Η εξαπάτηση του λαού για τη δήθεν ευκαιρία «επανένωσης της πατρίδας μας»: «Νενικήκαμεν, αδελφοί»…




Της Ελένης Θεοχάρους

O Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωσε στεντορείως στο Συνέδριο των Αποδήμων –και το επανέλαβε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ την επαύριον στο ίδιο συνέδριο– ότι είναι έτοιμος να επιστρέψει στις συνομιλίες από το σημείο στο οποίο διεκόπησαν.

Δηλαδή στη βάση του εγγράφου που κατέθεσε και με την προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα δεχθεί τις θέσεις του για τις εγγυήσεις, την απόσυρση του κατοχικού στρατού και την ασφάλεια.

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι παιγνίδι παίχθηκε στο Κραν Μοντάνα, αλλά υποψιαζόμαστε ότι η όλη υπόθεση ήταν μια καλά σκηνοθετημένη προσπάθεια για να περάσει στον λαό η θέση του Προέδρου Αναστασιάδης ότι οι προτάσεις του δημιουργούν σημαντική ευκαιρία «επανένωσης της πατρίδας μας» και παράλληλα αποτελούν και διαπραγματευτική νίκη της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, γιατί δεν τις δίνει και στο Εθνικό Συμβούλιο και κυρίως στον λαό;

Από τα λίγα που ξέρουμε, οι προτάσεις αυτές είναι ένας καταστροφικός συμβιβασμός που οδηγεί σε ταχεία μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο, με τη δική μας υπογραφή και με την καλλιέργεια της ψευδαίσθησης ανάμεσα στον λαό ενός θριαμβευτικού «νενικήκαμεν, αδελφοί». Η συντήρηση της αντιπαλότητας με το ΑΚΕΛ γίνεται ακριβώς για να προσδώσει ακόμη μεγαλύτερη πειστικότητα στο εγχείρημα και η κολλώδης προσήλωση των ηγεσιών ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τρανότερη απόδειξη της συμπόρευσής τους και της συμμετοχής τους στη «συνωμοσία».

Διαφορετικά γιατί το ΑΚΕΛ δεν αποσύρει τους εμπειρογνώμονές του από τη διαπραγματευτική ομάδα;

Μας λένε λοιπόν ότι παρόλο που για 40 χρόνια όλοι ανεξαιρέτως οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας αγωνίστηκαν για την ΔΔΟ, που θα «επανενώσει» την πατρίδα μας, πρέπει παράλληλα να είμαστε ρεαλιστές και ότι η ΔΔΟ είναι ο μόνος ρεαλιστικός στόχος.

Δεν μας λένε όμως, μιας και είναι τόσο ρεαλιστικός στόχος, γιατί δεν πραγματώθηκε τόσα χρόνια; Γιατί δεν απέδωσαν οι πολλοί και αλλεπάλληλοι συμβιβασμοί της δικής μας πλευράς; Γιατί δεν έχει αποκηρυχθεί η «συμφωνία για τον οδυνηρό συμβιβασμό της ΔΔΟ του 1977», η οποία, ούτως ή άλλως, καταστρατηγήθηκε με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983;

Πόσο καλή λύση είναι λοιπόν η ομοσπονδία η οποία προσθέτει εκατοντάκις περισσότερα διαιρετικά στοιχεία στα εμπεριεχόμενα στο δοτό Σύνταγμα του 1960 που κατέρρευσε μέσα σε χρόνο ρεκόρ λόγω ακριβώς αυτών των διαιρετικών στοιχείων;

Πόσο καλή είναι η ομοσπονδία αφού δεν θα κατοχυρώνει τα δικαιώματα όλων των πολιτών και θα παραχωρεί τα κατεχόμενα στην Τουρκία;

Δεν υπάρχει καλή ΔΔΟ. Επιπλέον, αυτό που συζητάνε σήμερα δεν είναι ομοσπονδία, αλλά μετατροπή της Κύπρου σε τουρκική επαρχία.

Αν όμως επιμένουν με κολλώδη προσήλωση σε αυτή τη λύση-μη λύση, αν βλέπουν ότι είναι το καλύτερο που μπορούν να πετύχουν, οφείλουν να σταματήσουν να ψεύδονται στον λαό. Να του πουν την αλήθεια. Να του πουν τι θα χάσει με αυτή τη λύση, τι και πόσα θα στερηθεί. Να του πουν επιτέλους το περιεχόμενο αυτής της λύσης που δεν θα είναι κάτι άλλο από τις προτάσεις Αναστασιάδη στο Κραν Μοντάνα, τις οποίες υπερψηφίζει και το ΑΚΕΛ και πλειοδοτεί επιπλέον.

Αν ο λαός αποδεχθεί αυτή την πρόταση, αυτό το «καλό περιεχόμενο», εμείς δεν θα οδηγήσουμε τον τόπο σε εμφύλιο. Ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του και θα πληρώσει το κόστος των επιλογών του. Πραγματικά δεν μπορεί να αντέξει άλλο ο κόσμος να ζούμε μέσα σ’ αυτή την ψευδαίσθηση της καλής ΔΔΟ με καλό περιεχόμενο.

Η ΔΔΟ ήταν από πάντα μια άθλια λύση. Τώρα είναι άκρως επικίνδυνη γιατί δεν είναι ομοσπονδία. Και δεν υπάρχει ΔΔΟ με καλό περιεχόμενο.

  • Πρόεδρος του Κινήματος Αλληλεγγύη

ΓΙΑ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΙΣ APOPSEIS.COM

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: