Νικόλας Γιασουμή: Στο Γραμματικό είναι τα σώματα των συγγενών μας. Εκεί κάηκαν. Εκεί θάφτηκαν….
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τι θέλουμε; Απλά πράγματα… Ένα κράτος χωρίς πελατειακές σχέσεις και διαφθορά, ένα υποδειγματικό κοινωνικό κράτος, μια εύρωστη οικονομία: Η Ελλάδα που μας πληγώνει;
Επέστρεψαν στην Κύπρο τα πλοία της ελπίδας για τους Παλαιστίνιους, μετέφεραν τη βοήθεια: Στο αγκυροβόλιο της Λάρνακας το Jennifer, στο Λιμάνι Λεμεσού το Ledra Dynamic
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
14 Αυγούστου 2005…
Ήταν καλοκαίρι αλλά ο “Ηelios” σταμάτησε να λάμπει. Εκείνη τη μέρα έκαιγε. Έκαιγε τόσο πολύ, που σκόρπισε θάνατο και στάχτη. Δυο χώρες ντύθηκαν στα μαύρα. Οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα.
Οι λέξεις ήταν τοσο μικρές κι ασήμαντες. Ανύπαρκετες. Όσο και να θες να “παίξεις” μαζί τους, καμιά φορά, δε βρίσκεις τις κατάλληλες. Κρύβονται κι αυτές από ντροπή… Το αεροδρόμιο εκείνη μέρα, μύριζε “θάνατο” κι ας μην υπήρχαν πτώματα. Ένα αεροπλάνο της Helios σύμφωνα, με τις τότε μαρτυρίες επέστρεφε με βλάβη από το Μαντσεστερ αλλά οι μηχανικοί που τον ήλεγξαν, το έκριναν κατάλληλο για να πραγματοποιήσει την επόμενη πτήση…
Η πτήση 522 της εταιρείας “Helios” αναχώρησε από τη Λάρνακα της Κύπρου με προορισμό την Πράγα και με ενδιάμεση στάση στην Αθήνα. Η αναχώρηση έγινε στις 09:07 από την Λάρνακα. Η διάρκεια της πτήσης Λάρνακα – Αθήνα είναι περίπου μιάμιση ώρα. Λίγο μετά την απογείωση από την Κύπρο, δυο διαφορετικοί συναγερμοί είχαν χτυπήσει το αεροσκάφος. Το πλήρωμα προσπαθούσε να επιλύσει το πρόβλημα, με τη βοήθεια των μηχανικών εδάφους.
Η επαφή είχε χαθεί και το αεροπλάνο έκανε ανεξέλεγκτα κύκλους στον ελληνικό εναέριο χώρο. Η πτώση στην Αθήνα, θα κόστιζε χιλιάδες ζωές. Στις 11:05, δύο μαχητικά F16, απογειώθηκαν από τη Νέα Αγχίαλο και λίγο αργότερα διαπίστωσαν πως ο συγκεβερνήτης ήταν αναίσθητος, ο κυβερνήτης δεν ήταν στη θέση του, το αεροπλάνο πετούσε με τον αυτόματο πιλότο. Οι 115 επιβάτες , δεν έιχαν αντιληφθεί την παρουσία των μαχητικών και το σύστημα παροχής οξυγόνου, με μάσκες είχε ενεργοποιηθεί.
