Η ευκαιρία της Ελλάδας: Η πτώχευση του ΟΗE, η εποχούμενη ΕΕ και ένα Κυπριακό που αναζητά τον συγγραφέα του
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ρυθμίσεις του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Κρίσης: Το σύνδρομο του Επιμηθέα από τον Προκόπη Παυλόπουλο
Η Ντόρα Μπακογιάννη και οι βουλευτές της Ν.Δ. δημιούργησαν μείζον πρόβλημα για τη Λευκωσία: Δυσκολεύει τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας η απόφαση για το Κόσσοβο
Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση μια διαφήμιση όπου ένας τύπος ακούγεται να λέει με πειστική φωνή: «Δείξε ποιος είσαι!». Ίσως, ποιος ξέρει; να έφτασε η στιγμή και για την Ελλάδα να «δείξει ποια είναι». Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Κυκλοφορεί η είδηση ότι, υπάρχει ένα «σχέδιο»(!) αγγλικής έμπνευσης (πάντα υπάρχουν οι καλοθελητές) το οποίο προβλέπει μείωση του αριθμού Τούρκων στρατιωτών κατοχής και νομιμοποίησή(!) τους στα πλαίσια μιας συμφωνίας(!) και παραπομπή του θέματος των εγγυήσεων στον Γ.Γ. του ΟΗΕ που θα αποφασίσει σε 15 χρόνια από τώρα.
Και το χειρότερο είναι πως οι Άγγλοι «πασάροντας» αυτό το «σχέδιο» το συνοδεύουν με τον απαιτούμενο και κατάλληλο εκβιασμό εκφοβισμού ώστε οι Ελληνοκύπριοι (και η Ελλάδα) να υποκύψουν, να το δεχθούν και μετά να περιμένουν τις ελληνικές καλένδες για να δουν τους Τούρκους να φεύγουν! Ένας εκβιασμός/εκφοβισμός που λέει: «Αναλογιστείτε τί έχετε τώρα και τί θα έχετε όταν θα «μειωθούν» τα στρατεύματα»(!!).
Για έναν λογικό άνθρωπο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό το aut aut των κουτοπόνηρων Άγγλων (ανέκαθεν «καλοί φίλοι» των Ελληνοκυπρίων!) είναι ό, τι πιο ηλίθιο θα μπορούσε να προταθεί: αρκεί να ανατρέξει κανείς στα καμώματα/συμπεριφορές των Άγγλων και των προστατευόμενων Τούρκων όλα αυτά τα χρόνια από το 1950 και μετά, για να το καταλάβει και να το εμπεδώσει.
Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει κανένα ρεαλιστικό δίλημμα, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν οι κομπιναδόροι Άγγλοι, διότι η οποιαδήποτε παρουσία Τούρκων στρατιωτών (είτε είναι 10 είτε 500 είτε 10.000) θέτει εκτός λόγου και συζήτησης οποιοδήποτε δήθεν δίλημμα: ό, τι είναι σήμερα θα είναι ακριβώς και αύριο. Τουρκεστάν γαρ!
Και η ιστορία μας διδάσκει πως οι καταστάσεις που έως τώρα έχουν «προνοήσει» τα αγγλογενή «σχέδια» (τελευταίο η τουρκική ΔΔΟ, προτελευταίο το «σχέδιο» που φορτώθηκε με το όνομα του πουλημένου και μηδαμινού Κόφι Ανάν) προέβλεπαν εξελίξεις πάντα προς όφελος της Τουρκίας, όπως είναι και η σημερινή κατάσταση κατοχής και όπως «φαντάζεται» το πρόσφατο αγγλικό «σχέδιο».
Όσο για το θέμα των «εγγυήσεων» και των παρεμβατικών «δικαιωμάτων» της Τουρκίας, στα οποία τελείως αναιδέστατα πιστεύουν ακόμη ορισμένοι τουρκολάγνοι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί, το αγγλικό κόλπο προβλέπει να μπει «στο κόλπο» ένας Γ.Γ. του ΟΗΕ, ο «τυχερός»(ο καψερός!) που θα βρεθεί στα 15 χρόνια! Το άλλοθι για πάσα χρήση.
Η ηλιθιότητα μιας τέτοιας φαεινής «ιδέας» κάνει μπαμ, όπως λέει ένα τραγούδι του Τσιτσάνη ! Άλλο πράγμα όμως ο Τσιτσάνης. Μόνο ένα παιδικό μυαλό θα μπορούσε να πιστέψει πως πρόκειται για κάτι καλό και σωστό. Και οι Άγγλοι εννοούν να «πείσουν» τους Έλληνες και Ελληνοκύπριους υπονοώντας πως με τα παιδικά μυαλά που διαθέτουν, μπορούν να τους «τουμπάρουν» κατά το δοκούν!
Τελικά δεν ξέρω αν η είδηση του νέου, αλλά πάλι αγγλικού «σχεδίου» ήδη «συζητιέται» και από ποιους συζητιέται σαν απόηχος του Κρανς Μοντάνα ή είναι μια απλή δημοσιογραφική «παρουσίαση» η οποία ωστόσο προχωράει, δεν ξέρω αν αυθαίρετα ή με πολύ συγκεκριμένες πληροφορίες και «προοπτικές», σε διεξοδικές και λεπτομερείς εξηγήσεις και αφηγήσεις, ειδικά για το τί θέλουν οι Τούρκοι, τί δίνουν και τι δεν δίνουν.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν κάτι που υπάρχει πραγματικά ή είναι μόνο κάποια «προκαταρτικά» που διαρρέουν σκοπίμως από ορισμένες πλευρές με σκοπό να μην υπάρχει λύση συνέχειας με το χρεωκοπημένο άμεσο παρελθόν που σε κάποιους συμφέρει και εξίσου με σκοπό να «πνιγεί» εν τη γενέσει της όποια άλλη πρωτοβουλία, ιδίως ελληνικής έμπνευσης.
Επείγει κάποια επίσημη διευκρίνιση από Ελλάδα και Κύπρο
Κατά τα άλλα, δεν θα πω τίποτα το καινούριο και πρωτότυπο λέγοντας πως όλα αυτά τα χρόνια ο ΟΗΕ απέδειξε περίτρανα ότι όχι μόνο δεν είναι ικανός για μια λύση δίκαιη(δημοκρατική) και βιώσιμη, αλλά και απαράδεκτα επηρεάζεται ποικιλοτρόπως και επικίνδυνα, και αδιάντροπα μεροληπτεί εις βάρος των Ελληνοκυπρίων και του Ελληνισμού της Κύπρου. Επιπλέον η αποδεδειγμένη πια αγγλο-αμερικανική φιλοτουρκική λαγνεία το καθιστά απολύτως αναξιόπιστο.
Και η κοροϊδία του ΟΗΕ είναι ατελείωτη! Τελευταίο της «προϊόν» ο Νορβηγός Έιντε(αλήθεια, θα μάθουμε κάποτε ποια υπήρξαν τα «ανταλλάγματα» για τις «υπηρεσίες» του υπέρ της Τουρκίας;!).
Επομένως απορρίπτεται αυτομάτως κάθε περεταίρω ανάμιξή του αμαρτωλού ΟΗΕ στο Κυπριακό (και θα ήταν τρομερά παράλογο αν δεν απορριπτόταν!) διότι όλες ανεξαιρέτως οι έως τώρα «αναμίξεις» και «επεμβάσεις» του γνώρισαν τις πιο καταθλιπτικές αποτυχίες. Ας έρθει κάποιος να αποδείξει το αντίθετο. Χώρια βέβαια τα «περίφημα» ψηφίσματά του για τη Κύπρο τα οποία η Τουρκία έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της και ο ίδιος ο ΟΗΕ δεν μπόρεσε να της επιβάλλει ούτε ένα!
Και τώρα, τί είναι πάλι αυτό το, «μετά εορτής», «κείμενο» του Γκουτέρες που το είχε δήθεν έτοιμο να το δώσει στους συμμετέχοντες στη διάσκεψη και εν τέλει δεν το έδωσε! Τί παιχνίδι είναι αυτό;! Φοβήθηκε ο Γκουτέρες ή τον φόβισαν;! Ποιος είναι ο «φωνακλάς» που επιβάλλεται και ο «βουβός» που υπακούει;!
Και το άλλο, το λεγόμενο «πλαίσιο Γκουτέρες», τί είναι κι αυτό; Και γιατί ποτέ δεν κατατέθηκε από τον Γενικό Γραμματέα μολονότι η Λευκωσία το είχε αποδεχθεί;!
Σαν πολλές υπόγειες «επεμβάσεις» θυμίζει όλο αυτό το παρασκήνιο.
Ακούω να λένε πως τώρα «χρειαζόμαστε μια νέα στρατηγική»
για να οργανωθεί ένας καθ’ όλα «απογαλακτισμός» από την χρόνια εξάρτηση απ’ τις «μεγάλες εξουσίες» (ΟΗΕ, ΗΠΑ, Αγγλία) που καθαρά πια έδειξαν και απέδειξαν την ανεπάρκεια τους και την κακή τους πίστη.
Επειδή ένας από τους βασικούς «συντελεστές» της υπόθεσης είναι η Τουρκία και δοθέντων των σημερινών συγκυριών μέσα στις οποίες αυτή η χώρα και η κυβέρνησή της δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει πως βρίσκονται σε δεινή κατάσταση, όχι μόνο οικονομική και πολιτική, αλλά και γεωστρατηγική και εθνοτική, και ως εκ τούτου τα περιθώρια αντίδρασης και πορείας τους δεν φαίνεται να είναι τόσο ευρεία, εύκολα και πραγματοποιήσιμα, η ευκαιρία άσκησης μιας δυναμικής πολιτικής εκ μέρους της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι πραγματικά μοναδική, αρκεί η Ελλάδα να φορέσει το απαιτούμενο «φίμωτρο» και «χαλινάρι» στον Αναστασιάδη για να πάψει να «εκτροχιάζεται» με λόγια και πράξεις και να του «διδάξει» (υπάρχουν τρόποι) πώς είναι υποχρεωμένος να φέρεται ώστε να συγκροτήσουν (ο Κοτζιάς δεν υπενθύμισε: «έχουμε δυο ψήφους στην ΕΕ»!) ένα συμπαγές συγκρότημα πρότασης και απαίτησης καταστάσεων και λύσεων.
Οι πάντες γνωρίζουν ότι ο αδύναμος κρίκος είναι ο Κύπριος Πρόεδρος. Αυτόν πρέπει να συνετίσει η Ελλάδα και να τον τοποθετήσει στη σωστή γραμμή πλεύσης.
Κατά τα άλλα, είναι πλέον καιρός το θέμα του Κυπριακού να φύγει από υα ξένα χέρια (είδαμε τα αποτελέσματα της «διαχείρισής» τους!) και να περάσει στα χέρια των δυο ενδιαφερόμενων: Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία. Και όταν λέμε «να περάσει» εννοούμε «να το περάσουν οι ίδιες στα χέρια τους» με την σύλληψη και εγγραφή ενός πλήρους και ολοκληρωμένου σχεδίου λύσης που θα παρουσιαστεί επίσημα στους δυο κυριότερους ευρωπαϊκούς θεσμούς, την Επιτροπή και το Κοινοβούλιο, για να τεθεί προς συζήτηση λύσης του Κυπριακού αφού προηγουμένως σταλεί στην τουρκοκυπριακή πλευρά.
Προσωπικά γνωρίζω πως υπάρχει ήδη ένα τελειοποιημένο σχέδιο του είδους και επίσης πού βρίσκεται αυτό, ένα σχέδιο το οποίο μπορεί να μπει σε μια ατζέντα ρύθμισης με την βοήθεια των νομικών των δυο χωρών και ενδεχομένως σχετιζόμενο με ενδιαφέρουσες ευρωπαϊκές πολιτειακές περιπτώσεις, χρήσιμες ως ικανά παραδείγματα έμπνευσης και εφαρμογής.
Είναι πολύ πιθανόν, για να μη πω σίγουρο, πως η Τουρκία (και το κολλητήρι της, οι Τουρκοκύπριοι) δεν θα το δεχθεί ως βάση συζήτησης. Στο βάθος, θα είναι ολουσδιόλου φυσιολογικό, μιας και ως τώρα Ελλάδα και Ελληνοκύπριοι έκαναν το μέγιστο λάθος να βασιστούν και να κάθονται να συζητούν πάντα «σχέδια» τουρκικής «κατασκευής» έτσι ώστε οι Τούρκοι να θεωρούν δικό τους μονοπολικό «προνόμιο», κομμένο στα μέτρα τους, όλα τα «σχέδια λύσης» του Κυπριακού, έστω κι αν αυτά παρουσιάστηκαν υπό «δυτικογενή» μορφή.
