Τα σύνορά μας δεν είναι πια στην Κερύνεια: Συμπεριλήφθηκε ποτέ η πόλη σε σχέδιο λύσης;




Γράφει η Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου*

Ελληνοκύπριος πούλησε την περιουσία του στην Κερύνεια στους Τούρκους κατακτητές, άλλως χρήστες, για δύο εκατομμύρια ευρώ. Κάτω από την είδηση, τα σχόλια δίνουν και παίρνουν με πολλούς να λιθοβολούν τον Ε/κ που προτίμησε να λύσει ατομικά το προσωπικό του πρόβλημα, το οποίο προέκυψε από την τουρκική εισβολή του 1974 και τη συνεχιζόμενη κατοχή.

Γιατί να μην το λύσει όμως; Υπήρξε οποιαδήποτε στιγμή, στα 42 τόσα χρόνια, που συζητήθηκε η επιστροφή της Κερύνειας; Συμπεριλήφθηκε ποτέ η Κερύνεια σε οποιοδήποτε σχέδιο λύσης; Το πιο πολύ που μας καίει πλέον είναι να δοθεί, αν μη τι άλλο, η Μόρφου. Μαζί με την Αμμόχωστο, φυσικά, που πάντα θεωρούσαμε πως θα μας επιστραφεί. Η Κερύνεια, όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν παρά ένα σύμβολο. Το κάστρο της, το λιμανάκι της, τα βουνά και τα χωριά της. Και παρά το σύνθημα «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια», ξεγραμμένη την είχαμε ευθύς εξαρχής εμπεδώνοντας σταδιακά τόσο στους Κερυνειώτες όσο και στους υπόλοιπους πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την Κερύνεια. Την κάναμε στίχους, την κάναμε τραγούδι, την κάναμε αφίσα… σαν κάτι μακρινό το οποίο δεν μπορούμε πια να αγγίξουμε παρά μόνο με τη νοσταλγία μας.

Κι αν ο εν λόγω Κύπριος, από σήμερα εκατομμυριούχος, δεν είχε συμπληρώσει το 1974 τα δέκα του χρόνια, πώς θα μπορούσε -σε μια επικείμενη λύση όπως αυτή συζητείται- να αποδείξει σε αυτούς που θα αναλάβουν να μετρήσουν το συναίσθημά μας ότι έχει συναισθηματικούς δεσμούς με τη γη του; Αποφάσισε λοιπόν να αποκόψει ο ίδιος τους όποιους συναισθηματικούς δεσμούς με μια ξεκάθαρη εμπορική πράξη.

Σε όποια τουριστική σελίδα ξεναγηθεί θα δει την περιουσία του να ενοικιάζεται ως ένα πολυτελές κατάλυμα. Με τους Άγγλους τουρίστες να γράφουν τα καλύτερα για τη διαμονή τους εκεί. Επίσημα, κι ας εμείς επιμένουμε στα εισαγωγικά. Πάνω στη θάλασσα, με το βουνό πίσω, ένα χιλιόμετρο από το ενετικό κάστρο και εφτά από το γραφικό Αββαείο του Μπέλλα Πάις. Ένα ειδυλλιακό μέρος όπως έχει καταχωρηθεί στους τουριστικούς οδηγούς. Που, αν ήταν αλλιώς, αν ήταν αλλού, θα το διαχειριζόταν ο ίδιος και τα δύο εκατομμύρια θα τα κέρδιζε σε έναν χρόνο. Έχει καταλάβει όμως πως αυτό ποτέ δεν θα γίνει. Το «Δεν ξεχνώ» και «Τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια» είναι ξεπερασμένα συνθήματα. Άμα κιόλας τα αναφέρεις κάνουν ζημιά στο καλό κλίμα.

  • Η Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου είναι αρθρογράφος της εφημερίδας ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

 

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: