Η σύγκρουση της Μέι με τον αριστερό Κόρμπιν δεν κρίθηκε: Στην πραγματικότητα μόλις άρχισε
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο κυπριακής καταγωγής βουλευτής Πάμπος Χαραλάμπους αθωώθηκε και επιστρέφει δριμύτερος: Θα ενταχθεί ξανά στο Εργατικό Κόμμα του Ηνωμένου Βασιλείου
Κρίστοφερ Νόλαν: Ιππότης θα χρισθεί από τον βασιλιά Κάρολο ο σκηνοθέτης του «Οπενχάιμερ»: Και δούκισσα η σύζυγός του και κινηματογραφική παραγωγός Έμα Τόμας
Του Τομ Μακ Τέιγκ (*)
Ήταν σαν να βρίσκεσαι στο εκλογικό στρατηγείο του Ηνωμένου Βασιλείου. Ενενήντα λεπτά τηλεοπτικής μονομαχίας την περασμένη Δευτέρα το βράδυ έληξαν με μια ισοπαλία που φαίνεται να αφήνει ικανοποιημένες και τις δύο πλευρές σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση που έχει μεγαλύτερη ένταση απ όσο αναμενόταν.
Δεν υπήρξαν αποφασιστικά κτυπήματα ούτε μοιραίες γκάφες. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν ήταν καλύτερος του αναμενομένου. Η Τερέζα Μέι δεν ήταν τόσο κακή όσο φοβόντουσαν πολλοί. Και η τηλεοπτική μονομαχία δεν ήταν ακριβώς «μονομαχία», αφού οι δύο ηγέτες απλώς έλαβαν μέρος στην ίδια εκπομπή.
Τρία είναι τα συμπεράσματα που μπορεί κανείς να βγάλει από αυτό το ντιμπέιτ.
1) Οι εκλογές γίνονται εξαιτίας της απόφασης για το Brexit, αλλά για το θέμα αυτό οι πολίτες δεν έμαθαν σχεδόν τίποτα. Ο Κόρμπιν είπε ότι θα δώσει προτεραιότητα σε μια εμπορική συμφωνία. Η Μέι είπε ότι αν η συμφωνία δεν είναι αρκετά καλή, θα αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις. Το τι ακριβώς σημαίνουν αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πώς οι Εργατικοί θα εξασφαλίσουν αυτή τη μαγική εμπορική συμφωνία που προστατεύει τα συμφέροντα των Βρετανών χωρίς να κάνουν συμβιβασμούς; Θα δεχθούν, για παράδειγμα, την ελευθερία της μετακίνησης; Δεν δόθηκε απάντηση.
Θα περιορίσει μια κυβέρνηση των Εργατικών τη μετανάστευση; «Το πιθανότερο είναι ότι θα περιοριστεί. Και λέω το πιθανότερο γιατί δεν θέλω να δεσμευτώ», είπε ο Κόρμπιν, είτε επειδή ήθελε να φανεί τίμιος είτε επειδή δεν τον ενδιαφέρει το ζήτημα.
Στο θέμα του Brexit η Μέι ήθελε να δείξει αποφασιστική, σαν να εννοούσε αυτά που έλεγε, ακόμη κι όταν ο συντονιστής της εκπομπής Τζέρεμι Πάξμαν ειρωνεύτηκε τη στροφή 180 μοιρών που έκανε και είπε ότι αν ήταν στη θέση των Βρυξελλών θα τη θεωρούσε μια φανφαρόνα που λιποθυμά πριν ακόμη από τον πυροβολισμό.
«Η μη συμφωνία είναι καλύτερη από μια κακή συμφωνία», επανέλαβε πολλές φορές, χειροκροτούμενη από το κοινό. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν βρισκόμαστε στη θέση αυτή για να εξασφαλίσουμε πάση θυσία μια συμφωνία. Θα καταστήσω σαφές ότι είμαι μια δύσκολη γυναίκα».
Ωραία ατάκα, αλλά ίσως όχι αρκετή για να της εξασφαλίσει πέντε χρόνια στο Νο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ.
2) Ο «κορμπινισμός» ήρθε για να μείνει, αν και δεν μπορεί αναγκαστικά να πει κανείς το ίδιο για τον Κόρμπιν. Ο τελευταίος, πάντως, τα πηγαίνει καλύτερα του αναμενομένου. Θεωρείτο υπερβολικά ακραίος, υπερβολικά επιπόλαιος, υπερβολικά γέρος. Και αποδεικνύεται ανθρώπινος, αυθεντικός, ακόμη και αστείος. Στο ντιμπέιτ δεν ήταν αμυντικός, υπερασπίστηκε όμως τον εαυτό του όταν χρειάστηκε. Διέψευσε όσους περίμεναν να δουν έναν έξαλλο και επικίνδυνο αριστεριστή. Και είναι πιθανό να κέρδισε μερικούς ψηφοφόρους.
