Με τιμές εθνικού ήρωα η κηδεία του Ελδυκάριου Βασίλη Τριάντη: Ευγενικός, γλεντζές και ατρόμητος

Της Τέρψας Αγαθοκλέους-Παπακώστα

Στο Καναλλάκι Πρεβέζης, την ιδιαίτερή του πατρίδα, κηδεύτηκε την Κυριακή 28 Μαΐου 2017, ένας ακόμη ήρωας της Κύπρου, ο Βασίλης Τριάντης. Μέσα σε κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης, κηδεύτηκε ένα ακόμη τραγικό θύμα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974.

Ο Βασίλης γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Άνω Σκαφιδωτή Πρεβέζης τον Απρίλιο του 1953. «Ευγενικός και μετρημένος, …γλεντζές και ατρόμητος». Εξομολογούνται τα αδέλφια του με ένα θλιμμένο χαμόγελο. Σε ηλικία μόλις 16 ετών μπάρκαρε στα καράβια, όταν τα άλλα παιδιά αυτής της ηλικίας γεύονται ανέμελα τις χαρές της ζωής.

Κάποια στιγμή γύρισε για να υπηρετήσει την πατρίδα, όταν το προδοτικό πραξικόπημα και η εισβολή του Αττίλα, τον βρίσκουν στο πολύπαθο νησί της Αφροδίτης. Όπως ακριβώς όλοι οι ΕΛΔΥΚάριοι, έτσι και ο Βασίλης, στάθηκε στην πρώτη γραμμή για να εμποδίσει τον εισβολέα να προελάσει και κυρίως να τον εμποδίσει να καταλάβει το αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Ο αγώνας υπήρξε άνισος και απέραντα σκληρός.

Ένας δημοσιογράφος του BBC ανέφερε.

«Τέτοια άνιση μάχη δεν έχει συμβεί στα παγκόσμια χρονικά. Τέσσερις μέρες κράτησε. Δεν θα με πιστέψει κανένας».
Αυτός ο άνισος αγώνας απετέλεσε βασικά την αιτία που ο ισχυρός Αττίλας προέλασε και κατέλαβε το 37% του Κυπριακού εδάφους, σκορπίζοντας παντού τον όλεθρο και την καταστροφή. Αυτός ο άνισος αγώνας έγραψε μαζί με τόσους άλλους και τον Βασίλη Τριάντη στον πίνακα των «Αγνοουμένων» όταν μετά από 43 ολόκληρα έτη, βρέθηκε τυχαία σε ομαδικό τάφο κοντά στο Κιόνελι, από κάποιο Τουρκοκύπριο βοσκό.

Επί 43 ολόκληρα χρόνια οι δικοί του, οπλισμένοι με υπομονή και επιμονή, δεν έπαψαν να ψάχνουν το ηρωικό παλληκάρι. Τραγική φιγούρα ο Πατέρας, ο οποίος από τη στιγμή που έφθασε το μήνυμα ότι ο Βασίλης είναι αγνοούμενος, ο καημός του υπήρξε μεγάλος. Βουβός και μαυροντυμένος, έκρυβε τον πόνο βαθιά μες στη ψυχή του.

Την Κυριακή 28 Μαΐου 2017, πλήθος κόσμου από όλη την Ήπειρο και όχι μόνο, συγκεντρώθηκε στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Θεοτόκου στο Καναλλάκι Πρεβέζης, για να τιμήσει τον ήρωα. Τον νέο που δεν πρόλαβε να ζήσει. Εκείνο τον αγνοούμενο στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ, ο οποίος θυσίασε μαζί με τόσους άλλους Ελλαδίτες, ότι πολυτιμότερο διέθετε. Την ίδια του τη ζωή, την οποία και εναπόθεσε στην ποδιά της μικρής του αδελφής, λέγοντάς της ψιθυριστά.

«Η αγάπη μου για σένα είναι απέραντη αγαπημένη μου Κύπρος».

Το πλήθος κόσμου ανέμενε υπομονετικά και με δάκρυα στα μάτια, να εμφανιστούν τα λείψανα του ήρωα. Και όταν αντίκρισαν τους στρατιώτες να μεταφέρουν τη ξύλινη λάρνακα και να την εναποθέτουν μπροστά από το Ιερό του Ναού, το πλήθος ξέσπασε σε ένα ασυγκράτητο χειροκρότημα, εκδηλώνοντας το σεβασμό και την αγάπη του προς το νεκρό παλληκάρι.

Κατά την εξόδιο ακολουθία, ο Δήμαρχος Πάργας Κύριος Αντώνης Νάστας, ανέφερε.

