Με την επί του Τύμβου ομιλία του ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ξέφυγε(;) από βασικές ευθύνες του!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Ήρεμα νερά» και τουρκικό πιστόλι στις διαπραγματεύσεις: Ξυπνήστε στην Αθήνα, «η Τουρκία διαδοχικά κάνει μαξιμαλισμό για να σας υποχρεώσει σε αυτοπεριορισμό»…
Οι έωλες δικαιολογίες της κ. Ντόρας Μπακογιάννη: Άλλο Κύπρος, άλλο Κόσοβο, λέει τώρα… Η πρώην υπουργός ισχυρίζεται ότι δεν δημιουργείται κανένα προηγούμενο!!!
Του Κυριάκου Τσιμίλλη
Μπορεί να μην ήταν αυτός ο σκοπός αλλά ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας καλά τα κατάφερε να «ξεφύγει» από τις οφειλόμενες απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα. Η εκδήλωση των Κερυνειωτών την περασμένη Δευτέρα στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας αναμφισβήτητα δεν προσφερόταν για «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» – δύσκολο θα ΄ταν ένα τέτοιο εγχείρημα εν μέσω εκατοντάδων σταυρών και μνημάτων με τους νεκρούς της νέας γενιάς του 1974.
Είναι ο ίδιος χώρος που έκρυβε μέχρι πριν λίγους μήνες τις ανεξήγητες ενοχές της πολυετούς καθυστέρησης ανάδυσης του Νοράτλας και του αδικοχαμένου πληρώματός του. Η μέρα όμως το απαιτούσε να ακουστούν ξεκάθαρες οι θέσεις για την Κύπρο και ειδικότερα για την Κερύνεια, τη Λάπηθο, τον Καραβά και τις κοινότητες της επαρχίας…
Τελικά ο Πρόεδρος, με ασυνήθιστα αυστηρό λόγο για τον ειδικό σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, σ΄αυτόν και τη συμπεριφορά του επικεντρώθηκε. Και η δημοσιότητα τις μέρες που ακολούθησαν, επικεντρώθηκε σ΄αυτό το κομμάτι της προεδρικής ομιλίας που ήταν και το μεγαλύτερο και πιο πρωτότυπο, υποβαθμίζοντας άλλες πτυχές! Κάποιοι διερωτούνται (ακόμα) γιατί άργησε τόσο, άλλοι εξηγούν «πόσο να αντέξει ο άνθρωπος;». Οι πρώτοι επανέρχονται «ας μεν άντεχε τόσο!» και πως οι λανθασμένες επιλογές μας δεν συγκαλύπτονται (ούτε δικαιολογούνται) με την ανεπάρκεια ή τη σκοπιμότητα άλλων. Ύστερα ήταν εκείνη η αναφορά σε πρακτικά του Κραν Μοντανά που μόνο …σκιώδη μπορούν να χαρακτηριστούν αφού ο καθένας έχει τα δικά του (δικές του σημειώσεις πιο σωστά) που, τουλάχιστον για λόγους τυπικούς, ουδέν προσφέρουν για τεκμηρίωση της μεταμεσονύκτιας αλήθειας ώστε να (μετα)πείσουν τούς εντός ή τους εκτός της διαδικασίας – ιδιαίτερα τους κακόπιστους ή άλλα υπηρετούντες. Παρόλα αυτά, τα πρακτικά τα δικά μας (και τα δικά τους, αυτά πού τα βρήκαμε;) θα δίνονταν στη δημοσιότητα «για να γνωρίζει ο καθένας το τι ακριβώς έγινε στο Κραν Μοντανά».
