Παγκύπριο ταρακούνημα με Μάνο Λοϊζο στην αίθουσα του Hunter College Νέας Υόρκης!




Του Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη

Τι να πω τώρα! Πώς να το εκφράσω! Είδα τη χορωδία του Παγκύπριου αρκετές φορές. Και πάντα καμάρωνα. Όμως προψες… Προψες νόμιζα πως δίπλα μου καθόντανε ο ίδιος ο Μάνος Λοίζος με φιλοξενούμενους τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζηδάκη να κάνουν πλάκα στη Νέα Υόρκη και τις πανάκριβες παραστάσεις του Broadway.

Μουσική, τραγούδι, θεατρικά στοιχεία, με τα μικρά Κυπριόπουλα να γεμίζουν την σκηνή χορεύοντας και τραγουδώντας, χωρίς να ξέρεις τι να πρωτοδείς, αν πρέπει να γελάσεις από χαρά, αν πρέπει να κλάψεις από συγκίνηση για τις προσπάθειες αυτών των ανθρώπων που αφιλοκερδώς, ξανά και ξανά, προβάλλουν την πατρίδα μας, τον πολιτισμό μας, τους ανθρώπους της που άφησαν μια ολόκληρη ιστορία πίσω τους, μια ιστορία-περιουσία, όπως αυτήν που μας άφησε ο Μάνος Λοϊζος!

Μια βραδιά που “ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία”, μια ιστορία που ύστερα, “εκείνο το βραδάκι… (αχ ρε κοριτσάκι) σ’ έπινα γουλιά γουλιά”. Μια βραδιά με “χάρτινο το φεγγαράκι”, αλλά αρκετά χάρτινο για να φωτίσει τη Νέα Υόρκη και να στείλει το φως του πίσω στην Κύπρο μας μέσα από “το τραγούδι του δρόμου”.

Και… περιμένοντας να ξημερώσει, ζώντας για εκείνη τη μέρα της επιστροφής, της λύτρωσης, για “να τον μεθύσουμε τον ήλιο, σίγουρα ναι, με το νταούλι… (και να πούμε) καλημέρα, ναι καλημέρα”!

“Ήλιε μου σε παρακαλώ πες στους χαροκαμένους” πως όσο υπάρχει ο “Παγ-Κύπριος” θα υπάρχει ελπίδα, θα υπάρχει η Κύπρος παντού, σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη, και “η μέρα εκείνη δεν θ’αργήσει”.

Μάνο Λοϊζο, να’σαι σίγουρος γι’ αυτό. Και να’ σαι ακόμη πιο σίγουρος πως άφησες την Ανωτάτη Εμπορική γιατί η Ανωτάτη Μουσική, η Ανωτάτη Πατρίδα, η Ανωτάτη Ψυχή σου, δεν θα σου επέτρεπαν να ασχοληθείς με αριθμούς αλλά μόνο με χτύπους καρδιάς!

Με αυτά και πολλά άλλα, δόθηκε μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση / συναυλία, την Κυριακή, 18 Ιουνίου, στις 7μμ στο πανέμορφο Kaye Playhouse του Hunter College, όπου, στο πρώτο μέρος, η μουσική βιογραφία του Μάνου Λοϊζου, γραμμένη από τον Καλλιτεχνικό και Μουσικό Διευθυντή του Παγκύπριου, κ. Φύτο Στράτης, με τους ηθοποιούς, χορευτές, σολίστες και χορωδούς της Χορωδίας του Παγκύπριου Νέας Υόρκης, μας ταξίδευσε από την Αλεξάνδρεια του 30’ που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Λοϊζος, στην Αθήνα του 50’, του 60’ και του 70’ ὀπου μεγαλούργησε με τα τραγούδια του, μέχρι και τον πρόωρο θάνατο του στην Μόσχα, τον Σεπέμβριο του 1982, που έφυγε σε ηλικία 45 χρονών.

Η δραματοποιημένη, σε αφηγηματική μορφή, βιογραφία, περιλάμβανε μερικά από τα ομορφότερα τραγούδια του Λοϊζου, όπως το «Νανούρισμα», ερμηνευμένο από την Σοπράνο Όλγα Ξανθοπούλου, «Πόσο Σ’αγαπώ» με την Πέννυ Τσίνιας, «Ήλιε μου σε παρακαλώ» με τον Δημήτρη Μιχαήλ, «Σ’ακολουθώ» με την Έλενα Χρίστου – Αγγελική Ψώνη και Αριάδνη Παναγοπούλου, «Θα τον μεθύσουμε τον Ήλιο» με τον Νικήτα Ταμπάκη, «Για το Καλό σας» με τον Δημήτρη Μπονάρο και πολλά άλλα. Στις αφηγήσεις, η Ιωάννα Κατσαρού και Χριστιάνα Κανδυλιώτη, και μεταξύ άλλων οι ηθοποιοί Θοδωρής Πετρόπουλος στο ρόλο του Μάνου και Φάνης Γκίκας στο ρόλο του φίλου του.

Την παράσταση παρακολούθησαν πλήθος συμπατριωτών μας. Μεταξύ αυτών, οι Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, οι Πρόξενοι της Ελλάδας και της Κύπρου, Κωνσταντίνος Κούτρας και Βασίλειος Φιλίππου, αντίστοιχα, και η ψυχή του Παγκύπριου, ιδρυτής του, Φίλιπ Κρίστοφερ.

“Παγ-Κύπριε”, ο Μάνος Λοίζος μας έκανε ένα αμέτρητης αξίας “Δώρο” (Δημοσθένους). “Εσύ”, o Δώρος και όλα τα άλλα παιδιά ΜΑΣ, το ανοίξατε και μας το χαρίσατε απλόχερα, μακριά από την πατρίδα αλλά… πιο “κοντά” δεν γινόταν!

Μάνο Λοίζο, “ο δρόμος δεν μπορεί να αλλάξει ιστορία”!

  • Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
    (Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση)
    Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
    https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: