Η ενίσχυση της γυναικείας απασχόλησης αποτελεί μοχλό για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όσα δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών στους βουλευτές της Ν.Δ. αποτελούν δέσμευση που «δένει» την κυβέρνηση: Να κοπεί με το μαχαίρι η απέραντη δειλία απέναντι στην Τουρκία…
Στις 27 Νοεμβρίου στη Λευκωσία η 2η Διακυβερνητική Σύνοδος Ελλάδας – Κύπρου: «Κοινές εθνικές επιδιώξεις για την οριστική επίλυση του Κυπριακού»
Άρθρο της ευρωβουλευτού Ελίζας Βόζεμπεργκ-Βρυωνίδη
για το Mignatiou.com
Η προσπάθεια εξόδου από την βαθειά κρίση των τελευταίων ετών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ενεργότερη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομική ζωή. Η βαρύτητα της συμμετοχής τους καταδεικνύεται από το γεγονός ότι για κάθε 1,5% ενίσχυσης της γυναικείας απασχόλησης, το ελληνικό ΑΕΠ θα μπορούσε να αυξάνεται κατά μία ποσοστιαία μονάδα, δηλαδή κατά 1,8 δις ευρώ.
Σε ανάλογο συμπέρασμα καταλήγει πρόσφατη έκθεση της Goldman Sachs, σύμφωνα με την οποία εάν ενισχυθεί η παρουσία των γυναικών στην αγορά εργασίας και γεφυρωθεί το χάσμα των φύλων, το ΑΕΠ της Ευρωζώνης και κατ’ επέκταση της Ελλάδας, θα μπορούσε να αυξηθεί σε ποσοστό έως και 9%.
Ανασταλτικό παράγοντα για την τόνωση της γυναικείας απασχόλησης αποτελεί η διαπίστωση ότι παρά τα μεγάλα βήματα προόδου και τη νομική κατοχύρωση της ισότητας των δύο φύλων, οι γυναίκες εξακολουθούν να γίνονται θύματα διακρίσεων και να αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια στην επαγγελματική τους εξέλιξη.
Οι χαμηλότερες αποδοχές των γυναικών σε σύγκριση με αυτές των ανδρών για την ίδια εργασία, η υποεκπροσώπησή τους σε θέσεις ευθύνης, οι υψηλότεροι δείκτες ανεργίας και η αδυναμία τους να ανέλθουν στην κορυφή της ιεραρχίας στους χώρους εργασίας επιβεβαιώνουν την ανωτέρω διαπίστωση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας η ανεργία των γυναικών στην Ελλάδα για το 2017 αναμένεται να κλείσει στο 29%, ενώ των ανδρών στο 19%.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι γυναίκες επιχειρηματίες στην Ελλάδα είναι μόλις το 10%, η μισθολογική απόκλιση ανδρών – γυναικών κυμαίνεται στο 15%, ενώ παράλληλα οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης στη χώρα μας είναι γένους θηλυκού.
Το πρόβλημα πηγάζει από διαχρονικά στερεότυπα και προκαταλήψεις εις βάρος των γυναικών, γνωστά ως φαινόμενο της «γυάλινης οροφής», που προφανώς δεν καταργούνται με νομοθετικές πρωτοβουλίες, αλλά εξαλείφονται σταδιακά μέσα από στοχευμένες παρεμβάσεις και εκστρατείες ενημέρωσης προκειμένου να αρθούν τα πολιτιστικά ή όποια άλλα εμπόδια δημιουργούν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, μέσα από συνειδητά ή ασυνείδητα στερεότυπα.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος οφείλει να ξεκινά από το σχολείο, εκεί όπου τα παιδιά μαθαίνουν ότι είναι ισότιμα σε κάθε πτυχή της ζωής τους και να συνεχίζεται με τη λήψη στοχευμένων πρωτοβουλιών με στόχο την ενίσχυση της προοπτικής των γυναικών στο ακαδημαϊκό και επαγγελματικό πεδίο, προκειμένου αυτές να μπορούν να αντεπεξέλθουν με επιτυχία στους πολλαπλούς ρόλους, που τους έχει απονείμει η φύση.
Υπό το πρίσμα αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται αυστηρά η ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών σε κάθε τύπο σύμβασης για απασχόληση ή χρηματοδότηση, να προβάλλονται θετικά γυναικεία πρότυπα, να ενισχυθούν οι πρωτοβουλίες που ενθαρρύνουν τις γυναίκες να συνεχίζουν την επιστημονική και ακαδημαϊκή τους σταδιοδρομία και να υιοθετηθούν πολιτικές για την εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής με έμφαση στη διασφάλιση επαρκών θέσεων στους παιδικούς σταθμούς.
Περαιτέρω με δεδομένη την ανάγκη τόνωσης της γυναικείας επιχειρηματικότητας απαιτείται δημιουργία ευέλικτου και φιλικού περιβάλλοντος μέσα από απλούστευση διαδικασιών και άρση θεσμικών, διοικητικών και οργανωτικών εμποδίων, ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στον τομέα της έρευνας και της καινοτομίας, στήριξη των υφιστάμενων γυναικείων επιχειρήσεων για την εισαγωγή νέων τεχνολογιών και την προώθηση της εξωστρέφειας, εξειδικευμένα προγράμματα κατάρτισης και παροχής συμβουλών και αποτελεσματικότερη δικτύωση των γυναικών μέσω επαγγελματικών οργανώσεων.
Από την πλευρά της η ΕΕ έχει αναλάβει σειρά πρωτοβουλιών με στόχο την ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας και την αντιμετώπιση του μισθολογικού χάσματος ανδρών – γυναικών, με ανταλλαγές βέλτιστων πρακτικών, χρηματοδότηση σχετικών δράσεων των κρατών μελών μέσω των Διαρθρωτικών Ταμείων, συστάσεις ανά χώρα, διοργάνωση εργαστηρίων και επιμορφώσεων και χρηματοδότηση των γυναικών επιχειρηματιών μέσα από εξειδικευμένα προγράμματα.
Είναι αλήθεια ότι η ισότητα ανδρών και γυναικών είναι μια κατάκτηση, που απαίτησε πολλά χρόνια και μεγάλους αγώνες, όμως στην πράξη υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος, καθώς οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν αυξημένα εμπόδια σε επίπεδο εύρεσης εργασίας, ιεραρχικής εξέλιξης, ποιοτικού αντικειμένου και αμοιβών.
Η καθολική αλλαγή κουλτούρας στο συγκεκριμένο ζήτημα χωρίς εξαιρέσεις, προσκρούει ακόμη σε υπερσυντηρητικές και αναχρονιστικές αντιλήψεις, όμως ευελπιστώ αυτές σύντομα να εκλείψουν.