Απόσταση όσο δύο κυρίαρχες βάσεις και ένα ψευδοκράτος: Από τον Ακάμα ως το Καρπάσι
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κοσσυφοπέδιο: Η τραγική προσωπικότητα της κ. Μπακογιάννη και η Ελληνική Κυβέρνηση ως θεματοφύλακας της μεγάλης Αλβανίας, και της “κοσοβοποίησης” της Θράκης και της Κύπρου
Εξοργισμένη και προκλητικά σαφής η Τουρκία για τη σύνδεση της ευρωπαϊκής της πορείας με το Κυπριακό: «Έχετε έλλειψη οράματος, δεν θα το δεχθούμε ποτέ», γαυγίζει η Άγκυρα
Του Κυριάκου Τσιμίλλη
Την ώρα που έμπαιναν οι τελευταίες πινελιές στο σκηνικό για τη νέα διάσκεψη για το Κυπριακό, ήταν πολύ ενδιαφέρον να δρασκελίσεις ολόκληρο το νησί, από τον Ακάμα μέχρι το Καρπάσι.
Άμεση ήταν η επιβεβαίωση των κοινών χαρακτηριστικών, της ίδιας ομορφιάς, της ίδιας βλάστησης, της ίδιας μορφολογίας των ακτών και του βουνού και όλων των άλλων στοιχείων που τεκμηριώνουν πως όχι μόνο το μικρό μέγεθος του νησιού μα και όλα τα άλλα στοιχεία τεκμηριώνουν την από μακρού διατυπωμένη άποψη για το ενιαίο του οικοσυστήματος.
Όπως φαίνεται, από τον μεθοδευμένα προωθούμενο ρατσιστικό διαχωρισμό του νησιού, το μόνο είδος που θα τιμωρηθεί είναι το ανθρώπινο. Mεγάλοι και μικροί – τα μωρά φορτωμένα κι αυτά με κάποιο παράλογο …προπατορικό αμάρτημα. Ούτε οι χελώνες διζωνίζονται – αυτές επιστρέφουν στην παραλία που τις γέννησε, ούτε τα πετούμενα, τα προστατευόμενα και τα απροστάτευτα, ούτε ο ταξιδευτής ενάλιος πλούτος, ούτε οι γάτες του Άη Κασσιανού, του Βορείου Πόλου ή του Σοπάζ ή οπουδήποτε στην υπό μετονομασία και «εδαφική αναπροσαρμογή» κατοχική γραμμή.
Αυτά άραγε να τα συζητούν τώρα εκεί στο Κράν Moντάνα; Έχει αλλάξει κάτι, εκτός από την επιλογή του (νέου) τοπωνύμιου; Ήρθαν όσα (παραλόγως) περίμεναν πολλοί μετά το σουλτανικό «δημοψήφισμα»; Τώρα πια έχει εξαντληθεί και το θέμα του περίφημου εγγράφου που ξεκίνησε για κοινό και συμφωνημένο για να εξελιχτεί σε ένα απλό έγγραφο που κάποιοι είπαν πως θα ήταν «απλώς» οδηγός για τη διάσκεψη. Μα αν ήταν (και πράγματι ήταν) τόσο κακό ώστε και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (αυτή τη φορά δεν διεκδικήθηκε η αναφορά σ΄αυτή την ιδιότητα) να το χαρακτηρίσει «ανύπαρκτο», τότε πώς άλλοι το είδαν σαν οδηγό; Πού μπορεί να σε βγάλει ένας κακός οδηγός; Ποιος όμως ειδικός συνειρμός συνδέει την Καρπασία με τις εξοχές της Ελβετίας;
H δεύτερη επίσκεψη μέσα σε μια βδομάδα, αυτή τη φορά για τη γιορτή επί τη λήξει των μαθημάτων τού εορτάζοντος τα 100χρονά του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου, φώτισε και άλλες από τις ξεχασμένες πτυχές τής εκεί διαβίωσης των 180 νομίμων κατοίκων του Ριζοκαρπάσου και των 75 της Αγίας Τριάδας. Εδώ ξεχάσαμε τη δασκάλα Ελένη Φωκά (πολύ μας βόλεψε τότε η εξορία της στις ελεύθερες περιοχές), δεν θα ξεχνούσαμε αυτούς που ζούνε (όπως ζούνε) τόσο «μακρυά» που «δεν τους βλέπουμε»; Εφτά πρόεδροι και εννιά κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ξέχασαν στην πορεία τη βίαια παραβιασμένη συμφωνία της Γ΄Βιέννης. Είμαστε αλήθεια τώρα στο τέλος ενός δρόμου που μας πάει πού;
Οι περιοδεύοντες ακριβοπληρωμένοι «μισταρκοί» δεν είχαν λόγο να θυμηθούν την Καρπασία, προτιμώντας εύκολα θέματα για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, με ολιγόωρα πανηγύρια. Η Κυπριακή Δημοκρατία, όμως, πώς και δεν ανέδειξε αυτό σαν μείζον θέμα, 41 χρόνια από τότε; Μα και τα συνδικάτα και τα πανσυνδικαλιστικά φόρα πώς και δεν ενοχλήθηκαν από το γεγονός ότι απαγορεύεται στους Καρπασίτες να έχουν επαγγελματική ενασχόληση, εκτός από γεωργοκτηνοτροφία για ίδια χρήση; Kαι τώρα, η Πολιτεία δεν ξεμπερδεύει με χρηματικά δώρα (χρήσιμα κι αυτά) που δεν μπορούν να ανταμείψουν την καρτερία και την επιμονή της παραμονής στο Ριζοκάρπασο. Ούτε οι αναφορές στο πόσο καλή είναι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μπορούσε να κεντρίσει το ενδιαφέρον οποιουδήποτε από τους παρευρισκόμενους την ώρα που το σχολείο έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Άστοχη και η …εορταστική αναφορά στο ψηλό κόστος της λειτουργίας των σχολείων του Ριζοκαρπάσου.