Οι πιλότοι των μαχητικών είδαν τον αεροσυνοδό Ανδρέα Προδρόμου ( κάτοχος πτυχίου πιλότου) να προσπαθεί να πάρει στα χέρια του τον έλεγχο του μοιραίου αεροπλάνου. Ήταν και η πρώτη φορά που οι δυο πιλότοι των μαχητικών, είδαν άτομο να αντιδρά… Δεν κατάφεραν να ανταλλάξουν λόγια, ούτε με τον πιλότο του μαχητικού, μα ούτε και με τον Πύργο Ελέγχου. Λίγο μετά τις 12:00, 3 ολόκληρες ώρες μετά την αναχώρηση από τη Λάρνακα της Κύπρου , ο “Ηelios”‘εσβησε για πάντα, και 121 ψυχές συμπεριλλαμβάνομενου και 22 παιδιά δεν είδαν ποτέ ξανά το φως του…
Ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, τότε δήλωσε, στο Γιώργο Τράγκα και στην εκπομπή “Απαγορευμένη Ζώνη”, πως εκείνα τα 40 λεπτά, για το ποια απόφαση θα έπαιρνε ήταν τα πιο δραματικά ζωή του. Να καταρριφθεί το ανεξέλεγκτο αεροσκάφος ή να συντριβεί από μόνο του σε μια κατοικημένη περιοχή. Μια απόφαση που θα βάρυνε για πάντα τη συνείδηση του, αλλά και που θα σκορπούσε θάνατο, είτε με τον έναν, είτε με τον αλλο τρόπο. “Τα αεροσκάφος δε ρίχτηκε από τα F16. Τα μαχητικά προσπάθησαν μόνο να αυξομοιώσουν , να μην πέσει το αεροπλάνο στην κατοικημένη περιοχή αλλά στο λόφο του Γραμματικού”, εξομολογήθηκε στην ιστοσελίδα μας ο Νικόλας Γιασουμής, πρόεδρος επιτροπής των συγγενών , των θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας.
“Εμείς σήμερα επισκεφθήκαμε το μέρος όπου έπεσε η αυλαια, εκεί που παίχτηκε η σκηνή η τελευταία. Δεν είναι ότι περιμένουμε να συναντήσουμε τους δικούς μας, όμως εκεί θάφτηκαν. Εκεί κάηκαν. Εκεί είναι τα “σώματα τους”. Ούτε και μάθαμε ποτέ, τί είχαν αυτά τα φέρετρα μέσα. Πέρασαν 12 χρόνια, αλλά η απουσία είναι έντονη. Γονείς έχασαν παιδιά, παιδιά γονείς, χάθηκαν αδέρφια, συγγενείς, φίλοι… Οικογένειες ξεκληρίστηκαν.. Τη μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί. Πάντα θα πονεί. Κάποιοι έμαθαν να ζουν με το πρόβλημα, μα κάποιοι άλλοι λύγισαν. Έσπασαν. Καμία αποζημίωση στον κόσμο, δεν μπορεί να καλύψει κανένα κενό. Η δίκη δεν έφερε δικαίωση. Αναμέναμε να έχουμε κι άλλους στο δικαστήριο. Δυστυχώς όμως η κυπριακή δικαιοσύνη, κρύφτηκε πίσω από την απόφαση της Ελλάδας… Ένοχοι, δεν ήταν μόνο αυτοί που καταδικάστηκαν. Θα ήταν μεγάλη η ευθύνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν την αναλαμβάνε…. Η άλλη μισή αλήθεια, έμεινε κλειδώμένη στο συρτάρι, όχι γιατί υπήρχε εμπλοκή από πολιτικά πρόσωπα, αλλά γιατί η πολιτική αεροπορία δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει την ευθύνη…Η αεροπορική τραγωδία της πτήσης 5222, σήμερα αποτελεί study case για τις χαμηλού κόστου εταιρείες, εξού και τα ντοκυμαντέρ που δημιουργήθηκαν και προβάλλονται… Το θέμα όμως, είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην τα επαναλαμβάνουμε, αλλά δυστυχώς δε μαθαίνουμε, αφού όταν άλλαξε όνομα η εταιρεία, λεγόταν πως πετούσε χωρίς αδειοδότηση… Η έγνοια βλέπετε κάποιων ήταν και είναι να μην αμαυρωθεί το όνομα τους και όχι οι ζωές των άνθρώπων…”
Πέρασαν 12 χρόνια κι άλλο ένα “έγκλημα” σκεπάστηκε. Κάποιοι κρύφτηκαν, κάποιοι εξαγόρασαν την ποινή τους, κάποιοι σώπασαν, κάποιοι τα “κουκούλωσαν” κάποιοι θρηνούν μα κάποιοι έφυγαν τόσο αδόκητα και τόσο νωρίς…