Για όλα τα “μικρά” αλλά γενναία παιδιά… Ο καρκίνος θερίζει και δεν κάνει διακρίσεις ούτε για τα μωρά…




Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Για κάποιους ο Σεπτέμβριος είναι “χρυσός”, για κάποιους άλλους η κάθε μέρα είναι “χρυσή”. Ο Σεπτέμβριος βλέπετε, είναι ο μήνας που οι περισσότεροι μιλάνε για τον παιδικό καρκίνο, αν και θεωρώ πως  είναι ένα “θέμα” που καθημερινά οφείλουμε  να “ακουμπάμε”… Βλέπετε ο καρκίνος, δεν κάνει διακρίσεις.

Είναι ένα θεριό που σαρώνει. Δε ξεχωρίζει χρώμα, θρησκεία, ηλικία, φύλο, “κατηγορία” και ότι άλλο “θεωρητικά” καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό και όχι ίδιο. Και είναι τρομακτικό, ότι ο δράκος αυτός επισκέπτεται πολύ συχνά και τα μικρά παιδιά. Και δυστυχώς είναι πολύ μεγάλος, ο αριθμός των παιδιών που νοσούν με καρκίνο. Δεν ξέρω αν τολμάει, κανείς έστω και για λίγο με το μυαλό, να μπει στη θέση ενός γονιού τη στιγμή που ο γιατρός ανακοινώνει, ότι “το παιδάκι σας έχει καρκίνο”. Πραγματικά, δε ξέρω, πως  αντέχει κανείς , έστω και να διανοηθεί να βλέπει μια σταλιά παιδί, να παλεύει να ενταχθεί στο 85% ή να ζήσει έστω και λίγο ακόμα… Δε ξέρω πως είναι ένα παιδί, να υποφέρει για μήνες μέσα σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, να κάνει εμετούς, να χάνει τα μαλλάκια του, να φουσκώνει σα μπαλόνι, να μην μπορεί να περπατήσει. Να ακούει λέξεις άγνωστες, όπως μυελός, παρακέντιση, χικ μαν, χημειοθεραπείες, χειρουργείο, να τρομάζει μ’ αυτές, αλλά να  καλείται, όχι μόνο να τις μαθαίνει αλλά και να τις ζει.

Δε ξέρω πως είναι να περιμένεις, να βρεθεί δότης για να σωθεί το παιδί σου. Φαντάζομαι πως εκείνη τη στιγμή, αμέσως καταρρίπτεις  κάθε ρατσιστικό συναίσθημα που μπορεί να υπάρχει μέσα σου. Πραγματικά, δε ξέρω πως είναι να περιμένεις ώρες ατελείωτες, έξω από το χειρουργείο, για το παιδί σου και να μη ξέρεις αν θα γυρίσει. Να νοιώθεις ότι σου σκίζουνε τις σάρκες σου και να θες να βαράς το κεφάλι σου, όπου βρεις. Να λυγίζεις και να γονατάς, μπροστά στο Θεό και να Του φωνάζεις με όλο σου το είναι. Να σε καίνε τα δάκρυα αλλά εσύ να μην καίγεσαι. Να πονάς τόσο πολύ αλλά παράλληλα να μην αισθάνεσαι τον πόνο. Να οφείλεις να στέκεσαι όρθιος για το παιδί σου. Να τους λες πως θα περάσει και να διαβάζεις παραμύθια με δράκους, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, που να τελειώνουν με το “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..”

Κάποια πριγκιπόπουλα, γιατρεύονται, αφού πρώτα έχει δηλητηριαστεί όλος τους ο οργανσιμός από τις χημειοθεραπείες. Κάποια άλλα πάλι αποδείχτηκαν “τεράστια” και δε χώραγαν στη γη…  Και τα παιδιά αυτά, μας  δίνουν έναν ακόμα λόγο να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο, στο θέμα παιδικός καρκίνος. Μας δίνουν την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι. Αφού, έστω και λίγο από το σάλιο μας, μπορεί να σώσει τη ζωή ενός παιδιού.  Ένας, από όλους εμάς, είναι ο συμβατός δότης, για ένα μικρό αλλά γενναίο παιδί, που βρίσκεται στη λίστα αναμονής για να κάνει τη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Κάποια άλλα παιδιά πάλι, χρειάζονται τη δική μας οικονομική στήριξη, αφού η θεραπεία τους, βρίσκεται εκτός συνόρων, θεραπείες πολυδάπανες, και οι γονείς τους αδυνατούν να αντεπεξέλθουν, όπου το πιο “μικρό” ποσό  κάτω από τέτοιες περιπτώσεις αποδεικνύεται μέγιστο…

Ας σκεφτούμε έστω και για μια στιγμή, ότι το δικό μας παιδί παλεύει, ότι το παιδί μας δεν είναι για τη γη, ότι το δικό μας παιδί είναι στη λίστα ανεύρεσης δότη, ότι το δικό μας παιδί έχει ανάγκη από χρήματα για να βρει θεραπεία. Το αντέχεις να το σκεφτείς; Η απάντηση είναι όχι. Μόνο που κάποιοι από μας δεν τα σκέφτηκαν, τα έζησαν ή τα ζουν…. Κάποιοι πένθησαν και πενθούν το χαμό του παιδιού τους και κάποιοι άλλοι τα χρόνια της αθωότητας αυτού…

  • Υστερόγραφο:
    Καλό ταξίδι ΄Αρτεμις. ‘Ησουν τεράστια και δε χώραγες στη γη, “διψούσες” για να πετάξεις…  Τέσσερα μόνο χρόνια, σου αρκούσαν για να διδάξεις όλα όσα ήθελες. Ήσουν και είσαι σπουδάια. Γενναίο κορίτσι. Πραγματική μαχήτρια. Και εσείς Λουκά και Ηλέκτρα, φερθήκατε ηρωικά. Άξιοι και πραγματικοί γονείς… Και η Άρτεμις, περήφανη για σας…
  • Εκ μέρους του Μιχάλη Ιγνατίου και  όλων των συνεργατών της ιστοσελίδας μας.
Ζητήσαμε από τη Νεφέλη να ζωγραφίσει κάτι για ένα παιδί που είναι στο νοσοκομείο... Το σκίτσο είναι της Νεφέλης...
Ζητήσαμε από τη Νεφέλη να ζωγραφίσει κάτι για ένα παιδί που είναι στο νοσοκομείο… Το σκίτσο είναι της Νεφέλης…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: