τη συνέχιση της προσωπικής πορείας μέσα στα κόμματά τους.

Η εκλογική διαδικασία. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα το οποίο έχει προκύψει και απασχολεί τους φιλόδοξους ηγέτες του νέου πολιτικού εγχειρήματος της κεντροαριστεράς, είναι η εκλογική διαδικασία και πως θα εξελιχθεί αν υπάρξει τελικά η ηλεκτρονική διαδικασία, η οποία δίνει στους ψηφοφόρους το δικαίωμα ψήφου από το σπίτι και παράλληλα επιτρέπει στους κατοίκους του εξωτερικού να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία.

Στην Ελλάδα του 2017, πολιτικοί οργανισμοί που επιθυμούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, φοβούνται την ίδια ώρα την ηλεκτρονική διαδικασία, προτιμώντας την παλιά και «βολική» μέθοδο της χειρόγραφης διαδικασίας.

Θυμόμαστε με γέλιο όσα διαδραματίστηκαν στο «φιάσκο» της ηλεκτρονικής διαδικασίας κατά τη διάρκεια της τελευταίας εκλογής Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας όταν το ηλεκτρονικό σύστημα κόλλησε, θελημένα ή μη, με συνέπεια η εκλογική διαδικασία να συνεχίσει με τη «σίγουρη» χειρόγραφη μέθοδο.

Η «μπουγάδα» της ποταμίσιας κεντροαριστεράς.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν η διαδικασία ανάδειξης του νέου προέδρου της προς το παρόν απροσδιόριστης κεντροαριστεράς περιέχει ζητήματα που έχουν με την τήρηση της διαδικασίας, ή υπάρχουν φόβοι από και τους δέκα υποψηφίους του πρώτου γύρου ως προς την καθαρότητα του αποτελέσματος.

Το μόνο σίγουρο, ως προς την καθαρότητα της εκλογικής διαδικασίας της 5^ης του Νοέμβρη ή και της 12^ης του ιδίου μηνός, είναι πως το πρώτο τηλεοπτικό σποτ υποψηφίου προέδρου της κεντροαριστεράς, είχε ως φόντο την ελληνίδα νοικοκυρά να απλώνει στην κρεμάστρα της μια επιμελώς προσεγμένη καθαρή «μπουγάδα».

Ο δρόμος προς την τελική αναμέτρηση της 5^ης Νοέμβρη.

Στις επόμενες μέρες, όσο μπαίνουμε στο φθινόπωρο και πλησιάζουμε στην ώρα της κάλπης θα έχουμε όξυνση της ενδοοικογενειακής αντιπαράθεσης.

Οι δέκα υποψήφιοι ηγέτες για τη θέση του Προέδρου της κεντροαριστέρας, θα διασταυρώσουν τα «ξίφη» τους προβάλλοντας «εγωιστικού τύπου», ηγετικά προσωπικά χαρακτηριστικά.

Ορισμένοι εξ `αυτών θα θυμίζουν στον ελληνικό λαό ακόμα και για το μέτρο υποστήριξης και θαυμασμού τους στο πρόσωπο του Γάλλου προέδρου κ. Εμμανουέλ Μακρόν.

Η επίσκεψη Μακρόν στην Ελλάδα.

Η επιτυχημένη, πρώτη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου κ. Εμμανουέλ Μακρόν στη χώρα μας την περασμένη εβδομάδα, θα μείνει για καιρό χαραγμένη στους Έλληνες πολίτες αλλά και στους «συγγενείς» πολιτικούς της κεντροαριστεράς, οι οποίοι ήδη προσπαθήσουν να αντιγράψουν κάθε κίνηση του Γάλλου Προέδρου.

Ο ερχομός της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.

Η ελληνική κεντροαριστερά έρχεται στην Ελλάδα όντως χαμένη ως προς τη δημοφιλία, την ώρα που πραγματοποιεί, δειλά – δειλά, τα πρώτα «εξωστρεφή βήματα», όντως έτοιμη ή να ταράξει ή εκ νέου το πολιτικό σύστημα ή να ταραχτεί από το διαμορφωμένο σκληρό πολιτικό σκηνικό των δυο άκρων στο οποίο βρίσκεται η χώρα.

Η ελληνική κεντροαριστερά θα κληθεί σύντομα, αμέσως μετά την εκλογική διαδικασία ανάδειξης του Προέδρου, να δώσει απαντήσεις ως προς τη σύσταση ή όχι του νέου ενιαίου φορέα, ακόμα και αν αυτός ονομαστεί «Νέο Προοδευτικό Κίνημα», ή, επικρατήσει τελικά η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» και καταφέρει να μετεξελιχθεί σε ενιαίο πολιτικό φορέα.

Η ελληνική κεντροαριστερά, η οποία προς το παρόν βρίσκεται στον αέρα, χωρίς ενιαία έκφραση, χωρίς καν να αποτελεί η ίδια πολιτικό κόμμα, χωρίς να έχει ΑΦΜ, ή μητρών ψηφοφόρων, θα κληθεί να δείξει αντοχές και αντανακλαστικά γρήγορα και ικανά ως προς την συσπείρωση του πολυκερματισμένου χώρου, πριν μπει στη διαδικασία και κυρίως στη θέση η οποία θα της επιτρέπει να προτείνει λύσεις στα προβλήματα σε μια κοινωνία που ζει μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης.

Παρά το απροσδιόριστο του εγχειρήματος, οι δέκα συμμετέχοντες στην εκλογική διαδικασία που θα αναδείξει τον πρώτο πρόεδρο της κεντροαριστεράς, αποδεικνύουν περίτρανα ,πλην ελάχιστων σοβαρών περιπτώσεων, πως οι εγωισμοί, οι παθογένειες και η θέση που οδηγεί στην καρέκλα του προέδρου, έστω και να μην υπάρχει προσδιορισμένο κόμμα, ή εκλογικοί κατάλογοι μελών του κόμματος, παραμένουν στο προσκήνιο, ξεχνώντας το σύντομο πολιτικό παρελθόν και έτοιμοι να αδράξουν τη νέα ευκαιρία για την προσωπική δημοσιότητα, εύκαιρη ή μη.

Κεντροαριστερά ή βαρβαρότητα ;

Στην Ελλάδα της εποχής της μη κανονικότητας, τη χώρα να βρίσκεται μέσα στη δίνη των μνημονίων, η κεντροαριστερά προσπαθεί να ξαναρθεί, να ξαναβρεθεί αν προτιμάτε με την ελληνική κοινωνία, έστω και αν δεν διαθέτει χαρακτηριστικά κινηματικού τύπου, έστω και αν η επιλεγμένη εκλογική διαδικασία είναι πρωτόγνωρη ακόμα και για τα παγκόσμια εκλογικά δεδομένα.

Αλήθεια, θα μπορέσει ο νέος υποσχόμενος πολιτικός φορέας, ο οποίος τοποθετείται πιο αριστερά της Νέας Δημοκρατίας και της δεξιάς, αλλά και δεξιότερα της κυβερνώσας αριστεράς η οποία συνεργάζεται με «κινήματα» δεξιότερα από τη δεξιά, να σχεδιάσει τη Νέα Ελλάδα, χωρίς μνημόνια και επιτροπείες ;

Τα πραγματικά κινήματα τα γνωρίζουμε, ευχόμαστε η «μπουγάδα» της εκλογικής διαδικασίας να είναι καθαρή και η χαμένη προς το παρόν κεντροαριστερά, πρώτα να προσδιοριστεί και στη συνέχεια να ζητήσει νέα κοινωνικά, με τον λαό, συμβόλαια.

Σημείωση :

H νέα «κεντροαριστερά» στην Ελλάδα, έρχεται σε μια περίοδο έντονης «κλιματικής αλλαγής» και πολιτικής δραστηριότητα η οποία επηρεάζει τους παγκόσμιους πολιτικούς οργανισμούς, εν μέσω δυνατών μουσώνων.

Σίγουρα η κεντροαριστερά χρειάζεται να βρει το νερό της, ώστε πρώτα να ποτιστεί και μετά να ανθίσει, εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες και η νέα ηγεσία.

Σήμερα απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις μαραμένη, αν και ζει το μύθο των πολλών αρχηγών μέσα σε ένα περιβάλλον περιορισμένου αριθμού ακολούθων.

Θα μας διαψεύσει η νέα «κεντροαριστερά» ;

Ραντεβού στις 5 ή 12 του Νοοέμβρη.

Κεντροαριστερά ή βαρβαρότητα ;

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η «κόκκινη Ρόζα», θα απαντούσε μόνο στο ερώτημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα » και μονολεκτικά.

Σοσιαλισμός.

 Υστερόγραφο:

Αν και βρισκόμαστε στην εποχή της γρήγορης μετάδοσης της πληροφορίας, η ηλεκτρονική εποχή φοβίζει, οπότε καταλαβαίνετε, πως για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή.

Σίγουρα το ξημέρωμα κρίνεται δύσκολο, μερικές φορές αργεί να ξημερώσει, ειδικά στα μέρη όπου λαλούν πολλοί κοκόροι.

• @mail: [email protected]
• Twitter : TsiloyannisAnd
• Facebook : Andreas Tsiloyannis