Η ιστορία και η αλήθεια δεν αλλάζουν: Δεν δίνουν στα εκατομμύρια των τουριστών πληροφορίες για την κατοχή…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Μιλιούνια. Εκατομύρια τουρίστες έρχονται κάθε καλοκαίρι στον τόπο μας. Κι αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη ελπίδα σήμερα για αυτό το νησί – εκτός απο την περίπτωση των υδρογονανθράκων, τα αποτελέσματα των οποίων εξαρτώνται ακόμα απο χίλια μύρια!
Αυτοί οι επισκέπτες έρχονται για τον ήλιο μας, για τις παραλίες μας, για την ομορφιά της μικρής τούτης πατρίδας. Έρχονται από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Λευκοί, μελαχρινοί, κίτρινοι. Χριστιανοί, μουσουλμάνοι, καθολικοί, προτεστάντες. Μικροί, μεγάλοι. Μορφωμένοι και μη. Ευκατάστατοι και μη. Κάθε χρόνο από τον Ιούνιο μέχρι αρχές Οκτώβρη, το λειψό εκατομμύριο του πληθυσμού μας πολλαπλασιάζεται.
Για πολλούς μήνες του χρόνου, οι αριθμοί ανεβαίνουν μαζί με τη θερμοκρασία! Ανεβαίνει το εισόδημα, ανεβαίνει κι η αισιοδοξία – η οικονομική – να ομολογήσουμε! Κυρίως κατά παραλία μεριά, εκεί που το πλεονέκτημα της αμμουδιάς και της θάλασσάς μας προκαλεί και παρασύρει και τον πιο δύσκολο πελάτη. Για πολλούς μήνες η Κύπρος μεταβάλλεται σε ένα τρελό πάρτι, σε μια μεγάλη παρέα…
Από τους «ξένους» επωφελούνται πολλοί. Οι τράπεζες, οι εστιάτορες, τα σουπερμάρκετ, τα μπαρ, τα ξενοδοχεία, τα νοικιαζόμενα δωμάτια, οι καφετέριες, οι βαρκάρηδες, οι DJ, όπως επίσης και ένας στρατός απο εργαζόμενους σε διάφορες επιχειρήσεις που εξυπηρετούν τον τουρισμό. Από τους «ξένους» επωφελούνται ιδιώτες, εταιρείες, τουριστικά γραφεία, αεροπορικές εταιρείες, πλοιοκτήτες. Επωφελούνται πάρα πολλοί, κι αυτό είναι πέρα για πέρα ωφέλιμο για την οικονομία.
Σε μια κοινωνία, όμως, όπου κάποιες – λίγες ή πολλές – πληγές είναι ακόμα ανοιχτές, η κοινή λογική θα έλεγε ότι το πλεονέκτημα που λέγεται «τουρισμός» θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του «επιδέσμου» σε θέματα όπως η οικονομική συμπαράσταση προς τα τραυματισμένα στρώματα του λαού μας τα οποία ακόμα αιμορραγούν. Ο τουρισμός θα μπορούσε επίσης να χρηματοδοτήσει μια σειρά επιχορηγήσεων προς όφελος της νεολαίας, με σημαντική υποστήριξη προς νέους επιστήμονες. Τομείς της οικονομίας που καταφέρνουν να θριαμβεύουν αυτούς τους δύσκολους καιρούς, θα ήταν αλληλέγγυο και αισιόδοξο αν υποστήριζαν μια ανάγκη που χρήζει στήριξης στην κοινωνία μας. Για παράδειγμα με το να παρέχει υποτροφίες προς άπορους μαθητές που δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να πληρώσουν τις σπουδές τους.
Μιας και αγγίζουμε το θέμα του τουρισμού ας αγγίξουμε ένα σημαντικό θέμα μετά απο μια εμπειρία στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Καθώς οι επιβάτες που έφταναν απο διάφορες χώρες και προχωρούσαν προς την έξοδο, δύο νέες κοπέλες μοίραζαν σε όλους ένα βιβλιαράκι που εμπεριείχε σημαντικά αξιοθέατα της πόλης. Μια πολύ απλή και πρακτική κίνηση η οποία θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για πολλούς τουρίστες, ειδικά αυτούς που για πρώτη φορά επισκέπτονται την Ελλάδα.
Παραλληλίζοντας αυτή την ενέργεια με την Κύπρο, αναρωτιέμαι εαν η διανομή ενός ολιγοσέλιδου βιβλιαρίου σε όλους τους τουρίστες που φτάνουν στη νησί μας θα μπορούσε να βοηθήσει – τουλάχιστον – να τους θυμίσει ή να τους ενημερώσει ότι η χώρα που επισκέπτονται είναι υπό κατοχή για έτη σαράντα τρία.
Μπορεί οι ενέργειες για λύση του πολύχρονου θέματος μας να συνεχίζονται, όμως η αλήθεια και η ιστορία είναι πράγματα που δεν αλλάζουν. Τουλάχιστον μέχρι τη μέρα και την ώρα που θα βρεθεί μπρος απ’ τα μάτια μας η διευθέτηση εκείνη που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε στην πατρίδα μας με αξιοπρέπεια.
