Η νοοτροπία των πρωταθλητών: «never-give-up»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ήταν ένας αγώνας που πληροί όλες τις προδιαγραφές για να προστεθεί στο πάνθεον των επιτυχιών της ΑΕΚ σε βάρος του Ολυμπιακού. Πλάι στο 0-1 «του Νικολαΐδη» το 1997, στο 3-1 «του Σλίσκοβιτς» του 1993 και άλλες ιστορικές επιτυχίες, τοποθετείται και το 3-2 της 24ης Σεπτεμβρίου 2017. Για το… κτητικό που θα το συνοδεύει εσαεί, θα μπορούσε να μείνει ως το 3-2 «του Λάζαρου» ή το 3-2 «της ανατροπής» αφού η ΑΕΚ βρισκόταν πίσω στο σκορ με 2-0 στη συμπλήρωση μίας ώρας αγώνα.
Με καθαρό μυαλό και εντελώς αποφορτισμένος από την ένταση του παιχνιδιού, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Ολυμπιακός έχασε γιατί αποδείχθηκε μη ικανός να διαχειριστεί το απρόσμενο προβάδισμα εναντίον μιας πολύ καλύτερης (στη δεδομένη χρονική στιγμή) ομάδας. Η ΑΕΚ νίκησε γιατί στο τελευταίο ημίωρο ξεδίπλωσε στο χορτάρι τη «never-give-up» νοοτροπία, που αποτελεί χαρακτηριστικό των πρωταθλητών. Αυτό ήταν το στοιχείο που προκάλεσε ηλεκτροσόκ στον Ολυμπιακό, ο οποίος αίφνης βρέθηκε απέναντι σε μια ομάδα (όχι μόνο αποφασισμένη να αμφισβητήσει τα πρωτεία του, αλλά) που δεν λύγισε από το 0-2.
Στην διαδρομή της απόλυτης κυριαρχίας του στην Ελλάδα, ένα πράγμα είχε μάθει καλά ο Ολυμπιακός: όταν έβαζε από κάτω τον αντίπαλο, δεν τον άφηνε να σηκωθεί. Ακόμα και τα τελευταία δύο χρόνια που η ΑΕΚ εξελίχθηκε στο αντίπαλον δέος, οι «ερυθρόλευκοι» τη διέλυσαν δύο φορές στο «Καραϊσκάκη» με 4-0 και 3-0, αποτελέσματα που προκάλεσαν τριγμούς και οδήγησαν σε αλλαγή προπονητή την Ενωση. Τώρα, έχουμε την απόλυτη αναστροφή δεδομένων. Η ΑΕΚ ανατρέπει σκορ, πετυχαίνει για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια τρία γκολ σε βάρος του Ολυμπιακού και προκαλεί την απομάκρυνση του τεχνικού του, ο οποίος για να είμαστε ειλικρινείς, αδίκως επωμίζεται τόσο μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «50-50»
Ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που δεν ακούστηκε το παραμικρό παράπονο από την πλευρά των ηττημένων ενός ντέρμπι. Το παραμικρό! Ούτε η κερκίδα των γηπεδούχων «γκρίνιαξε» παρότι υπήρχαν δύο περιπτώσεις (Ρομαό, Καρσελά) τις οποίες θα μπορούσε ο Σιδηρόπουλος να έχει τιμωρήσει με δεύτερη κίτρινη κάρτα και να αφήσει τους «ερυθρόλευκους» με παίκτη λιγότερο, όταν το σκορ ήταν 0-2. Ειδικά όσον αφορά τον Ρομαό, ο προπονητής του Ολυμπιακού ομολόγησε ιπποτικά στη συνέντευξη Τύπου ότι τον απέσυρε με τη μορφή… κατεπείγοντος γιατί η αποβολή ήταν θέμα χρόνου. Σε κανένα σημείο του αγώνα όμως δεν ακούστηκε σύνθημα εναντίον του διαιτητή. Άλλαξαν ξαφνικά «μυαλά» οι 35.000 φίλοι της ΑΕΚ και αποφάσισαν να μην ασχολούνται με τη διαιτησία; Μάλλον όχι. Το πιο πιθανό είναι πως άπαντες αντιλήφθηκαν ότι τα ?όποια- λάθη έγιναν ήταν ανθρώπινα, δεν υπήρξε η παραμικρή πρόθεση να ευνοηθεί κάποιος από τους δύο κι αυτός ήταν ένας από τους κύριους παράγοντες χάρη στους οποίους παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο ποιοτικά ντέρμπι των τελευταίων ετών. Ένας αγώνας υψηλού επιπέδου, που συνοδεύτηκε από αντίστοιχες διαιτητικές αποφάσεις, με σαφή πρόθεση το καρπούζι να κοπεί στη μέση. Ιστορικά και σε παγκόσμιο επίπεδο τα λάθη, ορισμένες φορές και μεγάλα, υπήρξαν ανέκαθεν μέρος του παιχνιδιού, όχι όμως όταν είναι μονόπλευρα και κατ΄εξακολούθηση.
… ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΙΜΕΝΕΘ
Το γεγονός ότι ο Ισπανός λίγες ώρες πριν από τον αγώνα απηύθυνε προσωπική παράκληση στους ρεπόρτερ της ΑΕΚ να μην δημοσιοποιήσουν τα πλάνα του, παρά μόνο όταν αυτά ανακοινωθούν επισήμως, δείχνει το πάθος και τη δίψα του για νίκη στο συγκεκριμένο ντέρμπι. Ηταν η πρώτη φορά που το κάνει κι αυτό αποδεικνύει πως δεν ήθελε να αφήσει τίποτα στην τύχη. Ακόμα κι η παραμικρή λεπτομέρεια, θα έπαιζε ρόλο…
Κάτι χρωστούσε ο Χιμένεθ στον Ολυμπιακό. Δεν ξέχασε ούτε το ταπεινωτικό 6-0 στο «Καραϊσκάκη» το 2011, ούτε την περσινή απρέπεια του τότε προπονητή του, Τάκη Λεμονή, ο οποίος δεν τον συνεχάρη για την πρόκριση στον τελικό κυπέλλου. Προσέγγισε υποδειγματικά το ματς από πλευράς τακτικής κι αυτό φάνηκε από τις 4 τελικές προσπάθειες της ΑΕΚ στα πρώτα δύο λεπτά της αναμέτρησης. Ήταν όμως και τυχερός. Πήρε μεγάλο ρίσκο αφήνοντας την ομάδα χωρίς αμυντική βοήθεια στον πάγκο (όλοι οι αναπληρωματικοί πλην του νεαρού Γιαννούτσου ήταν επιθετικογενείς), σίγουρα αγχώθηκε όταν αναγκάστηκε να σπαταλήσει μια αλλαγή στο ημίωρο λόγω του τραυματισμού του Σιμόες και τα έπαιξε όλα για όλα βάζοντας τον Λιβάγια στο ημίχρονο (και όχι στο 60΄-65΄).
Δικαιώθηκε και του αξίζουν τα εύσημα, αφού κατάφερε να διαχειριστεί σοβαρότατες αναποδιές: τις απουσίες βασικών παικτών, έναν τραυματισμό παίκτη-κλειδί στη μέση του παιχνιδιού, χάντικαπ δύο τερμάτων εναντίον του πρωταθλητή Ελλαδας και την κόπωση της ομάδας του μετά από συνεχείς αγώνες και συνεχείς επιτυχίες. Ποιος πίστευε πριν από έναν μήνα ότι στο τέλος Σεπτεμβρίου η ΑΕΚ θα βρισκόταν στους ομίλους του Europa League, θα έπαιρνε ευρωπαϊκό «διπλό» (Ριέκα) και θα βρισκόταν πέντε βαθμούς μπροστά από τον Ολυμπιακό, μετά μάλιστα από μια επική νίκη με ανατροπή; Ο Μανόλο Χιμένεθ, πάντως, δεν έχασε ποτέ την πίστη του σ΄αυτήν την ομάδα και δεν έχει σταματήσει να τη διατρανώνει από την πρώτη στιγμή που επέστρεψε στην Ελλάδα.
Γιώργος Μανταίος , ΑΠΕ-ΜΠΕ