“Βράζουν” στο μικρόκοσμο τους: Λύση θέλουμε και όχι να χαθούμε στη μετάφραση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ανυπολόγιστες ζημιές προκλήθηκαν σε σπίτια, δρόμους και επιχειρήσεις στις ΗΠΑ: Τουλάχιστον 53 οι νεκροί από το πέρασμα του τυφώνα Χελίν σε πέντε πόλεις
Ομιλεί για δήθεν «σοβαρό λάθος, (που) υπονομεύει τις ισορροπίες»!!! Απειλεί πάλι η κατοχική Τουρκία για την ανανέωση εκ μέρους των ΗΠΑ της άρσης του εμπάργκο στην Κύπρο
Του Κώστα Βενιζέλου
Οι χειρισμοί του ποδαριού, οι άστοχοι τακτικισμοί, οι αλλότριες ατζέντες που υπάρχουν έχοντας μόνο ως προμετωπίδα το Κυπριακό έστησαν ήδη σκηνικό αυτοπαγίδευσης.
Τα όσα παρακολουθούμε τελευταίως θυμίζουν τον Μάρτιο του 2013, όταν η έλλειψη πολιτικής συνοχής, η τσαπατσουλιά κι η απίστευτη ελαφρότητα στην κορυφή οδήγησαν στην ισοπέδωση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας, και στη ληστρική επέμβαση στις τσέπες των καταθετών. Όταν όλα τυγχάνουν αντιμετώπισης με όρους που δεν λαμβάνουν υπόψη τίποτε άλλο εκτός από τα μικροπολιτικά συμφέροντα στον μικρόκοσμο της Κύπρου, τότε επιβεβαιώνεται η αναποτελεσματικότητα και το αδιέξοδο της προσέγγισης. Όταν, μάλιστα, βράζουν οι εγχώριοι πρωταγωνιστές στο ζουμί τους, δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος για το τι δέον γενέσθαι.
Από τη στιγμή που δρομολογήθηκε το ραντεβού της Νέας Υόρκης με τον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, η σύγκληση νέας Διάσκεψης στη Γενεύη ήταν θέμα ημερομηνιών. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι να συγκληθεί Διάσκεψη καθώς μόνο μέσω της διπλωματίας και του διαλόγου μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία. Το ζητούμενο είναι να υπάρξει αποτέλεσμα. Ποια, όμως, είναι τα δεδομένα;
Πρώτο, οι συζητήσεις του Κυπριακού έχουν ουσιαστικά παγώσει από την επόμενη ημέρα της Διάσκεψης της Γενεύης, τον περασμένο Ιανουάριο. Η συνάντηση του Μοντ Πελεράν 3 επιβεβαίωσε το χάσμα απόψεων καθώς και τις τουρκικές προθέσεις.
Ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί υιοθέτησε μια τακτική υπαναχώρησης από συγκλίσεις και εγείροντας εμπόδια στη διαδικασία. Διέκοψε τις συνομιλίες για δυο μήνες λόγω της γνωστής ιστορίας με το ενωτικό δημοψήφισμα και έθεσε με την επάνοδό του την αξίωση για σύγκληση Διάσκεψης και ακύρωση ενεργειακών σχεδιασμών. Η αξίωση για την ακύρωση των ενεργειακών σχεδιασμών, των γεωτρήσεων εντός Ιουλίου, αναμένεται ότι θα κυριαρχήσει τις επόμενες εβδομάδες. Αυτή άλλωστε είναι η επιδίωξη της Άγκυρας, γι’ αυτό και δείχνει άνετη στα διαδικαστικά.
Δεύτερο, η Τουρκία, βρισκόμενη σε διεθνή ανυποληψία και με πολλά ανοικτά μέτωπα, εκπέμπει εκνευρισμό. Αυτό τον εκνευρισμό τον διοχετεύει και στο Κυπριακό, παραμένει όμως να παρακολουθήσουμε πώς θα εκφραστεί. Η τελευταία απόφαση του καθεστώτος Ερντογάν να ενισχύσει τις στρατιωτικές δυνάμεις του που εδρεύουν στο Κατάρ, λόγω «έκτακτων εξελίξεων», μπορεί να οδηγήσει σε συνειρμούς και για την περίπτωση της Κύπρου. Δεν του ζήτησε κανείς να πράξει τούτο, μόνος του ο Ερντογάν το αποφάσισε. Η δε στάση του να τεθεί απέναντι στους υπόλοιπους παίκτες στην περιοχή, αλλά και τις ΗΠΑ, δείχνει μέχρι πού μπορεί να φθάσει και πώς λειτουργεί.
Τρίτο, όταν ένα ανακοινωθέν το οποίο ανέγνωσε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών τυγχάνει διαφορετικών ερμηνειών, τότε πώς να ελπίζουμε ότι αυτό που θα προκύψει ως συμφωνία θα τον αντιλαμβανόμαστε το ίδιο και θα το εφαρμόζουμε με τον ίδιο τρόπο; Μια συμφωνία λύσης θέλουμε και όχι να χαθούμε στη μετάφραση.
Είναι προφανές πως δεν μπορεί ούτε σχεδιασμός να γίνει ούτε και πολιτική να ασκηθεί εάν ο νους και η σκέψη είναι συνεχώς τι θα πουν και τι θα γράψουν τα ΜΜΕ, πώς θα αντιδράσουν οι πολιτικοί αντίπαλοι, ή εάν έχουν κακοφανιστεί οι οπαδοί της όποιας λύσης. Ούτε μπορεί να γίνεται διαχείριση με το ρίσκο της κατάρρευσης της διαδικασίας να είναι μεγαλύτερο από την προοπτική επιτυχίας. Γιατί τότε η καταστροφή θα είναι μη αναστρέψιμη.