Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Θεωρητικά μιλώντας, η επίσκεψη μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου στα ακριτικά νησιά μας, ήταν μία καλή ιδέα, αν και αυτούς τους περίεργους καιρούς που ζούμε, και επειδή μιλάμε για την Ελλάδα και τους Έλληνες πολιτικούς, όλα σχεδιάζονται με στόχο τα κομματικά οφέλη. Τα πάντα τριγυρνούν γύρω από το (γ…μένο) το κόμμα, διότι οι πολιτικοί γι’ αυτό μόνο ενδιαφέρονται. Η πατρίδα ας περιμένει.
Η επίσκεψη που οργάνωσε ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, έπρεπε να αναβληθεί, ακόμα και να ακυρωθεί, από τη στιγμή που δήλωσαν συμμετοχή μόνο το κόμμα του, ο κυβερνητικός εταίρος ΣΥΡΙΖΑ και οι ναζί της Χρυσής Αυγής. Διότι, θα κατέληγε σε αποτυχία, όπως και έγινε, και θα έμενε σε όλους μας η πικρή γεύση: Ο υπουργός Άμυνας, ο αναπληρωτής υπουργός Δημήτρης Βίτσας, τον οποίο θεωρώ από τους πιο σοβαρούς του ΣΥΡΙΖΑ, να συναγελάζονται με τους βουλευτές της ναζιστικής οργάνωσης: Τον επικίνδυνο Κασιδιάρη και τον …υπερήφανο ναζιστή Παππά.
Και είπα μόλις είδα το …θέαμα: Κατά τα άλλα η θεωρία των δύο άκρων ενοχλούσε τον Πάνο Καμμένο και τον σημερινό πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, όταν ο Μπαλτάκος συζητούσε με τον Κασιδιάρη για να …συνεργαστούν. Ασκήσαμε κριτική και τότε, το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Ήταν πολύ άσχημο (ugly) το θέαμα, των υπουργών, των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ με τους χρυσαυγίτες πολιτικούς. Με λίγα λόγια, φίλε Πάνο, “μου την έσπασε” τούτη η ιστορία, με χάλασε και με εκνεύρισε πάρα πολύ. Δεν γίνεται εσείς, δημοκρατικοί άνθρωποι, να τα κάνετε πλακάκια με τους βρώμικους αυτούς ανθρώπους που απειλούν να μας δείρουν… Έτσι δεν είναι;
Γιατί να στο κρύψω;
Ναι, απορώ για την σκοπιμότητα της κίνησης αυτής από την στιγμή που τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, πλην του ΣΥΡΙΖΑ και του δικού σου κόμματος, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη φιέστα.
Ναι, είμαι θυμωμένος διότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κοπτόμενοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η κ. Αυλωνίτου, και η Νίνα η Κασιμάτη, αλλά και ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, γελούν στα ενσταντανέ των φωτογράφων με τους οπαδούς των Ναζί, και ειδικά με τον Κασιδιάρη και τον Παππά. Ειλικρινά πιστεύω ότι σε τούτη την υπόθεση πουλήθηκε φθηνός πατριωτισμός στη Ρω, στη Στρογγύλη και το Καστελόριζο για λαϊκή κατανάλωση του όχλου. Δυστυχώς…
Πως είναι δυνατόν, αριστεροί βουλευτές να δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε επίσκεψη που εξελίχθηκε σε εθνικιστικό παραλήρημα των Χρυσαυγιτών, παρέα με τους απόλυτους ιδεολογικούς τους αντιπάλους. Είναι πρόβλημα. Πως να σας το πω; Μα δεν έχετε κουκούτσι μυαλό; Και που να πάω να βρώ απάντηση στο ερώτημά μου; Σε ψυχίατρο; Εκτός και αν είμαστε ενώπιον νέου …συμφώνου τύπου …Στάλιν και Χίτλερ! Και εγώ δεν καταλαβαίνω από υψηλή πολιτική…
Δέχομαι ότι ο κ. Καμμένος αποφάσισε να απαντήσει «σκληρά» στις τουρκικές αξιώσεις, θέλοντας να οργανώσει συνεδρίαση της Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής στο Καστελόριζο. Δεν λέω ότι ζήλεψε τη δόξα του εξοχότατου Γεωργίου Παπανδρέου που ανακοίνωσε τα Μνημόνια από το ακριτικό νησί. Είπε να τους μαζέψει όλους και να επισκεφθούν ομαδικά το νησί. Αφού η πλειοψηφία των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου αρνήθηκε, έπρεπε να αποφύγει να ταυτιστεί με τους φασίστες.
Είναι έξυπνος ο υπουργός. Δεν νομίζω να πιστεύει ότι η επίσκεψη στο Καστελόριζο και τη Ρω προκάλεσε κύμα πανικού στην Τουρκία και αύξηση των πωλήσεων σε πάνες ακράτειας…
Δυστυχώς παρά την σοβαρότητα της κατάστασης, σοβαρότητα πέραν πάσης αμφιβολίας, με ένα θερμό επεισόδιο να αποτελεί κάτι περισσότερο από πιθανότητα, οι Χρυσαυγίτες εκμεταλλεύθηκαν την ιδέα του κ. Καμμένου για να «πουλήσουν μαγκιά», κατά το κοινώς λεγόμενο, άκοπα και άνευ κόστους, αλλά και ουσίας μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσουν για τον ρωμαϊκό τους θρίαμβο ακόμα και τους κατοίκους, αλλά και τους φαντάρους μας των ακριτικών νησιών.
Οι Τούρκοι κύριε υπουργέ δεν πρόκειται να φοβηθούν με ευχέλαια, ούτε θα τρομάξουν από τους άθλιους Κασιδιάρηδες και Παππάδες. Κατά τη γνώμη μου, οι φιέστες με σταρ τον Κασιδιάρη δεν ανατρέπουν τις τουρκικές διεκδικήσεις. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά υπονομεύουν και τη Δημοκρατία.
Η τουρκική προκλητικότητα θα αντιμετωπιστεί με ένα τρόπο: Με πραγματικά στιβαρή στάση, που θα βασίζεται στον ωμό ρεαλισμό και την ισχύ και όχι στο συναίσθημα της στιγμής.
Και αν το ισοζύγιο ισχύος Ελληνισμού και Τουρκίας είναι αυτή την στιγμή υπέρ των απογόνων του Αττίλα, αυτό οφείλεται στις πολιτικές τροφοδοσίας των Ελλήνων με φρέσκο σανό, όπως οι εφαρμοζόμενες εθνικολαϊκιστικές συνάξεις της Χ.Α., που βοηθήθηκαν από την συγκεκριμένη επίσκεψη.
Θα …ακουστώ “εθνικιστής” που βεβαίως δεν είμαι διότι ο εθνικισμός προκαλεί μίσος… Αλλά πιστεύω πως η σοβαρή πολιτική συνίσταται στην καταγραφή των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων ημών και των αντιπάλων και πάνω από όλα η αλλαγή του ανόητου δόγματος “δεν διεκδικούμε και δεν παραχωρούμε” και της οπτασίας ότι οι διεθνείς συνθήκες δεν αλλάζουν.
Οι Τούρκοι δεν παίζουν και ρισκάρουν: Ζητούν 100 για να πάρουν τουλάχιστον ένα. Η Ελλάδα τι ακριβώς κάνει για να διεθνοποιήσει τα δίκαιά της και τις, γιατί όχι, διεκδικήσεις της, έστω και για λόγους αντιπερισπασμού; Οργανώνει φιέστες με τους ναζί Κασιδιάρη και Παππά; Όχι ρε γαμώτο. Δεν είναι δυνατόν…
Ή μήπως καλύπτεται μακάρια πίσω από τους τόμους της Συνθήκης της Λωζάννης για την οποία επιμένει ότι δεν μπορεί να αλλάξει;
Ουδείς έχει ακούσει την συνθήκη των Βερσαλλιών για παράδειγμα και τη de facto κατάργησή της από τον Χίτλερ; Εκτός αν οι υπεύθυνοι (με και χωρίς εισαγωγικά) πολιτικοί μας ταγοί θεωρούν τον Ταγίπ Ερντογάν, καλύτερο του Αδόλφου τα ορφανά του οποίου βρίσκονται δυστυχώς και στην Ελληνική Βουλή.
Κύριε υπουργέ της ‘Αμυνας, αγαπητέ Πάνο, έσφαλλες. Δεν είχες καμιά δουλειά να συναγελάζεσαι με τους ναζί της Χ.Α.