Eπί της ουσίας, ο Πρόεδρος μίλησε για προτάσεις που κατέθεσε για αντιμετώπιση των ανησυχιών των Τουρκοκυπρίων και των ευαισθησιών των Ελληνοκυπρίων, στην προοπτική ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους, απαλλαγμένου από τις όποιες εξαρτήσεις τρίτων, πραγματικά κυρίαρχου και ανεξάρτητου, απόλυτα εναρμονισμένου με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Υπογράμμισε (και είχε δίκαιο) πως «δεν υπάρχει άλλο ανάλογο παράδειγμα ανά το παγκόσμιο, όπου σύγχρονη χώρα, ή ακόμη και ημιαναπτυγμένη ή και υποανάπτυκτη, να χρειάζεται εγγυήσεις και ιδιαίτερα εγγυητές εκείνους οι οποίοι εισέβαλαν και κατέχουν ακόμα μια χώρα πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Τόνισε επίσης πως «θα παραμείνουμε διεκδικώντας αυτά τα οποία ο κάθε Ευρωπαίος πολίτης δικαιούται, ο κάθε Κύπριος πολίτης δικαιούται, ο κάθε Κερυνειώτης και Κερυνειώτισσα δικαιούται». Υπογράμμισε ακόμα πως «στοχεύουμε στη μετατροπή της πατρίδας μας σε έναν τόπο ειρήνης, στον οποίο θα διασφαλίζονται η ασφάλεια και η ευημερία καθώς και οι βασικές αρχές ελευθερίας, το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης, της απόκτησης περιουσίας, της ενάσκησης επαγγέλματος για όλους ανεξαιρέτως των νόμιμων κατοίκων του τόπου, σύμφωνα πάντα με τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες».
Τα ερωτήματα αναπόφευκτα παραμένουν: Τι γίνεται με τον κάθε Κερυνειώτη και την κάθε Κερυνειώτισσα που είναι νεότεροι των 53 χρονών; Μπορούσε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να τους έλεγε πως (δήθεν) δεν έχουν συναισθηματικό δεσμό με τον τόπο τους (επειδή τότε δεν πρόλαβαν να γίνουν δέκα χρονών); Επαναλαμβάνοντας, κατ΄αντιστοιχία, τα δικά του λόγια, υπάρχει άλλο ανάλογο παράδειγμα ανά το παγκόσμιο, όπου σύγχρονη χώρα, ή ακόμη και ημιαναπτυγμένη ή και υποανάπτυκτη, εφαρμόζει ένα παράλογο (και παρά φύσιν) ηλικιακό ρατσισμό; Υπάρχει άλλο παράδειγμα όπου όσοι …άργησαν να γεννηθούν κουβαλούν ένα προπατορικό αμάρτημα που τους επισείει ισόβια τιμωρία αποστέρησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Υπάρχει άλλο ανάλογο παράδειγμα ανά το παγκόσμιο, όπου σύγχρονη χώρα, ή ακόμη και ημιαναπτυγμένη ή και υποανάπτυκτη δίνει προβάδισμα στον «χρήστη», με απλά λόγια τον κλέφτη ή τον κλεφταποδόχο – εν πολλοίς τον έποικο που η παρουσία του τεκμηριώνει έγκλημα πολέμου; Όσοι «χρήστες» είναι Τουρκοκύπριοι αυτονόητα δικαιούνται κι αυτοί το δικό τους σπίτι και τη δική τους περιουσία σε πείσμα όσων με νομότυπες ή (συχνά) με ταχυδακτυλουργικές διαδικασίες καλά κερδοσκόπησαν και τώρα θα επικαλεστούν κι αυτοί σημαντικές βελτιώσεις, «επομένως, έμεινέν μας»… Και μια και δεν βρήκαμε ανάλογα παραδείγματα για τις πιο πάνω παρά φύσιν ιδιαιτερότητες, μήπως θα βρούμε κάποιο όπου επιβάλλεται «εσωτερική ιθαγένεια», κούρεμα πολιτικών δικαιωμάτων και αποκλειστική χρήση μιας μόνο από τις δυο γλώσσες του (ευρωπαϊκού) κράτους στην κάθε ζώνη, χωρίς αυτό να προϋπάρχει ιστορικά; Σίγουρα δεν ταίριαζε να το ακούσουν κι αυτό το τελευταίο οι Κερυνειώτες! Πότε όμως θα μάθουν πως το «δεχτήκαμε» (και μακάρι να υπάρχει διάψευση) ώστε να εξουσιοδοτήσουν (αν το ανέχονται) τη μη εξουσιοδοτημένη (ούτε γιαυτό) διαπραγματευκή μας ομάδα…
Μπορεί στο μεταξύ να έγιναν δεύτερες σκέψεις και δεν θα δοθούν τα (όποια) πρακτικά… Είναι, όμως, ώρα να διευκρινιστούν τα κύρια σημεία της «διεκδικητικής» μας πορείας σε σχέση και με τα πιο πάνω πολύ σημαντικά για να γνωρίζει ο καθένας (οι Κερυνειώτες και όλοι μας) το τι ακριβώς γίνεται και τι παίζεται για το μέλλον μας!