«Η πρότασή μου θα είναι, το Δημοτικό Συμβούλιο της ιδιαίτερης πατρίδας σου, σε ένδειξη τιμής, να δώσει στην κεντρική πλατεία της Άνω Σκαφιδωτής το όνομα «Πλατεία Ήρωα Βασίλη Τριάντη».

Η ανιψιά του νεκρού, Αλεξάνδρα Τριάντη, στον επικήδειο λόγο της, είπε.

«Βρισκόμαστε εδώ, εκκλησία, οικογένεια, φίλοι, και πολιτεία, για να υποκλιθούμε μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας του, να δηλώσουμε την τιμή και την ευγνωμοσύνη μας προς τον άξιο αυτό βλαστό της ελευθερίας, που τόσα χρόνια αγνοούσαμε την τύχη του».

Και τέλος διερμηνεύοντας τα αισθήματα όλων των Κυπρίων της Ηπείρου η Κα. Τέρψα Παπακώστα, ανέφερε.
«Ήλθαμε να σου πούμε, ότι στις καρδιές των Ελληνοκυπρίων, θα παραμείνεις αιώνια. Και εσύ και ο Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών, Γεώργιος Κατσάνης από το Αργυρόκαστρο, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στους πρόποδες του Αγίου Ιλαρίωνα. Αλλά και κάθε ένας Ελλαδίτης αδελφός μας, που θυσίασε τη ζωή του εκεί κάτω στα ηρωικά χώματα».

Στη κηδεία παρέστησαν ΕΛΔΥΚάριοι συμπολεμιστές του Βασίλη Τριάντη, επίσημοι όπως ο βουλευτής Σ. Γιαννάκης και ο πρώην βουλευτής Πρεβέζης Δημήτρης Τσουμάνης, ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης Ηπείρου Βασίλης Γιολδάσης, ο πρώην υπουργός Αντώνης Μπέζας, εκπρόσωποι της 8ης Μεραρχίας (έδρα στα Ιωάννινα) κ.α. Τραγικές φιγούρες, πέρα από τους συγγενείς και φίλους του νεκρού, και η μαυροφορεμένη κυρία και συγγενής του ακόμη αγνοούμενου της ΕΛΔΥΚ Βασίλη Μανάχου, από το Καστρί Θεσπρωτίας.

Το πλήθος κόσμου, οδηγούμενο από τη φιλαρμονική του στρατού που προχωρούσε μπροστά παίζοντας πένθιμα, έφθασε στο κοιμητήριο. Εκεί θα αναπαύεται, πλέον μαζί με τους γονείς του, ο ανθυπασπιστής από την Άνω Σκαφιδωτή Πρεβέζης ο Βασίλης Τριάντης του Αντωνίου, ο οποίος έπεσε μαχόμενος για την ελευθερία της Κύπρου.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΕ

Ο επικήδειος λόγος

Στον αγαπημένο μας αδελφό και θείο Βασίλη Τριάντη Σύμβολο του Αγώνα του ’74 στην Κύπρο.
Μακαρία η οδός ή πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως.
Σεβασμιότατε,
Αξιότιμοι κύριες και κύριοι
Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες,
Φίλοι και συγγενείς
Βαριά η ευθύνη και δυσβάστακτο το χρέος να απευθύνει κάποιος τον λόγο μετά από τόσα χρόνια.

Με αισθήματα δέους και συγκίνησης συγκεντρωθήκαμε σήμερα σε τούτο το Ιερό Χώρο για να αναπεμφθεί δέηση στον πεσόντα-αγνοούμενο στρατιώτη της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου τον φαντάρο Βασίλη Τριάντη του Αντωνίου ο οποίος μαζί με άλλους Έλληνες και Κύπριους έπεσαν υπέρ βωμών προασπιζόμενοι, κατά της τουρκικής εισβολής του 1974, την ανεξαρτησία και εδαφική κυριαρχία της Κύπρου στον Αττίλα ΙΙ.

Καθώς ανάμεναν την απόφαση του ΟΗΕ να καταδικάσει την τουρκική εισβολή μετά τα γεγονότα του Ιουλίου και την προσωρινή ανακωχή, όλοι πίστευαν πως τα χειρότερα είχαν περάσει. Ωστόσο οι τούρκοι συνέχιζαν με δόλιο τρόπο την προέλαση τους. Στις 14 Αυγούστου προσπάθησαν να καταλάβουν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Για 2 μέρες δόθηκαν επικές μάχες.

Οι πολύ λιγότεροι ηρωικοί υπερασπιστές του κατόρθωσαν να απωθήσουν πολλαπλές επιθέσεις των βάρβαρων εισβολέων προκαλώντας τους τεράστιες απώλειες. Στο τέλος όμως αβοήθητοι θυσιάστηκαν σχεδόν στο σύνολο τους μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τη βάση τους. Ένας δημοσιογράφος του BBC ανέφερε στο ρεπορτάζ του.

«Τέτοια άνιση μάχη δεν έχει συμβεί στα παγκόσμια χρονικά. Τέσσερις μέρες κράτησε…δεν θα με πιστεύει κανένας»

Βρισκόμαστε εδώ εκκλησία, οικογένεια, φίλοι και πολιτεία για να υποκλιθούμε μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας του, να δηλώσουμε την τιμή και την ευγνωμοσύνη μας προς τον άξιο αυτό βλαστό της ελευθερίας που τόσα χρόνια αγνοούσαμε την τύχη του. Μόλις χθες μετά από 43 χρόνια μας παραδώσαν την λειψανοθήκη του Βασίλη, για να μπορέσουμε επιτέλους να πούμε το ύστατο χαίρε ενώπιον του γενναίου αυτού μαχητή.
Ενός αληθινού πατριώτη, ενός φλογερού μαχητή της ελευθερίας και της δημοκρατίας του στρατιώτη Βασίλη Τριάντη που σήμερα επιτέλους θα αναπαυθεί στην Ελληνική γη, πλάι στους γονείς του.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι μνήμες επιστρέφουν στις μαύρες εκείνες μέρες του ‘74, που σκόρπισαν στον τόπο μας την καταστροφή. Ο λαός μας συνεχίζει, ακόμα και σήμερα, χρόνια μετά, να μετρά τον ανείπωτο πόνο, τις πληγές της τραγωδίας εκείνης.
Έτσι σήμερα κηδεύουμε ένα ακόμα ΕΛΔΥΚΑΡΙΟ, που δήλωσε παρών στο κάλεσμα της πατρίδας, όταν ο βάρβαρος αλλόθρησκος Τούρκος εισβολέας, πάτησε τα μαρτυρικά χώματα της πατρίδας μας.

Ο Βασίλης βρέθηκε σε ομαδικό τάφο στην περιοχή του Αγίου Δομετίου κοντά στο Κιόνελι που μετά την τουρκική εισβολή βρίσκεται πλέον στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.

Εκεί βρέθηκαν τα λείψανα από 13 παλικάρια, από το Ανθρωπολογικό Εργαστήριο της Επιτροπής για Αγνοούμενα Πρόσωπα, με την μέθοδο του DNA, δυστυχώς, μέχρι στιγμής, από πληροφορίες που έχουμε, μόνο οι οκτώ αγνοούμενοι έχουν ταυτοποιήθει. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της ψυχής μας τους ανθρωπολόγους και αρχαιολόγους που εργάστηκαν για αυτό το σκοπό τόσα χρόνια.
Ο τάφος εντοπίστηκε από πληροφορία την οποία έδωσε τουρκοκύπριος βοσκός. Η εκταφή στον Άγιο Δομέτιο ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2012 και ολοκληρώθηκε το Ιανουάριου του 2013.

Στα 21 του μόλις χρόνια ο Βασίλης Αντωνίου Τριάντης μας άφησε βαριά παρακαταθήκη. Μια παρακαταθήκη που μας δείχνει το δρόμο της τιμής και του χρέους. Ενός χρέους για συνέχιση του αγώνα μας μέχρι την τελική δικαίωση και την επανένωση της πολύπαθης Κύπρου.

Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να απευθυνθούμε σε εσένα, Βασίλη με όση ειλικρίνεια μας επιτρέπουν οι σκοπιμότητες, σε εσένα που έφυγες νωρίς περιφέροντας με καρτερία και περηφάνια τα φανερά και αθέατα τραύματα μιας εποχής που ανακυκλώνεται από τότε τυραννικά, αναζητώντας τη λύτρωση.

Είμαστε βέβαιοι ότι σήμερα η ψυχή σου βρίσκεται ανάμεσα μας και αγαλλιάζατε χαρά μεγάλη. Θα λυτρωθεί επιτέλους και η ηρωίδα μάνα σου που πάντα περίμενε καρτερικά ότι μια μέρα θα γυρίσεις. Ο πατέρας σου ήταν πάντα βουβός μαυροντυμένος από την πρώτη μέρα που έμαθε ότι ήσουν αγνοούμενος. Ο καημός του ήταν μεγάλος. Δεν έκλαψε ποτέ, έκρυβε τον πόνο του βαθιά.

