Ιδού το ερώτημα κύριε Πρόεδρε: Μπορεί η Κερύνεια να είναι φυσιολογική χωρίς τους Κερυνειώτες;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι συγκυρίες, οι εξελίξεις στην περιοχή και η προίκα, που χρειάζεται η Κυπριακή Δημοκρατία: Βρισκόμαστε σε μια περίοδο ανακατανομής ισχύος και στη Μεσόγειο
Μήνυμα θανάτου της Μόσχας σε Ουάσιγκτον και Κίεβο με αφορμή την αμερικανική βοήθεια: Δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί θα πάνε στην κρεατομηχανή ισχυρίζεται Ρώσος πρέσβης
Του Κυριάκου Τσιμίλλη
Επέτειος το περασμένο Σάββατο, του χουντικού πραξικοπήματος εκείνου του Ιούλη, καυτές οι μέρες ακόμα και χωρίς τις κλιματικές αλλαγές… Καυτές οι πληγές εκείνου του φασιστικού εγχειρήματος που δεν ήταν απλώς η αφορμή ή το πρόσχημα της τουρκικής εισβολής αλλά αναπόσπαστο μέρος ενός στοχευμένου διπλού σχεδιασμού.
Σαράντα τρεις (43) Ιούληδες μετά, βρισκόμαστε και πάλι στην κορύφωση του ίδιου εκβιασμού και με αναλλοίωτα τα στοιχεία της διαρκούσας ημικατοχής.
Μοντ Πελεράν, Γενεύη, Κραν Μοντανά, ίσως να έπονται και άλλα ελβετικά τοπωνύμια… Ποικίλες οι μεταλλάξεις τού στόχου – μια διεθνής διάσκεψη ήταν το επιδιωκόμενο που, σαν τέτοια, θα εξέταζε τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού, τις (λεγόμενες) εγγυήσεις και την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.
Τα άλλα θα είχαν συζητηθεί και συμφωνηθεί και αν βέβαια ήταν συμβατά με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, θα ήταν πολύ εύκολο στην Ευρωπαϊκή Ένωση να εγγυηθεί την αειφόρο εφαρμογή τους. Όχι βέβαια με στρατεύματα επιβολής αλλά μέσα από αποτελεσματικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς και την αυτοπροστασία μιας κοινωνίας, με την προσπάθεια και τη δέσμευσή της για το στέριωμά της ως μιας πραγματικά ελεύθερης ευρωπαϊκής κοινωνίας. Μόνιμες όμως είναι οι αποκλίσεις που απαιτεί η κατοχική Τουρκία για τούτο και επιμένει στη συμπερίληψή τους στο πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αν η ηγεσία μας δεν το αποδέχεται, ουδόλως εξηγείται πώς είναι έτοιμη να συναινέσει στην επιβολή μη αντιστρεπτών αντιευρωπαϊκών ρυθμίσεων…
Σε εκείνη τη διεθνή διάσκεψη που λέγαμε, αυτονόητη θα ήταν η ενεργός συμμετοχή των Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπορεί να έχει ανασταλεί η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου στην κατεχόμενη Κύπρο, όμως ολόκληρη η Κύπρος ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που εκατό τόσες χιλιάδες Τουρκοκύπριοι ταξιδεύουν με το ευρω-κυπριακό διαβατήριο και έχουν τα δικαιώματα του ευρωπαίου πολίτη…
Η διάσκεψη όμως δεν ξεκίνησε έτσι αλλά μεταλλαγμένη σε πολυμερή (για όσους επιμέναμε να μετράμε πάνω από το πέντε!) μέχρι που μας έμεινε η πενταμερής με όλους τους κινδύνους που συμβολίζει ο αριθμός και το περιεχόμενό του. Στην προηγούμενη στάση, φιλότιμη ήταν η προσπάθεια του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας που, αφού δεν κατάφερε να το διασφαλίσει από πριν, προσπάθησε να προβάλει, μόνος αυτός, αυτή του την ιδιότητα. Στη δεύτερη στάση, ακόμα κι αυτό «ξεχάστηκε»… Λεπτομέρεια θα πείτε που όμως συμπεριλαμβάνεται στον (ούτως ή άλλως αρνητικό) ισολογισμό της νέας αποτυχίας.
Τα Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο, εκτός της Μεγάλης Βρετανίας – μόνο σαν εγγυήτρια πια που όμως επιμένει να υποστηρίζει την παροχή σε μη ευρωπαίους πολίτες ελευθεριών που θα τις στερούνται οι ίδιοι οι ιθαγενείς! Την ίδια ώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση «κατάφερε» να διατηρήσει τον ρόλο του παρατηρητή, με χαμηλότερη ιεραρχικά παρουσία στη δεύτερη διάσκεψη…
Πολλοί νέοι όροι εμπλούτισαν το λεξιλόγιο της διαδικασίας. Πριν καλά-καλά αρχίσει το Κραν Μοντανά, είχαμε εκείνο το έγγραφο του ειδικού συμβούλου που ξεκίνησε ανορθόδοξα και ολοκληρώθηκε με παταγώδη αποτυχία… Κι ας το έβλεπαν μερικοί, μέχρι τέλους, σαν οδηγό – πού μας πήρε τελικά; Σε όλο αυτό το διάστημα η Τουρκία διακήρυττε, με χαρακτηριστική συνέπεια, πως δεν συζητά «μηδέν εγγυήσεις και μηδέν στρατεύματα». Το πήρε έτσι μέχρι τέλους και σ΄αυτό οφείλεται το άδοξο τέλος και αυτής της διάσκεψης. Παρόλα αυτά, πάλι μας είπανε (με δηλητηριώδη σαρκασμό) πως οι συνομιλίες εξακολουθούν να είναι κυπριακής ιδιοκτησίας. Και να σκεφτείτε πως αυτή τη φορά παίζανε σε διπλό τραπέζι… Ορισμένοι καταλόγισαν στον Πρόεδρο πως πήγε για παιχνίδι επίρριψης ευθυνών και όχι για επίλυση του Κυπριακού. Κι όμως, στη διαπραγματευτική ομάδα συμμετείχαν ειδικοί και από κόμματα πέραν του κυβερνώντος.
Ήταν υποχρεωτικό να …συμπαίξουν όλοι μέχρι τέλους ένα παιχνίδι που δεν τους άρεσε; Πάντως ορισμένοι το είπαν από νωρίς, πως δηλ. πρέπει ο Πρόεδρος να είναι περισσότερο «εποικοδομητικός»! Τι άλλο έπρεπε να είχε κάνει, πριν τη διάσκεψη, στη διάρκειά της και κυρίως την ώρα της αποτυχίας της; Ευτυχώς που το σάλτο μορτάλε της υποβολής την υστάτη των προτάσεών του δεν ήταν (τώρα) θανατηφόρο, παρόλο που οι παράπλευρες απώλειες θα φανούν καθ΄ όδόν…
Πολύ χαρήκαμε που ο Γενικός Γραμματέας μας αναγνώρισε το δικαίωμα (και το …αναπόφευκτο) να γίνουμε ένα φυσιολογικό κράτος! Όταν όμως επέστρεψε για να τονώσει τη διαδικασία, μάς τα χάλασε. Μάς είπε για τους χρήστες, μάς είπε και για τη «δίκαιη» εξέταση διαφόρων παραγόντων που δεν ισχύουν σε φυσιολογικό κράτος. Και αφού δεν βγήκε άσπρος καπνός στο τέλος (μαύρη μαυρίλα αντ΄αυτού), μάς ευχήθηκε «άντε και καλή τύχη στον βορρά και τον νότο»! Δεν του εξήγησαν πως δεν πρόκειται για γεωγραφικό προσδιορισμό αλλά ορολογία που εκπορεύεται από την κατοχή και πως η χρήση της βλάπτει σοβαρά το κύρος του διεθνούς οργανισμού;
Στη δημοσιογραφική διάσκεψη της περασμένης Δευτέρας, ο Πρόεδρος εξήγησε πως οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν τη δική τους πολιτεία (όπως το φοβόμαστε!), μας είπε και για το κριτήριο του συναισθηματικού δεσμού – αυτό που έβγαλε για τους δεκάχρονους το ΕΔΑΔ που όμως δεν αποτελεί νομολογία δεσμευτική (αυτό δεν το λένε!), μας επιβεβαίωσε και για την εκ περιτροπής προεδρία…
Πάντως το σουλτανάτο ήταν αγέρωχο και την επομένη. Ενώ η πλευρά μας αναλογιζόταν τα κέρδη(;) αυτής «της πρώτης φοράς», με την αυθάδεια της Τουρκίας όχι σε ένα αλλά σε δυο τραπέζια, ο Τσαβούσογλου επέμενε πως αυτή ήταν η τελευταία φορά, με την Τουρκία μάλιστα «τρία βήματα μπροστά». Ο Ερντογάν είπε πως δεν εκτιμήθηκε η «αλτρουϊστική» στάση της Τουρκίας. Ούτε επίσκοπος ούτε μουφτής μπορεί να μας σώσει, αν βέβαια ο τελευταίος καταφέρει να σώσει τον εαυτό του…
Μια λέξη μόνο δεν ακούστηκε στη διάσκεψη: Κερύνεια – Όμως για την Κερύνεια δεν αρκούν τα μνημόσυνα των ημερών… Μπορεί η Κερύνεια να είναι φυσιολογική χωρίς τους Κερυνειώτες;