Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν να κάνουν με ένα κράτος-τρομοκράτη, την Τουρκία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Ρούμπιν εκθέτει και εγκαλεί τον Πρόεδρο Μπάιντεν: Γιατί επιβραβεύεις τους εχθρούς μας και αγνοείς τους συμμάχους μας; Γιατί καλείς τον Ερντογάν και όχι τον Νίκο Χριστοδουλίδη;
Πέτυχε το σχέδιο του Προεδρικού: Η Λευκωσία πιστεύει και υπογραμμίζει ότι υλοποιήθηκε ο στόχος διασύνδεσης των ευρωτουρκικών με την πρόοδο στο Κυπριακό
Του ΑΝΔΡΕΑ ΑΓΓΕΛΙΔΗ
Η δήλωση αυτή (σ.σ. “η Τουρκία θα είναι ένα βήμα μπροστά στο Κυπριακό”), που από χρόνια επαναλαμβάνει η ηγεσία της Τουρκίας, πριν και μετά την πρωθυπουργία του κ. Νταβούτογλου, δεν αποτελεί μια κενής σημασίας φραστική διατύπωση που γίνεται από ένα ισχυρότατο στρατιωτικά κράτος προς δημιουργία απλών εντυπώσεων.
Αντίθετα εμπεριέχει και πηγάζει από μια προφανή αλαζονεία που θεμελιώνεται στη σαφή θέση του τουρκικού κράτους του κ. Ερντογάν, να μη σέβεται το δίκαιο, ούτε στην εσωτερική λειτουργία του, αλλά ούτε και στις σχέσεις του με τα κράτη με τα οποία γειτνιάζει.
Κυρίαρχος λόγος της συνεχούς παραβίασης του διεθνούς δικαίου και των ατομικών δικαιωμάτων από πλευράς της Τουρκίας είναι η εξυπηρέτηση με κάθε τρόπο των δικών της συμφερόντων, όπως η ίδια τα αντιλαμβάνεται. Δεν αναγνωρίζει υποχρεώσεις που έχει κάθε σύγχρονο κράτος κατά την υπεροχή του Νόμου και τους κανόνες που το διεθνές δίκαιο διαμόρφωσε δεσμευτικά στις διακρατικές σχέσεις. Μάλιστα προωθεί η Τουρκία την κάθε επεκτατική της βουλιμία κατά της Κύπρου, αντίθετα με τον οφειλόμενο σεβασμό μιας υποψήφιας χώρας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έναντι ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προφανώς τούτο το πραγματώνει με την ανοχή των ισχυρών συμμάχων της ή των άλλων φίλων της, αφού προκλητικά συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «εκλιπούσα». Και όχι μόνο τούτο. Ταυτόχρονα αμφισβητεί την ισχύ ή σημασία της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποίαν ήδη καταπάτησε πολλαπλώς (Ίμβρος – Τένεδος κ.λπ.). Στάση που προφανώς δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και άλλες χώρες στα Βαλκάνια, τη Συρία, το Ιράκ και ας μην ξεχνούμε την Αρμενία και τους Κούρδους.
Η νέα λοιπόν απαίτησή της για τις τέσσερις ελευθερίες υπέρ των Τούρκων πολιτών σε σχέση με κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κυπριακή Δημοκρατία, που εγείρει στα πλαίσια της επιδιωκόμενης λύσης, δεν προέκυψε τώρα τυχαία και ούτε είναι ασύνδετη με την πρόσφατη στάση των επιτελαρχών της Τουρκίας στα Ίμια ή με το Δημοψήφισμα του Απριλίου για την προέκταση των εξουσιών του Προέδρου Ερντογάν, που θα τον καταστήσουν απόλυτο και ανεξέλεγκτο «άρχοντα». Είναι ένα μόνιμο γεγονός, ενός κράτους-τρομοκράτη.
Απαιτείται συνεπώς η άμεση και αποφασιστική δική μας αντίδραση. Καταφυγή μας πρέπει να είναι κύρια η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις γνωστές αρχές και αξίες που διαμόρφωσε για τους λαούς της Ένωσης, ελπίδα ειρήνης, ευνομίας και αλληλεγγύης. Πρέπει να επιτύχουμε να μην παραμένει η Ευρωπαϊκή Ένωση αδιάφορη. Παρά τα επιμέρους συμφέροντα μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση (σχέσεις οικονομικές και άλλοι δεσμοί) που επιτρέπουν να ανέχεται την κάθε πρόκληση αντίθετα στο δίκαιο, όπως συμβαίνει στα εσωτερικά της Τουρκίας με τις χιλιάδες συλλήψεις και άλλες συνέπειες σε βουλευτές, καθηγητές πανεπιστημίου, δικαστές, αξιωματικούς στρατού και Αστυνομίας, υπαλλήλους, δημοσιογράφους κ.λπ., λόγω του «παράδοξου» πραξικοπήματος στις 15.7.2016. Στα καθ’ ημάς ανέχονται τα μεγάλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την για 43 χρόνια κατοχή και εποικισμό τμήματος εδάφους της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αναμένουν απλώς να υπάρξει «λύση», δήθεν κυπριακής ιδιοκτησίας, που δεν τους ενοχλεί εάν επιφέρει τετραγωνισμό του κύκλου.
Εμείς όμως, που τελούμε υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή, διαίρεση και μεθοδευμένο εποικισμό με χιλιάδες πρόσφυγες στην ίδιά μας την πατρίδα, γιατί αγνοούμε τα σαφή μηνύματα και τις προθέσεις της Τουρκίας; Γιατί συνεχίζει η ψευδαίσθηση ότι ο κ. Ερντογάν δεν θα επιμένει στις αδιάλλακτες θέσεις του; Τα περί «ρητορικής» της Τουρκίας που πρέπει να αποδείξει στην πράξη κατά τις συνομιλίες αποτελούν ευσεβοποθισμό, γιατί η Τουρκία όταν αναφέρεται στη δική της «συμβολή» σε «δίκαιη λύση», προφανώς εννοεί λύση τουρκικών προδιαγραφών και απαιτήσεων. Άλλωστε ποία η αξιολόγηση της «ρητορικής» Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάνης; Θα πρέπει μήπως να την αποδείξει σε διαπραγματεύσεις; Όσοι δε από πλευράς ΟΗΕ ή άλλων διαβεβαιώνουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι η Τουρκία θα δείξει πολιτική βούληση για λύση, παραπλανούν -αν όχι συντελούν σε παγίδευση.
Πρέπει επιτέλους να καταγγελθεί η Τουρκία άμεσα για όσα διακηρύσσει και πράττει σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας γιατί οι δικές μας διαχρονικές υποχωρήσεις, ανοχή και εγκατάλειψη του δικαίου μάς έφεραν ήδη ένα βήμα πριν από την καταστροφή, αφού η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργείται ένα δυσλειτουργικό και μη βιώσιμο κράτος.
- Ο Ανδρέας Αγγελίδης είναι δικηγόρος