Ο ηγέτης των Εργατικών χρησιμοποίησε το χιούμορ στη διάρκεια της συζήτησης, ένα καλό όπλο στη βρετανική πολιτική. Όταν του επισημάνθηκε ότι δεν προτείνει στο μανιφέστο του κόμματος την κατάργηση της μοναρχίας παρόλο που έχει εκφράσει την αντίθεσή του στον θεσμό αυτό, δεν δίστασε να πει: «Μην επιμένετε στο σημείο αυτό, δεν πρόκειται να το κάνουμε». Και πρόσθεσε: «Ξέρετε, είχα μια πολύ ωραία κουβέντα με τη Βασίλισσα».
Ένας από τους παρισταμένους ονόματι Τζον είπε στον Κόρμπιν ότι συμφωνεί με την πολιτική του κόμματος, αλλά δεν είναι σίγουρος ότι θέλει τον ίδιο για ηγέτη. «Είμαι σίγουρος ότι αν γνωριστούμε καλύτερα θα τα πάμε πολύ καλά», απάντησε ο Κόρμπιν χαμογελώντας.
Δεν πήγαν όμως όλα καλά για τον Κόρμπιν στην τηλεμαχία. Κάποια στιγμή φάνηκε να ξοδεύει αλόγιστα μερικά δισεκατομμύρια λίρες υποσχόμενος ότι θα αυξήσει τα επιδόματα, κάτι που το ίδιο το κόμμα του έχει πει ότι δεν θα κάνει επειδή δεν μπορεί να το χρηματοδοτήσει.
Κι ύστερα ήρθαν οι ερωτήσεις για την τρομοκρατία, την ασφάλεια και τον πόλεμο ? ζητήματα απέναντι στα οποία ο Κόρμπιν είναι ο λιγότερο ορθόδοξος υποψήφιος για την πρωθυπουργία στην ιστορία της χώρας. Δεν δεσμεύτηκε ότι θα διατάξει επίθεση εναντίον κάποιου γνωστού τρομοκράτη. Επέμεινε ότι η εκτέλεση του Μπιν Λάντεν ήταν μια «τραγωδία» και ότι ο αρχηγός της Αλ-Κάιντα έπρεπε πάση θυσία να συλληφθεί. Και δεν υπαναχώρησε ούτε από την αντίθεσή του στην επανακατάληψη των Νησιών Φόκλαντ από τη Βρετανία.
3) Η Μέι αντιλαμβάνεται ότι το πρόγραμμά της δεν μπορεί να περιορίζεται στη λιτότητα. Οι απαντήσεις της στις ερωτήσεις για τον «φόρο άνοιας», τη χρηματοδότηση των σχολείων ή τις περικοπές στην αστυνομία δεν ήταν καταστροφικές, δεν ήταν όμως ούτε άξιες ενός πολιτικού πρώτης γραμμής.
Η πρωθυπουργός προσπάθησε να εξηγήσει τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει η κυβέρνηση για να μειώσει το έλλειμμα. Μετά τις περικοπές του κοινωνικού κράτους που αποφάσισαν όμως ο Ντέιβιντ Κάμερον και ο Τζορτζ Όσμπορν, τα περιθώριά της είναι στενά. Ο,τι και να κόψει θα της δημιουργήσει πρόβλημα, πολύ περισσότερο που η αντιπολίτευση δεν έχει πρόβλημα να υπόσχεται τα πάντα, ακόμη και δωρεάν φαγητό.
Αν οι εκλογές της 8ης Ιουνίου κριθούν στο τι επίπεδο δημοσίων υπηρεσιών και φροντίδας για τους ηλικιωμένους προσφέρει κάθε κόμμα, οι Τόρις θα τα βρουν μπαστούνια. Η ίδια η Μέι όμως, όπως και ο γκουρού της εκστρατείας της Λίντον Κρόσμπι, πιστεύουν ότι τα θέματα που θα κρίνουν τις εκλογές είναι το Brexit, η στιβαρή ηγεσία και η μετανάστευση. Αν λοιπόν η πρωθυπουργός μπορέσει τις επόμενες ημέρες να στρέψει εκεί τη συζήτηση, ο περίπατος που κάποια στιγμή είχε προβλεφθεί ότι θα κάνει δεν θα είναι απίθανος.
- (*) Ο Τομ Μακ Τέιγκ είναι συνεργάτης του Politico*