Θα είναι όμως και η τρανή απόδειξη και η παραδοχή διεθνώς ότι η Τουρκία είναι «ανεπίδεκτη μάθησης», ότι η Τουρκία λειτουργεί τελείως έξω από οποιαδήποτε νομικά, δίκαια πλαίσια και ότι η Τουρκία δεν είναι άξια καμιάς ειλικρινούς προσέγγισης, όχι μόνο από τις άμεσες ενδιαφερόμενες, Ελλάδα και Κύπρο, αλλά γενικά από όλη την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, η οποία εξάλλου διαθέτει και πλείστα στοιχεία αναξιοπιστίας της Τουρκίας (θα έπρεπε κάποτε να «ακουστούν» στα σοβαρά τα λόγια της Αυστρίας!), τόσα πολλά που θα ήταν σκέτη αυτοχειρία να συνεχίσει κάποιος να την εμπιστεύεται.
Μη ξεχνάμε πως η ελλαδικο-ελληνοκυπριακή πρωτοβουλία κινήσεων με κύριο πρόταγμα το Σχέδιο λύσης έτοιμο προς διαπραγμάτευση στα πλαίσια της Κοινοτικής αιγίδας και νομοθεσίας εισάγει την Ευρωπαϊκή Ένωση in medias res στο Κυπριακού.
Έως σήμερα παρατηρήθηκε το άκρως «παράξενο», για να μη πω απαράδεκτο και εξωφρενικό φαινόμενο μιας Ε.Ε. να στέκεται έξω και μακριά από την διαμάχη (αλλά και μάχη) μιας δικής της, κοινοτικής, χώρας με μια τρίτη χώρα, απόλυτα εχθρική και επιπλέον εκτός Ευρώπης.
Όχι μόνο, αλλά και να δέχεται να μένει έξω ωσάν να ήταν η Κυπριακή Δημοκρατία μια χώρα ξένη, αποξενωμένη και αδιάφορη για την ΕΕ!
Και όχι μόνο, αλλά και να μην απαιτεί ποτέ να είναι ενεργό και υπερασπιστικό μέρος ενάντια μιας χώρας που παράνομα και καταχρηστικά και ενάντια όλων των αποφάσεων και ψηφισμάτων του ΟΗΕ κατέχει ένα έδαφός της, όπως και η ίδια η ΕΕ αναγνώρισε και γνωρίζει πολύ καλά.
Η ΕΕ ως τώρα έχει απερίσκεπτα καταπατήσει την ίδια της νομοθεσία εκεί όπου δηλώνει ότι η υπεράσπιση – όχι μόνο με λόγια! – μιας κοινοτικής χώρας που δέχεται πλήγμα από μια ξένη χώρα (και δεν υπάρχει πιο ξένη χώρα από την Τουρκία, από κάθε άποψη!) είναι πρωτεύον καθήκον και πρωτεύουσα υποχρέωση της ΕΕ!
Δεν είδαμε καμία σύμπλευση της ΕΕ με την «παθούσα» Κύπρο! Απεναντίας, είδαμε πάρα πολλές φορές μια ανυπόφορη προτίμησή της για την ξένη εισβολέα Τουρκία εις βάρος του ισότιμου μέλους Κυπριακή Δημοκρατία, στην ουσία όμως – και αυτό το γνωρίζει κάλλιστα η ΕΕ – ολόκληρη η Κύπρος!
Ευτυχώς που δεν είναι ποτέ αργά. Πιστεύουμε λοιπόν ότι είναι επειγόντως πρέπον και υποχρέωση της ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες της προς τη Κύπρο και να πάψει να ταλαντεύεται επικίνδυνα και άσκοπα (με την Τουρκία δεν πρόκειται να βρει ποτέ άκρη!) μεταξύ ανυπαρξίας και αθανασίας προς όφελος της ένοχης Τουρκίας.
Και πρέπει να πάψει επιτέλους με τα λεφτά των κοινοτικών λαών να τροφοδοτεί παράνομα με δισεκατομμύρια την παράνομη απ’ άκρη σε άκρη Τουρκία, δήθεν για «προενταξιακές χρηματοδοτήσεις» και άλλες βλακείες του είδους!! Και να πάψει το παιχνίδι των τριών μαϊμούδων: απαγορεύεται δια ροπάλου η Τουρκία να «ενταχθεί» στην Ευρώπη, και αυτό για τόσους λόγους που δεν θα αρκούσαν ούτε 100 σελίδες για να απαριθμηθούν.
Η ΕΕ το ξέρει απόλυτα, όπως σίγουρα το «φαντάζεται» και η Τουρκία: δεν υπάρχει περίπτωση καμίας ένταξης απλούστατα διότι μια ένταξη των 80 εκατομμυρίων Τούρκων θα σήμανε κυριολεκτικά αυτοκτονία και των 27 χωρών της Ένωσης!
Επομένως η ΕΕ το μόνο που πρέπει να «κοιτάξει» είναι το συμφέρον των μελών της – και ένα από τα μέλη της τυγχάνει να είναι η Κύπρος, η οποία είναι και το ανατολικότερο σύνορό της, μαζί με την Ελλάδα.
Εκτός αυτού όμως, και το κυριότερο, η Κύπρος και η Ελλάδα είναι επίσης το βασικό άμεσα μελλοντικό ενεργειακό συμφέρον της ΕΕ, μακριά από τουρκικές αναμείξεις οι οποίες μόνο αναμπουμπούλες παράγουν και κινδύνους αποσταθεροποίησης. Το Ισραήλ το κατάλαβε, επιτέλους, και το ίδιο να κάνει και η ΕΕ.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι στην ορισμένη χρονική και στρατηγική περίπτωση η μόνη βιώσιμη και θετική προοπτική είναι η δημιουργία μιας ενωμένης και ισχυρής ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας, Αιγύπτου, Κύπρου και Ισραήλ! Μιας ΑΟΖ που είναι το μέγιστο συμφέρον και των τεσσάρων αυτών χωρών αλλά ακόμη περισσότερο και όλης της Κοινοτικής Ένωσης. Και προκαλούμε τους πάντες να μας αποδείξουν το αντίθετο.
Γι’ αυτό, με έτοιμες ήδη τη Κύπρο και το Ισραήλ, και έτοιμη την Αίγυπτο για οριοθέτηση, η Ελλάδα μόνο έναν δρόμο βατό διαθέτει για το μέλλον της: την ανακήρυξη της ΑΟΖ της με τις τρεις χώρες που μόνο αυτό περιμένουν.
Και βεβαίως, δεν θα ήταν καθόλου περιττή μεταξύ τους και μια βασική συμφωνία αλληλο-στρατιωτικής συνδρομής μαζί με την οικονομική!
Η παρούσα «έκθεση ιδεών» παρουσιάζεται με όσο πιο απλά λόγια είναι δυνατόν, ωστόσο και σταράτα, χωρίς διαλεκτικές δυσκολίες και εκσυζητημένες νομικές ή όχι εκφράσεις, ώστε όλοι να καταλαβαίνουν τί διαβάζουν και να μην υπάρχουν αμφιβολίες στις έννοιες των λέξεων.
Είναι η κρίσιμη ώρα της ανάληψης των ευθυνών της ΕΕ σχετικά με το παρόν και το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή ολόκληρης της Κύπρου. Είναι η ώρα της απρόσκοπτης και δυναμικής επέμβασης της ΕΕ προς υπεράσπιση ενός μέλους της που απειλείται με αφανισμό μέσα στον θανατηφόρο εναγκαλισμό της Τουρκίας, όπως προβλέπει η ΔΔΟ που ευτυχώς κατέρρευσε και θα ήταν σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων αν κάποιος ήθελε να την αναβιώσει!
Είναι επίσης η κρίσιμη ώρα για τον Γιούνκερ να πάψει να γλυκοκοιτάζει ανεύθυνα και εγκληματικά την Τουρκία και να εφαρμόσει επιτέλους τους κοινοτικούς κανόνες προστασίας και υπεράσπισης της Κύπρου που ως τώρα με περίσσια αδιαφορία καταπάτησε και αγνόησε.
Είναι ακόμη η ώρα ΚΑΙ των κοινοτικών απαιτήσεων ενάντια σε μια χώρα που κατέχει στρατιωτικά, παράνομα και αδίσταχτα – να το ξαναπούμε! – ένα κομμάτι της Ένωσης: η αποχώρηση της Τουρκίας από τη «Βόρειο Κύπρο» πρέπει να είναι κοινοτική απαίτηση, ρητή, άμεση και καταγγελτική σε όλα τα διεθνή fora.
Και με την ευκαιρία: δεν θα ήταν κακό αν η ΕΕ υπενθύμιζε στους Τουρκοκύπριους ότι, όντας αυτοί εδαφικό μέρος της Ένωσης, δεν νοείται η «υπαγωγή» της σε τρίτη, ξένη χώρα (Τουρκία), της οποίας τα λεγόμενα «δικαιώματα» είναι αποκλειστικά «κατοχικά», επομένως παράνομα, καταχρηστικά και ανυπόστατα.
Δεν θα ήταν επίσης καθόλου άσκοπη μια έντονη «προπαγανδιστική» εκστρατεία της Κ.Δ. προς τους Τουρκοκύπριους, ώστε αυτοί να καταλάβουν πού βρίσκεται το συμφέρον τους και να αντιτάξουν την οντότητά τους στην απόπειρα της Τουρκίας να τους πετάξει βορά των Τούρκων εποίκων με μελλοντική (όχι και πολύ μακριά) υποβάθμισή τους έως και εξαφάνιση. Φτάνει να σκεφτεί κανείς πόσοι Τουρκοκύπριοι έφυγαν στο εξωτερικό και πόσοι Τούρκοι έποικοι συνέχισαν να έρχονται στη Βόρειο Κύπρο!
Και γι’ αυτό το έγκλημα πρέπει να πάψει να σωπαίνει η ΕΕ!
Είναι αναμφισβήτητο πως είναι υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βρει τον τρόπο να γνωστοποιήσει στους «σκλάβους» Τουρκοκύπριους (και να τους πείσει για) τα υπέρ της επανένωσής τους με τους Ελληνοκύπριους μέσα στα δημοκρατικά, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά πλαίσια της κοινοτικής παρουσίας και του κοινοτικού δικαίου, έξω από την αφομοιωτική ασφυξία της Τουρκίας και των δυναστικών αξιώσεών της.
Το νέο νομικό και διαδικαστικό πρόγραμμα λύσης της Ελλάδας και Κ.Δ., με την καθ’ όλα νόμιμη και αναγκαία «σφραγίδα» της ΕΕ, μετά από την ολική, χρόνια χρεωκοπία του ΟΗΕ, πρέπει να προορίζεται για μια ex novo εκκίνηση με την δύναμη της κοινοτικής νομοθεσίας και κεκτημένου ακυρώνοντας πλήρως τις έως τώρα «πτωχευτικές» διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένων και των τελευταίων παρανοϊκών παραχωρήσεων του Αναστασιάδη (αριθμητική ισότητα, εγγυήσεις, παραμονή στρατού, εξ περιτροπής Προεδρία, βέτο, επεμβατικά δικαιώματα, τέσσερις ελευθερίες των Τούρκων εποίκων, δικαιώματα των χρηστών στις περιουσίες των προσφύγων και παραμονή όλων των εποίκων).
Βέβαια, για όλες αυτές τις παραχωρήσεις ο Αναστασιάδης, σε μια χώρα δικαίου, θα είχε ήδη δικαστεί και καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών για καραμπινάτη ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, δεν το συζητάμε αυτό! Αλλά είναι τυχερός που βρίσκεται στη Κύπρο της οποία η ίδια η Βουλή κάνει πως δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν μιλάει, ακριβώς όπως τα τρία συμπαθή μαϊμουδάκια, ειδάλλως θα είχε όλη την δυνατότητα να τον εξουδετερώσει χρησιμοποιώντας το ίδιο το Σύνταγμα.
Παρουσιάζεται λοιπόν σήμερα μια περισσότερο από μοναδική σύγκλιση και σύμπτωση διεθνών καταστάσεων που δύσκολα έως και αδύνατον να ξανασυμβεί στο μέλλον.
Θα ήταν ασυγχώρητο λάθος αν Ελλάδα και Κ.Δ. δεν αδράξουν την ευκαιρία ώστε από μια καταθλιπτική παθητική στάση να περάσουν σε ένα όντως ενεργητικό πρόσημο δράσης με ουσιώδεις προτασιακές προεκτάσεις και πρωταγωνιστικό ρόλο που χρόνια τώρα έχει αφεθεί – πολύ κακώς! – σε απαράδεκτες ξένες πρωτοβουλίες.
Έτσι, ο τύπος της τηλεόρασης με την πειστική φωνή μας ξαναθυμίζει: «δείξε ποιος είσαι». Και ναι, τότε λέμε κι εμείς: Ελλάδα, «δείξε ποια είσαι», για ολόκληρο τον Ελληνισμό (Ελλάδα δεν σημαίνει = Ελληνισμός;!), εκείνον του άμεσου κινδύνου στη Κύπρο και εκείνον του αμέσως μελλοντικού κινδύνου στη λεγόμενη «Δυτική Θράκη» που άλλο δεν είναι παρά η ελληνική Θράκη!
- Ελληνιστής και συγγραφέας