Μπαίνει σε ημι-χειμερία νάρκη το Κυπριακό; Οι Τουρκοκύπριοι και ο στοιχειώδης σεβασμός




Του Ανδρέα Χατζήπαπα

Μας έφυγε και ο Έσπεν Μπαρθ Άιντε… Μπορεί ο Νορβηγός να έπαιξε άσχημα παιγνίδια εις βάρος μας, αλλά ας περιμένουμε και την τελευταία του έκθεση προς το Συμβούλιο Ασφαλείας για να δούμε αν θα είναι καθόλου αντικειμενικός. Πάντως το ότι ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε οι φίλοι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βγήκαν ευθαρσώς να μας στηρίξουν και να επιρρίψουν ευθύνες στην τουρκική πλευρά για το ναυάγιο στο Κραν Μοντάνα πρέπει να μας ανησυχήσει.

Γιατί με αυτό τον τρόπο η Τουρκία, η κατοχική δύναμη που περιφρονεί ψηφίσματα και αποφάσεις διεθνών οργανισμών και δικαστηρίων, βγήκε αλώβητη απο τη διάσκεψη στο ελβετικό θέρετρο και αλωνίζει ανενόχλητη και πάλι στην Ευρώπη.

Ακούστηκαν τόσα πολλά (συνεντεύξεις, δηλώσεις, πρακτικά) για το τι έγινε στο δείπνο της 6ης Ιουλίου που επικρατεί ένα πραγματικό αλαλούμ και μια νεφελώδης εικόνα για τις θέσεις και προτάσεις που παρουσιάστηκαν πριν ο ΓΓ του ΟΗΕ κηρύξει τη λήξη της διάσκεψης. Η κάθε πλευρά ισχυρίζεται ότι αποδέχτηκε το πλαίσιο Γκουτέρες, και όμως δεν υπήρξε θετική κατάληξη. Και όπως ήταν φυσικό ακολούθησε το γνωστό blame game.

Επομένως, ας κοιτάξουμε τι μπορεί να γίνει από ‘δώ και μπρος. Η θέση του Προέδρου Ν. Αναστασιάδη είναι ξεκάθαρη, και ας μην έτυχε ανταπόκρισης μέχρι στιγμής. Αν δέχεται πράγματι η Τουρκία να τερματίσει τα επεμβατικά της δικαιώματα στην Κύπρο και τις εγγυήσεις (όπως διατείνεται ο Νορβηγός) ας ξαναρχίσουν οι συνομιλίες, από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντάνα. Κάποιοι (στο ΑΚΕΛ, κυρίως) υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαν να γίνουν καλύτεροι χειρισμοί (το βράδυ της 6ης Ιουλίου) όταν ο ΓΓ του ΟΗΕ ετοίμαζε στην ουσία ένα κείμενο στρατηγικής συμφωνίας.

Η Τουρκία βέβαια έδειξε τις προθέσεις της που είναι να καταστήσει την Κύπρο προτεκτοράτο της. Αν θα επέκρινα τον Πρόεδρό μας για κάτι, θα ήταν που έχασε σε κάποια στιγμή την ψυχραιμία του και εξοργισμένος κατηγόρησε τον Άιντε ότι ψεύδεται. Αυτό μας έφερε σε μετωπική σύγκρουση με τα Ην. Έθνη, κάτι που είναι καλό να αποφεύγουμε. Έπρεπε να προηγηθούν διαβήματα μέσω της διπλωματικής οδού. Βέβαια μπήκαμε και σε προεκλογική περίοδο και αυτό φαίνεται να μας επηρεάζει όλους.

Το θέμα είναι τι κάνουμε. Ο νεοσουλτάνος Ερντογάν τα βάζει με όλους στην Ευρώπη. Επομένως δεν πρόκειται να υποχωρήσει κάτω από οποιεσδήποτε πιέσεις τους. Ακόμη και αν παρουσιαστούν κοινά συμφέροντα, όπως στο θέμα των υδρογονανθράκων και του πιθανού αγωγού, αυτός θα διεκδικήσει τα πάντα για τη χώρα του χωρίς να δείχνει την παραμικρή κατανόηση. Η ανοχή που δείχνουν πολλοί έναντι της τρελής του πορείας φέρνει στον νου την περίπτωση του Αδόλφου Χίτλερ, λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι το Κυπριακό θα μείνει σε ημι-χειμερία νάρκη ως τον προσεχή Μάρτη, μετά τις προεδρικές εκλογές δηλαδή. Με την ελπίδα ότι θα υπάρξουν τότε πιο ευοίωνες συνθήκες για μια νέα προσπάθεια εκ μέρους των Ην. Εθνών, με βάση το πλαίσιο Γκουτέρες που τυγχάνει μιας ευρύτερης αποδοχής.

Έχουμε τα μέσα για να εφαρμόσουμε μια νέα στρατηγική με στόχο να επιφέρουμε κόστος και πιέσεις στην Άγκυρα; Βεβαίως (ΕΕ, συνεργασίες με γειτονικές χώρες, ΦΑ, γεωστρατητικά). Θα είναι μακροχρόνια διαδικασία, μακροχρόνιος αγώνας. Πόσο αποτελεσματική θα είναι μια τέτοια γραμμή, ουδείς μπορεί να προβλέψει. Και οι επιχειρηματίες, τουριστικοί παράγοντες και τραπεζίτες θα μας συμβουλεύσουν πως κάθε ένταση στην περιοχή επιφέρει και ανάλογο κόστος και στη δική μας εύθραυστη οικονομία.

Κάτι τελευταίο. Ο Οζντίλ Ναμί, ο T/κ διαπραγματευτής, σε δηλώσεις και συνεντεύξεις του, παρουσιάζεται καλοπροαίρετος και τονίζει ότι «πρέπει να κρατήσουμε τα κανάλια της επικοινωνίας ανοικτά», ότι θα πρέπει να παραμείνουμε «φίλοι», και «να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εμποδίσουμε να κτιστεί τείχος ανάμεσά μας».

Πολύ ωραία λόγια. Όμως, πάνω απ’ όλα, πρέπει να δείχνουμε respect η μια κοινότητα στην άλλη, όπως πρέπει να δείχνουν δύο αντίπαλες ομάδες στο γήπεδο. Αυτό δεν το κάνουν οι Τουρκοκύπριοι. Όταν ο γείτονάς σου έχει πένθος, θυμάται τις μαύρες επετείους του Ιούλη και Αυγούστου, και κλαίει τους νεκρούς του, εσύ δεν δικαιούσαι να στήνεις πανηγύρια και μάλιστα προκλητικές «συνάξεις μίσους και διαχωρισμού», όπως εύστοχα παρατηρεί σε σχόλιό του ο Φιλελεύθερος. Και όταν δεν υπάρχει ο στοιχειώδης σεβασμός, όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

ΓΙΑ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΙΣ APOPSEIS.COM

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: