«Αρχίζει η καταβολή αποζημιώσεων για προσφυγικές περιουσίες στη Διζωνική Κύπρο»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Από τον Άρη Πετάση
Εφόσον αποδεχτούμε την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, μια τέτοια είδηση -(όπως ο τίτλος)- θα ακουστεί σε 100 χρόνια από σήμερα με πηγή της είδησης κάποια ασφαλιστική εταιρεία.
Μια τέτοια είδηση εμφανίστηκε σε ελλαδική εφημερίδα στις 18.04.2010 και αφορούσε τις χαμένες περιουσίες των Ελλήνων Μικρασιατών, παρόλο που πέρασαν 100 χρόνια από την καταστροφή. Αλλά φευ, οι αποζημιώσεις δίνονται από την αμερικάνικη ασφαλιστική εταιρεία New York Life και όχι από την Τουρκία. Θα δοθούν στους απογόνους 2850 Μικρασιατών, των οποίων οι παππούδες είχαν αγοράσει ασφάλεια ζωής και περιουσίας πριν το 1922.
Τα ‘εντυπωσιακά’ ποσά της αποζημίωσης υπολογίστηκαν με κάποιο παράδοξο τρόπο και φθάνουν σήμερα τα $800 ανά άτομο (κατ’ εξαίρεση μπορεί το ποσό να ανέβει κάπως). Δηλαδή, ένα αγρόκτημα εκατοντάδων στρεμμάτων μαζί με υποστατικά αποζημιώθηκε με την σημερινή αξία ενός τόνου κρεμμυδιών!
Ιδού τι είπε το 1922 ο πρόεδρος της Επιτροπής Αποκαταστάσεων των Ελλήνων Εκδιωχθέντων Charles B. Eddy στο βιβλίο του, Greece and the Greek Refugees: «παρόλο που η συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας έλεγε ρητά πως οι περιουσίες που θα άφηναν πίσω οι εκδιωκόμενοι Έλληνες θα ρευστοποιούνταν υπέρ των Ελλήνων από ειδικό μηχανισμό που καθόριζε η Συνθήκη, τελικά οι Έλληνες δεν πήραν τίποτα. Αντίθετα, η Ελλάδα αναγκάστηκε να καταβάλει 425000 στερλίνες για αποζημιώσεις υπέρ των Τούρκων (εποίκων, εφόσον δεν υπήρχαν Τούρκοι στην Ελλάδα πριν το 1453)». Κατά τον Eddy η συμφωνία αποτελούσε αφέλεια και μωρία από πλευράς των Ελλήνων.
Η συμφωνία του 1922 μου φέρνει στην μνήμη τις συγκλίσεις των τελευταίων δέκα ετών στις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό ζήτημα. Μου θυμίζει τις επιτροπές αποζημιώσεων, τα αεριτζίδικα χρεόγραφα που θα δοθούν στους πρόσφυγες, τα γνωστά Guaranteed Financial Entitlement—GFE ή ‘χαρτιά για προσάναμμα’, δικαιώματα χρήστη, 22 κριτήρια και τρέχα γύρευε στις Ελληνικές καλένδες. Αυτές είναι οι συγκλίσεις(!) στο περιουσιακό.
Έχει ξεκαθαρίσει πλέον πως η αξία των κατεχόμενων ελληνοκυπριακών περιουσιών κυμαίνεται μεταξύ €60 δις και €70 δις με την απώλεια εισοδημάτων να φτάνει τα €18 δις. Με τα κουλουβάχατα των λεγόμενων συγκλίσεων για το περιουσιακό όσοι πρόσφυγές μας διατηρούν ελπίδα πως θα πάρουν την παραμικρή αποζημίωση, θα πρέπει να εγγραφούν αμέσως σε ταχύρυθμο πρόγραμμα εκμάθησης της Τουρκικής ιστορίας, με θέματα:
α) «αποζημιώσεις Τούρκων προς Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους» και
β) «τήρηση από την Τουρκία διεθνών συμφωνιών».
Γιατί, όπως αναφέρει Βρετανός διπλωμάτης στο βιβλίο Kissinger and the Invasion of Cyprus «οι Τούρκοι παίρνουν ό, τι τους δώσεις και μετά θέτουν τις επόμενες αξιώσεις τους μέχρι να τα πάρουν όλα».
Εάν κάποιος πρόσφυγας πείστηκε από τους αιθεροβάμονες πως θα τον αποζημιώσουν οι ξένοι, καλό είναι να θυμάται πως το 2004 ο Ευρωπαίος επίτροπος Γκιούντερ Φερχόιγκεν [που παρίστανε τον ουδέτερο και τελικά κατέληξε σύμβουλος της Τουρκίας] μας κορόιδευε πως με €2 δις (και όχι €100 δις) διευθετούνται όλα τα οικονομικά της λύσης: αποζημιώσεις, εναρμονισμός, κοινωνικές ασφαλίσεις, ανοικοδόμηση Αμμοχώστου, κοκ.
Διευθέτησε και συνέδριο δωρητών πριν το δημοψήφισμα στο οποίο η Βρετανία υποσχέθηκε το μυθώδες ποσό των €31 εκ. για αποζημιώσεις! Οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν €100 εκ, ως πρώτη δόση. Η ΕΕ υποσχέθηκε €306 εκ, εκ των οποίων οι Τούρκοι/έποικοι θα έπαιρναν τα €259 (επαναλαμβάνω: οι Τούρκοι και όχι οι Έλληνες θα έπαιρναν το ποσό!) Τελικά έτσι και έγινε. Η φίλη της Τουρκίας Σουηδία, υποσχέθηκε €600 χιλ. και η γειτονική της Φινλανδία €500 χιλ. Ακόμα και η συνολική πιο πάνω βοήθεια δεν θα ήταν αρκετή για να ανεγείρουμε ένα σύγχρονο στάδιο ποδοσφαίρου. Ενδεικτικά, το στάδιο ποδοσφαίρου όπου διεξήχθη τις προάλλες ο αγώνας μεταξύ Manchester United και Άγιαξ στοίχισε €300 εκ.
Πλανώνται όσοι πιστεύουν αυτούς που τους υπόσχονται ανεφάρμοστες και αφελείς συγκλίσεις στο περιουσιακό ενώ δεν έχουν αντίληψη της ιστορικής πραγματικότητας. Ας μην παραπονιούνται όμως αργότερα οι πλανισθέντες, διότι είναι με την δική τους ψήφο που θα δοθούν οι περιουσίες τους στους Τούρκους έποικους.
Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος αντιλήφθηκε πως τελικά αυτό που έκανε ήταν να παραδώσει τσάμπα στους Τούρκους όλες τις περιουσίες των Ελλήνων, άρχισε αδίκως να κατηγορεί τον ξένο εκπρόσωπο της Κοινωνίας των Εθνών Dr Fridtjof Nansen. Το διεθνές δίκαιο προστατεύει τα περιουσιακά δικαιώματα και στηρίζει τους αδύνατους σε αντίθεση με τις έωλες συγκλίσεις προς όφελος των Τούρκων. Με συγκλίσεις Βενιζέλου-Κεμάλ, οι Μικρασιάτες Έλληνες έδωσαν στους Τούρκους τις περιουσίες τους στην Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Σμύρνη, Καππαδοκία, κοκ χωρίς να πάρουν τίποτα εκτός από ένα τσαντίρι στη Νέα Ιωνία.