Τέσσερις γενιές Καρπασιτών ήταν παρόντες στη γιορτή… Τα κάτασπρα μαλλιά που ανάγιωσαν τις άλλες τρεις γενιές μέχρι τα γελαστά παιδικά πρόσωπα που είναι οι σκυταλοδρόμοι της αξιοπρέπειας στη διαρκούσα πορεία μέχρι τη δικαίωση. Εικόνες και εμπειρίες – μάθημα για πλείστους γονείς στις ελεύθερες περιοχές… Όπως και στις γιορτές στην αρχαία Σπάρτη, μπορεί και τώρα οι ηλικιωμένοι να σκέφτονταν «Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι» (δηλ. εμείς είμασταν κάποτε ρωμαλέοι νέοι). Οι νεότεροι «Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε» (δηλ. εμείς είμαστε τώρα, αν θέλετε δοκιμάστε). Τα παιδιά…»Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες» (δηλ. εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι)… Τα παιδιά του δημοτικού (μαζί με εκείνα του νηπιαγωγείου γιόρτασαν την προηγούμενη Τρίτη) θα σκέφτονται πως αυτοί του Γυμνασίου σήκωσαν πολύ ψηλά τον πήχη… Η εκδήλωση ήταν πλούσια σε περιεχόμενο, σε προσπάθεια, μεράκι και δημιουργική δουλειά δασκάλων και παιδιών.
Οι πλακέτες που δόθηκαν σε αποφοίτους του Γυμνασίου, πολλοί από αυτούς σε προχωρημένη ηλικία, έχουν μια σημαντική ιδιαιτερότητα… «Το Εξατάξιο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου, Τιμής Ένεκεν, στον/στην… για τη φοίτησή του/της στο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου και την παραμονή του/της στο Ριζοκάρπασον». Θα περάσουν χρόνια και κάποια ώρα, δεν μπορεί, το Ριζοκάρπασο (κι ολόκληρη η κατεχόμενη Κύπρος) θα ελευθερωθεί. Όσοι θα κρατάνε αυτές τις πλακέτες θα μπορούν να τις δείχνουν με καμάρι στους νεότερους. Όποια πτυχία κι αν αποκτήσουν, τούτη εδώ η τιμή «για την παραμονή στο Ριζοκάρπασον» είναι ξεχωριστή..
Οι μόνοι που δεν καταλάβαιναν από συμβολισμούς ήταν οι επιτηρητές του κατοχικού καθεστώτος. Με πολιτική περιβολή αλλά «σαν τη μούγια μες το γάλα» ήρθαν εντεταλμένοι να εκφράσουν την τουρκική πολιτική για «την ασφάλεια και τις εγγυήσεις». Κινδύνευε άραγε το καθεστώς από τους γιορτάζοντας τα εκατοντάχρονα του Γυμνασίου; Αυτή θα είναι η δημοκρατία στην υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση ζώνη;
Τελικά ο Ακάμας και το Ριζοκάρπασο απέχουν όσο δυο κυρίαρχες βρετανικές βάσεις και ένα ψευδοκράτος! Κι όμως, τελικά η Καρπασία δεν είναι μακριά, τουλάχιστον όσο τη σκεφτόμαστε, αυτή και τους ανθρώπους της…