Η αδικοχαμένη Θώμη και ο δικηγόρος Λεπίδας “σπρώχνουν” τη Δικαιοσύνη για να πράξει τα αυτονόητα
Του Ελευθέριου Ρήνου
Πριν μερικά χρόνια, όταν χαρακτήριζα την οργάνωση Σώρρα ως «εγκληματική», οι περισσότεροι δεν με πίστευαν. Συμφωνούσαν στο γραφικό του πράγματος και στη «χαζόμάρα» του νεοέλληνα που σε καιρό κρίσης περιμένει να πέσει το «μάννα» εξ ουρανού.
Για ακόμη μια φορά, αυτός ο λαός αντί να κοιτάξει κάτω προς την περιουσία του και στον καθρέπτη για να δει τον εαυτό του, κοιτάει δεξιά και αριστερά και φυσικά επάνω. Είναι η «εκπαίδευση» του φτωχού, εξαρτώμενου σκλάβου, που του έχουν μάθει να κοιτάει προς τα πάνω αποζητώντας το μουχλιασμένο καρβέλι ψωμί, αν και με τα χέρια του έχει παράγει αρκετά για το πλουσιοπάροχο γεύμα του αφεντικού του.
Εκείνο τον καιρό, ο δημοσιογραφικός κόσμος έβλεπε κάποιους «τύπους» να γράφουν και να παρουσιάζουν στοιχεία στο Mignatiou.com. Επαφές με τις αμερικανικές και ελληνικές αρχές, οικονομικά στοιχεία, ατελείωτα άρθρα με εξηγήσεις και αναλύσεις, δεν ήταν ότι καλύτερο για το «εύκολο μάτι». Μπορεί οι αρχές να κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου (δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ξύπνησαν στο σύνολό τους), αλλά το καλό ήταν πως αρκετοί άνθρωποι, που είχαν πέσει θύματα του Σώρρα στις αρχικές φάσεις, κατάλαβαν μέσα από την αρθρογραφία μας την απάτη στην οποία είχαν μπλέξει και αποχώρησαν, τις περισσότερες φορές συνοδευόμενοι από κοσμητικά επίθετα, όπως «προδότες, χαζάροι, πράκτορες και μασόνοι», κατά το τυπικό υβρεολόγιο της οργάνωσης.
Πλέον, οι περισσότεροι έχουν συνειδητοποιήσει πως η οργάνωση Σώρρα έχει καθαρά εγκληματικό χαρακτήρα, με σαφείς παραθρησκευτικές προεκτάσεις. Οι δαγκάνες της δικαιοσύνης κοντοζυγώνουν. Θεωρώ πως μέσα στους επόμενους μήνες θα έχουμε πραγματικές εξελίξεις, πέραν από τα 8 χρόνια κάθειρξη για το ζεύγος Σώρρα, για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.
Οι πιστοί οπαδοί και η ηγετική ομάδα της οργάνωσης φυσικά κατανοούν ότι δεν υπάρχει αύριο. Ολόκληρο το άθλιο οικοδόμημα έχει στηθεί στις απάτες Σώρρα, τόσο με τα «χρεόγραφα» του Stephen Louis Wozny, όσο και με τα «παγκόσμια καταπιστεύματα», το θρύλο των φιλλιπινέζων. Τους τοίχους των γραφείων της «Ελλήνων Συνέλευσις» κοσμούν ακόμη οι πλαστές υπογραφές του Καρόλου Παπούλια και του Γεωργίου Αλογοσκούφη έως σήμερα. Οι βασικές οικονομικές αρχές πάνω στις οποίες γαλουχήθηκαν τα μέλη και υπέστησαν την πλύση εγκεφάλου οι «πολεμιστές» είναι ψεύτικες και απατηλές.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν τολμάνε να μιλάνε σήμερα για «πολιτική δίωξη» του ηγέτη τους. Μιλάμε για μια κομπίνα που ακολούθησε σειρά από απάτες και καταδίκες του Σώρρα πολύ πριν τον γνωρίσουν οι σημερινοί οπαδοί του. Όταν ο Σώρρας έπαιρνε το αυτοκίνητο του πρώην κουμπάρου του – και σημερινού κουμπάρου όποιου ανθρώπου πιστεύει στη λογική και την αλήθεια – και το πουλούσε σε τρεις διαφορετικούς αγοραστές, δεν ήταν «τρισεκατομμυριούχος». Ένας φτωχοδιάβολος ήταν που μυήθηκε από στελέχη παραστρατιωτικών οργανώσεων στην απάτη με τα χρεόγραφα και έψαχνε κατασκευαστή ομολόγων, για να δώσει την πρώτη ύλη στην οργάνωση.
Βίντεο. Το απόσπασμα του ντοκιμαντέρ του zougla.gr για τα 600 δις, όπως παίχθηκε στην εκπομπή Ζούγκλα. Για το συγκεκριμένο βίντεο εγώ, ο Σωτήρης Σκουλούδης και ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος μηνυθήκαμε από την ηγετική ομάδα Σώρρα, μήπως και σταματήσει η έρευνα. Η μήνυση τους φυσικά κρίθηκε από τον εισαγγελέα ως ανυπόστατη.
Από την άλλη, στην απόφαση πρωτόδικης αθώωσης του Αρτέμη Σώρρα και του Μανώλη Λαμπράκη, δεν είδα κάποιους να ανησυχούν για το ηθικό ανάστημα της δικαιοσύνης, ακόμη κι αν δεν υπήρχε στην ουσία αντίπαλος και οι μάρτυρες κατηγορίας είχαν γίνει μάρτυρες υπεράσπισης. Θα πρέπει λοιπόν τα τελευταία μέλη του Σώρρα, που δεν πείθονται γιατί έχουν «επενδύσει» την οικονομική τους σωτηρία σε αυτή την υπόθεση και έχουν βρει «ζεστές καρέκλες» για τις πολιτικές φιλοδοξίες τους, να καταλάβουν πως η δικαιοσύνη άργησε πολύ στην περίπτωση Σώρρα. Τώρα έρχεται η σειρά τους, πολύ απλά γιατί συμμετέχουν στην απάτη και εξαπατούν κόσμο ακόμη και σήμερα. Δεν θα φταίει λοιπόν η άδικη δικαιοσύνη, αλλά οι δικές τους επιλογές.
Αν βρισκόμασταν σε κάποια ευνομούμενη δυτική χώρα, ο Σώρρας και οι συνεργάτες του ήδη θα βρίσκονταν στη φυλακή, παίζοντας playstation. Δεν θα χρειαζόταν η εκστρατεία δημοσιογράφων και η πίστη ενός άξιου δικηγόρου στη Δικαιοσύνη. Ο Φώτης Λεπίδας εκτός από εξαίρετος δικηγόρος είναι και ο άνθρωπος που από ότι φαίνεται απαλλάσσει το κοινωνικό σύνολο από το «στίγμα» της ηλιθιότητας, της κακομοιριάς, της ασυναρτησίας και των ναζιστικών ιδεών περί φυλετικής καθαρότητας.
Φυσικά, στις ελληνικές φυλακές δεν υπάρχει playstation, όμως δεν φοβάμαι το Σώρρα όταν θα μπει μέσα. Νομίζω μπορεί να πουλήσει cd με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Παβαρότι ακόμη και σε κουφό. Ωστόσο, ακόμη και για εμένα, που μέχρι σήμερα με υβρίζουν, με απειλούν και οπλίζουν τα χέρια των οπαδών τους εναντίον μου, δεν μου είναι ευχάριστο να βλέπω ανθρώπους να οδεύουν προς τη φυλακή. Ακόμη κι αν πρόκειται για ανθρώπους με το επιχειρηματικό και κοινωνικό παρελθόν της Βίκυς Χαραλάμπους, του Βασίλη Θεοδωρόπουλου και του Ιωάννη Καλογερόπουλου, που στην ευρύτερη «πιάτσα» ήταν γνωστοί πριν ενταχθούν στο κόμμα Σώρρα, η φυλακή δεν θα έπρεπε να είναι η λύση. Η εκπαίδευση, η ενημέρωση και η προστασία των πολιτών ήταν η λύση, αλλά στον τομέα αυτό το «μπαλάκι» χάθηκε και δεν συμφέρει κανέναν να βρεθεί.
Το γεγονός ότι το φαινόμενο της απάτης Σώρρα αφέθηκε να γιγαντωθεί προτού η ελληνική πολιτεία αντιδράσει, είναι ένα από τα σημεία που μας διαφοροποιούν από τις αναπτυγμένες κοινωνίες. Το ελληνικό κράτος έχει χρήματα, πάντα είχε. Δεν έχει αξιοκρατία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, φαντασία και αποτελεσματικότητα. Ο εκάστοτε υπουργός που συμμετέχει στο οβάλ τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου, είτε μένει σιωπηλός και δεν τον θυμάται ούτε ο θυρωρός του υπουργείου, είτε πρέπει να γίνει ο Ράμπο στο «Πρώτο Αίμα», για να βαφτούν οι τουαλέτες κάποιων δημοσίων κτιρίων.
Τους τοίχους των γραφείων Σώρρα κοσμούν τα πλαστά έγγραφα και οι παράταιρες υπογραφές Ελλήνων πολιτικών, με στόχο να προσηλυτίστουν νέα θύματα (πηγή φωτογραφίας News247).
Για ουσιαστικές αλλαγές, δεν θα μιλήσω. Χρειαζόμαστε «μνημόνια» και hardcore καταστάσεις για να γίνουν σημαντικές τροποποιήσεις στον τρόπο λειτουργίας του κράτους μας. Ακόμη και σε αυτές τις αναγκαστικές κινήσεις, πρώτα οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι, η ζωή των γερόντων σχεδόν κόλαση εν αναμονή του θανάτου, ενώ θα θεωρείται «μάγκας» και «αγωνιστής», αυτός που είτε έφυγε από τη χώρα, είτε την έκανε νωρίς με άλλους, απονενοημένους τρόπους. Είναι η αντίδραση της καθεστηκυίας τάξης που αρνείται να αλλάξει και για μεγάλο χρονικό διάστημα έβλεπε με καλό μάτι την κίνηση Σώρρα, με την «καναπεδοποίηση» των οπαδών του.
Πραγματικά εξοργίζομαι, όταν τα παραπάνω επιβεβαιώνονται. Εξοργίζομαι όταν δημοσιογράφοι αντιγράφουν την έρευνα μας και απλά την «κλέβουν» ξεχνώντας ποιοί έκαναν το ρεπορτάζ. Εξοργίζομαι όταν η υπόθεση Σώρρα αποδεικνύει ότι το 3% είναι απαραίτητο για να κρατάει το 97% στον καναπέ. Εξοργίζομαι όταν θυμάμαι πολιτικούς και αξιωματούχους να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με το Σώρρα, παρά τις φωνές τις λογικής. Εξοργίζομαι όταν αυτή η χώρα έχει πολλά περισσότερα προβλήματα σήμερα, από ότι είχε πριν 10 χρόνια και απλά για να αποκαλυφθεί η «βαλβίδα εκτόνωσης» που καλύπτει την ουσία της απάτης, έπρεπε να γράφω 5 χρόνια προς ώτα μη ακουώντων. Εξοργίζομαι όταν αναπολώ τα άρθρα που έγραψα το 2012 για αυτή την απάτη, τα οποία οι περισσότεροι έκαναν ότι δεν τα έβλεπαν.
Εκεί που θλίβομαι είναι όταν σκέφτομαι πως μια νέα γυναίκα, που είχε πολλά να προσφέρει στην κοινωνία, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο χώμα, εξαιτίας της πιο ηλίθιας, αλλά επικίνδυνης, απάτης όλων των εποχών.
Βίντεο. Το ντοκιμαντέρ της Ζούγκλας στις αρχές του 2014 αποκάλυψε την απάτη στον πολύ κόσμο, αλλά δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει το δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας.
Η συνέντευξη μου στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο το Σεπτέμβρη 2014, όπου παρουσιάστηκαν τα έγγραφα και οι απόλυτες αποδείξεις της απάτης.
Κλείνοντας, να θυμίσω σε όλους ένα από τα πρώτα ενυπόγραφα κείμενα συγκεκριμένων ανθρώπων, που δεν γνωριζόμασταν πριν το 2013, και είχε τίτλο Να σταματήσουν τα επικίνδυνα παιχνίδια με τα ακάλυπτα «αμερικάνικα ομόλογα” των 600 δις». Πρώτος υπογράφων το κείμενο που δημοσιεύτηκε το Μάιο του 2013, ο καθηγητής κύριος Θεόδωρος Καρυώτης, τον οποίο ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθεια. Αν δεν υπήρχε η έρευνα του Γιώργου Γιαλτουρίδη και η αποφασιστικότητα και οι γνώσεις του Θεόδωρου Καρυώτη, το πρόβλημα με την εγκληματική οργάνωση Σώρρα θα ήταν πολύ μεγαλύτερο σε μέγεθος, και ίσως αδύνατον να αντιμετωπιστεί.