Oι ήρωες δεν φοβούνται την αλήθεια: Ο αποχαιρετισμός στο θείο που δεν γνώρισε ποτέ…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Ο Αντώνης Παπαϊωάννου έπεσε μαχόμενος στις 15 Αυγούστου 1974 στο ύψωμα Λαπάτσα στη Σκυλλούρα, πολεμώντας τους Τούρκους εισβολείς. Ένας ακόμη αγνοούμενος, του οποίου ταυτοποιήθηκαν τα οστά και παραδόθηκαν στην οικογένεια.
Ο πόνος δεν αλλάζει καθώς ήταν από τότε, το 1974, καθημερινός. Η κηδεία του τελέστηκε στις 22 Απριλίου 2017 από τον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Καϊμακλίου. Ο αποχαιρετισμός από μέρους της οικογένεας του αδελφότεκνου του, Γιώργου Τσιάππα, συγκινητικός αλλά και γεμάτος μηνύματα. «Ήξερες τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και ας ήσουν μόνο είκοσι χρονών. Έγινες δάσκαλος μου, χωρίς να σε γνωρίσω ποτέ», το μήνυμα στον τελευταίο αποχαιρετισμό που έγινε 43 χρόνια μετά τη θυσία του.
Ανέφερε στον λόγο του για τον θείο του Αντώνη Παπαϊωάννου ο Γιώργος Τσιάππας:
«Με βαθιά θλίψη αλλά και περηφάνια, τιμούμε σήμερα ένα ακόμα ήρωα, που πολέμησε όχι απλά ενάντια στον Αττίλα, αλλά ενάντια στις καταστροφικές δυνάμεις αυτού του κόσμου. Από τα πανάρχαια χρόνια γίνεται λόγος για τον πόλεμο μεταξύ του καλού και του κακού. Ο διαχρονικός αυτός πόλεμος, άφησε τα ίχνη του στη παγκόσμια ιστορία και στις Χριστιανικές Γραφές. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο ελεύθερη βούληση, την απόλυτη ελευθερία να επιλέξει μεταξύ του καλού και του κακού, της αγάπης και του μίσους, της τάξης και του χάους, του Θεού και του διαβόλου. Στην ζωή υπάρχουν μόνο δύο στρατόπεδα. Όπως είχε πει ο Ιησούς, «όποιος δεν είναι με το μέρος μου, είναι εναντίον μου· κι όποιος δε μαζεύει μαζί μου, σκορπίζει». Ο κάθε άνθρωπος λοιπόν, επιλέγει να υπηρετήσει σε ένα από αυτά τα δύο στρατόπεδα. Ας μην ξεχνάμε όμως, στο τέλος όλοι θα πληρώσουμε το τίμημα. Γιατί όπως λέει η παραβολή του σποριά «ότι Σπείρεις θα Θερίσεις». Δεν στέκομαι σήμερα εδώ για να σας πω πόσο καλός άνθρωπος ήταν ο θείος μου. Δεν τον γνώρισα ποτέ. Γιατί στις 15 Αυγούστου το 1974 χάθηκαν τα ίχνη του, όχι όμως το ένδοξο παρελθόν του, ούτε η τολμηρή ψυχή του. Θείε επέλεξες τον δύσκολο δρόμο, σε αντίθεση με αυτούς που επιλέγουν τον εύκολο δρόμο. Επέλεξες να υπηρετήσεις στο στρατόπεδο του καλού και έμεινες σταθερός στη πίστη σου. Εκούσια στερήθηκες τα γήινα αγαθά και δεν έβλαψες ποτέ κανένα. Παρόλα αυτά, το σώμα σου έγινε χίλια κομμάτια και τα οστά σου σκορπίστηκαν σαν αστέρια στον ουρανό. Ωστόσο η ψυχή σου είναι άθικτη, μαζί με τις ψυχές όλων των ηρώων που πολέμησαν ενάντια στο κακό. Γιατί όπως λέει η παραβολή των ζιζανίων «η ήρα ξεχωρίζει από το στάρι».
Θείε, στέκομαι τώρα εδώ βαθιά συγκινημένος για την τιμή που μου δόθηκε να μιλήσω για σένα, γιατί είμαι σίγουρος πως αν μπορούσες σήμερα εσύ να μας μιλήσεις, θα μας μιλούσε για αγάπη, για ειρήνη, για δικαιοσύνη, για ευγνωμοσύνη, για αλληλοσεβασμό, για αλληλοστήριξη,… για όλες τις αρχές και τις αξίες που έμαθες στη σύντομη ζωή σου· οι οποίες δυστυχώς σήμερα είναι ασήμαντες για πολλούς ανθρώπους. Για αυτό άλλωστε κυριαρχεί στον κόσμο αδικία, δυστυχία, φτώχια, κακία, φθόνος,… Θείε Αντώνη, είμαι σίγουρος πως η μητέρα σου
Χαρίτα και ο πατέρας σου Σάββας, είναι περήφανοι που επέλεξες να υπηρετήσεις τις δυνάμεις του καλού αντί τις δυνάμεις του κακού. Ήξερες τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και ας ήσουν μόνο είκοσι χρονών. Έγινες δάσκαλος μου, χωρίς να σε γνωρίσω ποτέ. Μου έδειξες τον δρόμο, μου άνοιξες τα μάτια… και ας έχεις εσύ τα μάτια σου κλειστά. Μου είπες πως οι ήρωες δεν φοβούνται την αλήθεια και δεν πλάθουν παραμύθια σαν μικρά παιδιά χωρίς να έχω ακούσει την φωνή σου ποτέ. Αιωνία σου η μνήμη, ήρωα Αντώνη Παπαϊωάννου.
Μετά από όλα αυτά διερωτώμαι… τι μπορώ να σου προσφέρω θείε για να σε κάνω ευτυχισμένο; Τι μπορούμε εμείς να προσφέρουμε στα παλικάρια που έδωσαν τη ζωή τους, για να έχουμε σήμερα ασφάλεια και ευημερία; Τι μπορεί να προσφέρει η Κοινωνία και το Κράτος στους ήρωες και στις οικογένειες τους; Αν συνεχίσουμε να ζούμε ματαιόδοξα, να ικανοποιούμε τις προσωπικές μας ανάγκες και επιθυμίες χωρίς να σεβόμαστε τους άλλους ανθρώπους, τους ανθρώπινους νόμους και πάνω από όλα τους νόμους του Θεού, αν συνεχίσουμε να υπηρετούμε το στρατόπεδο του διαβόλου, τότε λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά άδικα έχουν δώσει την ζωή τους αυτά τα παλικάρια για μας.
Θείε, η κοινωνία και ο κόσμος έχουν ανάγκη από ανθρώπους σαν εσένα. Ευχαριστώ όλους εσάς που ήρθατε σήμερα εδώ για να τιμήσετε τον θείο μου, αλλά και όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν και όμως πρόσφεραν με τον δικό τους τρόπο φόρο τιμής. Ευχαριστώ το Υπουργείο Άμυνας και τα μέλη της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους, για όσα έχουν προσφέρει».
Την κυβέρνηση εκπροσώπησε στην κηδεία ο Επίτροπος Προεδρίας για ανθρωπιστικά θέματα, Φώτης Φωτίου, ο οποίος εκφώνησε επικήδειο λόγο.