Βασίλη γεννήθηκες τον Απρίλιο του 1953, οι γονείς σου Αλεξάνδρα και Αντώνης, τα αδέλφια σου Όλγα, Αγγελική, Αθανάσιος, Κωσταντίνος και Βασίλειος. Μονάκριβος και αγαπημένος, το στερνοπούλι της μάνας. Ήσουν ένα τίμιο παλληκάρι με ήθος και αρχές, ευγενικός και αγαπητός απ’ όλους

Μικρό παιδί μεγάλωσες φτωχικά στο ορεινό χωριό Άνω Σκαφιδωτή. Αναμνήσεις έχουν από σένα μόνο τα αδέλφια σου, από τα παιδικά σας χρόνια όταν ανέμελοι παίζατε στο χωριό, στο Βόκαμο και τα αλώνια, στην αυλή του σχολείου και της Εκκλησίας.

Ευγενικός και μετρημένος …..γλεντζές και ατρόμητος

Λόγω της φτώχειας, μόλις στα 16 σου χρόνια, βλασταράκι ακόμα μπάρκαρες στα καράβια, έφτασες μέχρι την Αυστραλία, ωστόσο γύρισες για να υπηρετήσεις την πατρίδα σου!

Παρουσιάστηκες στην Καλαμάτα το 1973, λίγο αργότερα βρέθηκες στην Κόρινθο. Ζήτησες να δεις τα αδέλφια σου, δεν είχες καλό προαίσθημα, μα ο Θανάσης ήταν στην Γερμανία και ο Κώστας στα καράβια. Έφυγες για την Κύπρο χωρίς να τους χαιρετήσεις.

Το προδοτικό πραξικόπημα σε βρήκε φαντάρο……. Πιστός στο καθήκον αψήφησες τον κίνδυνο βάζοντας την πατρίδα πάνω απ’ όλα από την ίδια τη ζωή σου!

Ένα γράμμα σου…..που μας έστειλες στις 24 Ιουλίου το 1974 « Για χαρά σε όλους…..καλή αντάμωση».

Ο αγώνας ήταν άνισος και σκληρός. Όλοι όσοι δεν σε γνωρίσαμε σε αγαπήσαμε μέσα από τους γονείς και τα αδέλφια σου.
ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ σταθήκατε μπροστά να εμποδίσετε τις ορδές του Αττίλα να προχωρήσουν. Μείνατε εκεί όπου σας τοποθέτησαν, ώστε να εμποδίσετε την εισβολή των τούρκικων στρατευμάτων και ας γνώριζαν κάποιοι ότι δεν υπήρχε γυρισμός για εσάς. Εκεί σας πέταξαν να θυσιαστείτε κι εσείς δεν δειλιάσατε ούτε το βάλατε στα πόδια.

Οι γονείς σου ρωτούσαν να μάθουν κάποιο νέο για σένα αλλά κανείς δεν είχε αποδείξεις αν ήσουν αιχμάλωτος των Τούρκων ή εάν σε είχαν σκοτώσει σε κάποια από τις μάχες. Οι συγγενείς σου σε βλέπανε να τους επισκέπτεσαι στα όνειρα τους σαν να ήθελες να τους πεις μόνο σου τα κακά μαντάτα, για να αρχίσουν οι γυναίκες να βράζουν το στάρι και ο Παπάς του χωριού να ξεκινήσει τη μνημόσυνο δέηση. Αλλά επίσημη πληροφορία δεν παίρναμε από την πολιτεία. Με αυτόν τον καημό πεθάνανε κι οι δυο γονείς σου.

Ο Κώστας και η οικογένεια του κατέβαιναν κάθε Ιούλιο στην Κύπρο για 20 χρόνια, εκεί γνωρίστηκαν με κάποιες οικογένειες των συντρόφων σου. Κάποιοι ήρθαν σήμερα εδώ για να σε τιμήσουν και να στείλουν τους χαιρετισμούς στα παιδιά τους που είναι ακόμα αγνοούμενα.

Στην οικογένεια μεγαλώσαμε με την ευχή να μην έχεις βασανιστεί! Με την προοπτική ότι μια μέρα θα παίρναμε απαντήσεις στα ερωτήματα μας.

Τελικά σήμερα μαθαίνουμε ότι σε είχαν σκοτώσει στον Άγιο Δομέτιο γύρω στις 16 Αυγούστου του 1974, και σας θάψανε ομαδικά με τους συντρόφους σου που εσύ τους ήξερες με τα μικρά τους ονόματα: τον Θανάση από το Κεφαλόβρυσο Τρικάλων, τον Αργύρη από το Κατταρέλι της Θήβας, τον Γιάννη από την Αγία Μαρίνα της Ηλείας, τον Γιώργο από την Κασσάνδρα Χαλικιδικής, τον Γιάννη από την Αθήνα, τον Κώστα από τα Δίδυμα Αργολίδας, τον Γιώργο από τα Παράκοιλα της Μυτιλήνης, τον Λευτέρη από την Κέρκυρα και τον Μανούσο από το Ηράκλειο της Κρήτης…

Οικονόμησε όμως ο Θεός και η βροχή σας αποκάλυψε!

Ήρωες πολέμου θα μπείτε σε κάθε σπίτι της Κύπρου και της Ελλάδας. Θα σας γνωρίζουν ακόμα και τα μικρά παιδιά!
Επιτέλους θα αναπαυθείς εν ειρήνη στον τύμβο των ηρώων και τα χώματα των προγόνων σου όπως σου αξίζει.

Άνοιξες τα φτερά σαν ατρόμητος άγγελος και πέταξες ψηλά εκεί που δεν υπάρχει γυρισμός, στην αγκαλιά της Μεγαλόχαρης!
Περήφανοι νοιώθουν όλοι όσοι είναι σήμερα εδώ γνωστοί και άγνωστοι σένα και τους συντρόφου σου!

Είμαστε βέβαιοι ότι σήμερα χαίρεσαι γιατί επιτέλους βρίσκεσαι ανάμεσα στους δικού σου ανθρώπους μακριά από τα σκλαβωμένα και ματωμένα χώματα όπου χύσατε το αίμα σας για την Λευτεριά της πατρίδας μας!

Σήμερα γιορτάζουμε την επιστροφή σου ……ξαλαφρωμένοι από τον σταυρό του μαρτυρίου σου, περήφανοι για σένα μα πάντα πικραμένοι και πονεμένοι για τον άδικο και πρόωρο χαμό σου.

Σήμερα γιορτάζεις ωστόσο οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα.

Χριστός Ανέστη! το όνομα σου σβήστηκε επιτέλους από τον κατάλογο των αγνοουμένων και πέρασε στον κατάλογο των Ηρώων και των Αθανάτων.

Η υπόσχεσή μας σ’ αυτούς που έφυγαν το καλοκαίρι του ‘74, είναι πως δεν θα ξεχάσουμε. Με τη θυσία τους πρόσφεραν σ’ εμάς τους υπόλοιπους το δώρο της ζωής, το δικαίωμα να ζήσουμε με το κεφάλι ψηλά, να κάνουμε όνειρα, να ελπίζουμε. Δεν τους βρήκε ο Θάνατος σε μαρμαρένια αλώνια. Συνάντησαν την αιώνια ζωή και τώρα στα ιερά χώματα της γενέθλιας γης συναντούν την ουράνια γαλήνη.

Μικρή η ξύλινη λάρνακα της ταφής σου, τεράστιο το μεγαλείο σου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αναπαύσου εν ειρήνη αγκαλιά με τους γονείς σου.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

Ας δώσουμε το παρόν όλοι μαζί παρακαλώ……..όπως έχουμε την λίστα των ηρώων:
1. ΤΡΙΑΝΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Άνω Σκαφιδώτη – Πρέβεζα Καναλάκι – Πρέβεζα
2. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Μεγάλος Κεφαλόβρυσος Τρικάλων Τρίκαλα
3. ΣΙΝΗΣ ΑΡΓΎΡΙΟΣ Θήβα Κατταρέλι & Μελισσοχώρι Θήβας
4. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Αγία Μαρίνα Βάρδα – Ηλεία Πάτρα
5. ΧΑΜΟΥΡΙΩΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κασάνδρα – Χαλκιδική Νέα Ποτίδαια Χαλκιδικής
6. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Λάνθη – Ηλεία Κολωνός, Αθήνα
7. ΜΠΡΟΔΗΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δίδυμα – Αργολίδα Δίδυμα, Αργολίδας
8. ΖΕΡΒΟΜΑΝΩΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Παράκοιλα – Μυτιλήνη Παράκοιλα – Μυτιλήνης
9. ΑΝΘΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Κέρκυρα Ανω Μεσογγή – Βραγκανιώτικα, Κέρκυρα
10. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Ποταμιές – Ηράκλειο, Κρήτης Ποταμιές – Ηράκλειο, Κρήτης.