Προεδρικές εκλογές στην Κύπρο: Οι ανεγκέφαλοι του ΑΚΕΛ επέλεξαν υποψήφιο ένα καπιταλιστή!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Βρε αθεόφοβοι, θα δικάσετε και τον Οζ Καραχάν; Ο “αυτοκράτορας” Εισαγγελέας της Κύπρου να διατάξει εδώ και τώρα «αναστολή δίωξης για λόγους δημοσίου συμφέροντος»…
Φοβερή δήλωση του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ: Λύση Διζωνικής ή …διχοτόμηση το διακύβευμα για το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου, ισχυρίστηκε ο Στέφανος Στεφάνου
Για να είμαι ειλικρινής στεναχωρήθηκα που ο Μάικ (a.k.a. Μιχάλης, Μιχαλάκης ή Μίσια) Σπανός δεν θα είναι υποψήφιος του ΑΚΕΛ- του κόμματος του λαού. Θα ήθελα πολύ και πιστεύω και ο κόσμος, να παρακολουθούσα σχετικές δημόσιες συζητήσεις με το ΑΚΕΛ να μας εξηγά πως συζήτησε σοβαρά το θέμα της υποψηφιότητας ενός καπιταλιστή ως υποψηφίου του κόμματος του εργαζομένου λαού.
Από την άλλη πολύ θα ήθελα να μας εξηγήσει και ο Πρόεδρος της Κόκα Κόλα γιατί συζήτησε σοβαρά να είναι υποψήφιος ενός κόμματος του οποίου είναι ιδεολογικά αντίθετος. Και παρεμπιπτόντως να μας εξήγησει ο κ. Σπανός το πήγανε-έλα του στα κατέχομενα, όπως και τα ταξίδια του στην Τουρκία μέσω του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου.
Σίγουρα δεν πήγαινε στην Τουρκία για να κάνει οικονομία της Κόκα Κόλα. Μήπως τότε γιατί πίστευε στο μέλλον της Κύπρου ως το “Χονγκ Κόνγκ” της Τουρκίας, μια θέση που κάθε τόσο μας ξεφουρνίζει κάποιος “μπίσνεσμαν” σαν του λόγου του, που παραμυθιάζεται πως είναι πιο έξυπνος επιχειρηματίας από τους Τούρκους; Μήπως να ήθελε και αυτός την Κύπρο ως “Σιγκαπούρη” της Μεσογείου, όπως και ο Γιώργος Βασιλείου; Μόνο που η Σιγκαπούρη είναι κράτος οπλισμένο σαν αστακός και κανείς δεν αποτολμά να επιβουλευτεί την εδαφική του ακεραιότητα.
Ή για να το πάω και πιο βαθειά, ως γαμπρός των Λανιταίων της Λεμεσού, (οι οποίοι ως αρχιτραπεζίτες της Λαϊκής Τράπεζας μας έφεραν με τις “αλχημείες” τους τον μακαρίτη Βγενόπουλο στην Κύπρο και το οικονομικό φιάσκο του 2013), λέτε να έχει διαβάσει το κείμενο του μακαρίτη Ν. C. Lanitis, “Our Destiny” (1963, γραμμένο στα αγγλικά) για το κοινό μέλλον Ελλήνων και Τούρκων στην Κύπρου και, μετά από χρόνια, αποφάσισε να το υλοποίησει; Μόνο αυτό το στοιχείο εντοπίζω ως “κοινό τόπο” για το παρολίγον πάντρεμα κουμουνισμού και καπιταλισμού στην Κύπρο. Δυστυχώς με την κατάρρευση της υποψηφιότητάς του, δεν θα μάθουμε ποτέ τα βαθύτερα κίνητρα του Μάικ Σπανού.
Ωστόσο το πιο σοβαρό ζήτημα είναι τα κίνητρα του ΑΚΕΛ. Ο κάθε Σπανός πάει και έρχεται. Όπως και το 2013 ο κάθε Μαλάς, υποψήφιος τότε του ΑΚΕΛ. Η γενική εκτίμηση είναι πως και οι δυο χρησιμοποιήθηκαν με τη θέλησή τους ως “λαγοί” για το ΑΚΕΛ.
Η έντιμη επιλογή για το ΑΚΕΛ είναι να κατεβάσει το δικό του υποψήφιο που σε τελική ανάλυση δεν μπορεί να είναι παρά ο Γ.Γ. του κόμματος. Ας μετρήσει τις δυνάμεις του το ΑΚΕΛ για να μιλά εκ θέσης ισχύος και στο πραγματικό όνομα του λαού. Δεν νομίζω όμως πως η ηγεσία του ΑΚΕΛ θα αποτολμήσει κάτι τέτοιο.
Είναι κοινό μυστικό πως το ΑΚΕΛ, αναγνωρίζοντας την αδυναμία του να κατεβάσει αξιόπιστο υποψήφιο, επιδιώκει την επανεκλογή, το 2018, του Νίκου Αναστασιάδη μαζί με τον οποίο έχει κοινό όραμα την λεγόμενη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Το ΔΗΣΑΚΕΛ πιστεύει πραγματικά πως μια “λύση” με τέτοιες προδιαγραφές θα ικανοποιήσει τα “στρατηγικά συμφέροντα” της Τουρκίας. Και πως αυτή είναι δυνατή μόνο σε συμμαχία με το ΔΗΣΥ.
Υπάρχει βέβαια και ο “τζόκερ” στην εξίσωση που είναι η δεύτερη Γενεύη. Αν θεχτούμε την τοποθέτηση του Άιντα, (θιασώτη των πολλών “αλήθειων” όπως π.χ. και της “αλήθειας” του Xiτλερ!), πως οι εκεί συνομιλίες μπορεί να διαρκέσουν και βδομάδες, τότε τα όποια προεδρικά σενάρια, όλων, πάνε περίπατο. Προσωπικά δεν βλέπω τί έχει αλλάξει από το φιάσκο της πρώτης Γενεύης. Ο κρυπτο-Γκιουλενιστής Άκιντσί έλεχγεται απόλυτα από τον Ερντογάν. Ο τελευταίος έχει παντελώς ξεκουτιάσει και το απόλυτο δείγμα γραφής είναι πως τα έχει βάλει, για καλά, με την Αμερική. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο οι Αμερικάνοι θα τον μαντρώσουν, ή θα του δώσουν αρκετό σχοινί να κρεμαστεί μόνος του.
Στο μεσοδιάστημα στη Γενεύη, αν αληθεύουν τα του Άιντα περί “βδομάδων” συνομιλιών, δεν αποκλείεται να υπάρξουν “θάματα και πράματα”. Πολύ φοβάμαι πως στην Γενεύη, η λεγόμενη “διεθνής κοινότητα” θα ασκήσει ασφυκτική πίεση στον Νίκο Αναστασιάδη ώστε να αποδεχτεί ένα κρατοκτόνο συμβιβασμό. Τούτη τη φορα θα του στερήσουν το οξυγόνο που αναπνέει, δεν θα του βάλουν πιστόλι στον κρόταφο. (Causa latet, vis est notissima: η αιτία είναι κρυμμένη, το αποτέλεσμα είναι εμφανέστατo- Οβίδιος).
Για όσους θυμούνται ή διαβάζουν, είναι πολύ πιθανό να έχουμε ένα σενάριο πίεσης όπως αυτό του 1983-4, όταν θυματοποιήθηκε ο Σπύρος Κυπριανού ή, θα έχουμε επανάληψη του 2004. Σε κάθε περίπτωση η επιλογή θα είναι είτε να αποδεχτούμε τον εκβιασμό είτε να δακτυλοδεικτούμε ως “φταίχτες”. (“We shall either force you to accept or force you to take the blame” υπήρξε η θέση της Ουάσιγκτον το 1983-4).
Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι πραγματική τραγωδία για τον λαό και σε τέτοιες συγκυρίες που η Τουρκία λειτουργεί πλέον ως κράτος παρίας και με τη βούλα.
Κανένα από τα αρνητικά σενάρια δεν μπορεί να υλοποιηθεί εφόσον Αναστασιάδης και Κυπριανού τηρήσουν τις υποσχέσεις τους, κρατήσουν τον “λόον του αδρώπου”, όπως θα τους έλεγε ο Γλαύκος Κληρίδης, και δεν υποχωρήσουν ως προς τα θέματα εγγυήσεων και ασφάλειας που είναι και η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας. Οψόμεθα.
Υ. Γ. Μνήμη Χέλμουτ Κόλ.
Έφυγε και ο τελευταίος πολιτικός γίγαντας της Ευρώπης, ο Καγκελάριος (1982-1998) Χέλμουτ Κολ σε ηλικία 87 ετών. Ο Κόλ, μαζί με τον Τζόρτζ Μπούς αλλά και τον Γκόρπατσιεφ, συνέβαλε καταλυτικά στην ενοποίησης της Γερμανίας το 1990 και στην ειρηνική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ένα γεγονός χωρίς προηγούμενο στην πολιτική ιστορία του κόσμου. Δυστυχώς για τον Κόλ αλλά και για την Ευρωπαϊκή ειρήνη, η δεύσμευσή του αλλά και των Αμερικανών προς τον Γκόρπατσιεφ πως δεν θα υπάρξει διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τη Ανατολική Ευρώπη δεν τηρήθηκε από την Ουάσιγκτον, με αποτέλεσμα την συνεχή πολιτική αστάθεια στο κέντρο της Ευρώπης και τη δαιμονοποίηση της Ρωσίας.
