Τα μυστικά ενός “κομμουνιστή ηγέτη” με τον ατζέντη της Τουρκίας:  Η επανάσταση αρχίζει στα σκοτεινά διαμερίσματα




Του Κώστα Βενιζέλου

Την μπάλα στην κερκίδα έριξε ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού με τον τρόπο που αντέδρασε όταν αποκαλύφθηκε πως είχε μυστική συνάντηση με τον Ειδικό Σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα για το Κυπριακό Έσπεν Μπαρθ Άιντε.

Στο παραπολιτικό δεν αναφερόταν ονομαστικά ο κ. Κυπριανού, πλην όμως επέλεξε να εγείρει θέμα στο Εθνικό Συμβούλιο, να ανακοινώσει ο ίδιος ότι αυτός ήταν που συνάντησε μυστικά τον κ. Άιντε. Υποστήριξε ταυτόχρονα πως παρακολουθείται από την ΚΥΠ και ότι στη συνέχεια η Κυβέρνηση διέρρευσε την πληροφορία.

Το εάν παρακολουθείται ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ δεν μπορούμε εμείς, οι «κοινοί θνητοί», να το γνωρίζουμε, αλλά εάν έχει στοιχεία, πέραν της υποψίας, να τα καταθέσει. Γιατί, εάν ισχύει, πρόκειται για μια σοβαρή εκτροπή, που πλήττει τη δημοκρατία.

Ο ίδιος θα μπορεί να ανατρέξει, βέβαια, στη διακυβέρνησή του και να διαπιστώσει ποιες πρακτικές ακολουθούσε η Υπηρεσία. Πρακτικές που είναι προφανώς διαχρονικές. Όμως, είναι πρόδηλο ότι αποφεύγει με τον ντόρο που επιχείρησε να προκαλέσει, μιλώντας ενώπιον του Εθνικού (για να διαρρεύσει ενδεχομένως), να απαντήσει πώς και γιατί επέλεξε να συναντήσει τον απεσταλμένο του ΟΗΕ μυστικά. Γιατί όταν πραγματοποιούνται μυστικές συναντήσεις σε μυστικούς χώρους, αυτό σημαίνει πως δεν ήθελαν οι συμμετέχοντες να το μάθει κανείς.

Υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος που τους οδήγησε να συναντηθούν ουσιαστικά κρυβόμενοι; Άλλο είναι να γίνονται επαφές μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και διαφορετικά να είναι αυτές μυστικές. Γιατί εάν συναντιόντουσαν στα γραφεία του κόμματος (θα το μάθαιναν προφανώς και τα άλλα στελέχη που είχαν στην πλειονότητά τους άγνοια) ή στο σπίτι του κ. Κυπριανού ή ακόμη στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών, δεν θα έδειχνε τούτο την προσπάθεια αμφοτέρων να γίνουν όλα μυστικά.

Ο κ. Άιντε το έχει ως πρακτική να πραγματοποιεί μυστικές συναντήσεις. Το έπραξε και στην Αθήνα, με επιχειρηματίες, ξένους πρέσβεις (στην πρεσβεία της Νορβηγίας και όχι στα γραφεία του ΟΗΕ!) και με προφανή επιδίωξη να μη μαθευτούν ποτέ αυτές οι επαφές. Τι έχει να πει, όμως, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ με αρχηγό κόμματος και μάλιστα της αντιπολίτευσης; Τους βλέπει και τους υπόλοιπους που έχουν διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις στο Κυπριακό; Και κάτι ακόμη σε σχέση με τον κ. Άιντε: Πότε στα τρία χρόνια που εργάστηκε από αυτή τη θέση είχε συναντήσεις με αξιωματούχους της αντιπολίτευσης στην Τουρκία; Ποτέ του. Μόνο σε Ελλάδα και Κύπρο έκανε τα παιγνίδια του.

Το ζήτημα δεν είναι γιατί συναντήθηκαν, αλλά ο τρόπος που έγινε. Η επιλογή να γίνει κάπου μυστικά και σε ένα διαμέρισμα στους Άγιους Ομολογητές της Λευκωσίας είναι που ελέγχεται. Στη δημοκρατία, οι φορείς της, οι θεσμοί της, λειτουργούν με διαφάνεια.

Και κάτι γενικότερο, άσχετο με τα πιο πάνω, και προς ενημέρωση: Το 2004 –κι αυτό δεν έχει σχέση με τα περί περιρρέουσας– πολλοί πολιτικοί επέλεγαν μέσα από τις επαφές τους με ξένους αξιωματούχους (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΗΠΑ, Βρετανία) να ενισχύσουν τη θέση τους υπέρ του αλήστου μνήμης σχεδίου Ανάν.

Κάποιοι από αυτούς προτιμούσαν να εμπιστεύονται διάφορα ζητήματα με τους τρίτους παρά με την κυβέρνηση της χώρας τους (όποια και να είναι η κυβέρνηση), με το κράτος τους. Είναι οι ίδιοι που συζητούσαν αργότερα προεκλογικούς σχεδιασμούς των κομμάτων τους στις γνωστές πρεσβείες. Για το τελευταίο θα επανέλθουμε.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: