Η κυβέρνηση επένδυσε στον Πρόεδρο Ομπάμα: Η εκλογή του Τραμπ σκίασε την επίσκεψη…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Ντόναλντ Τραμπ μπαίνει “σφήνα” μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Ισραήλ: Υποστηρίζει ότι το Εβραϊκό Κράτος πρέπει να «πλήξει» τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ γνωρίζει τα σχέδια του Εβραϊκού Κράτους: Το Ισραήλ δεν έχει αποφασίσει ακόμη πώς θα απαντήσει στην επίθεση του Ιράν, δήλωσε ο Τζο Μπάιντεν
Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ ΓΙΑΤΑΓΑΝΑΣ
Η κυβέρνηση είχε επενδύσει πολλά στην επίσκεψη αυτή. Αναμενόμενο, εφόσον ο πρόεδρος Ομπάμα είχε ταχθεί από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της χώρας μας με συνεχείς παραινέσεις προς το ΔΝΤ και τους δανειστές μας για άμβλυνση των πολιτικών λιτότητας και ελάφρυνση του χρέους.
Αναμενόμενο και αυτό, αφού δεν θα ήταν ούτε προς το συμφέρον των ΗΠΑ οιαδήποτε αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης και της Ελλάδας για λόγους οικονομικούς και γεωστρατηγικούς. Βέβαια η εκλογή Τραμπ σκίασε σε μεγάλο βαθμό την επίσκεψη, εφόσον είναι πλέον πολύ αμφίβολο αν ο διάδοχός του στον Λευκό Οίκο θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική, και την εστίασε περισσότερο στο να καθησυχάσει τους Ευρωπαίους σχετικά με τη σταθερότητα της συμμαχίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, την κλιματική αλλαγή και τις συμφωνίες απελευθέρωσης του διεθνούς εμπορίου.
Παρά ταύτα, η επίσκεψη ήταν σημαντική και θετική για την κυβέρνηση και την Ελλάδα γενικότερα: και οι παραινέσεις επαναλήφθηκαν με έμφαση, αν και συνοδεύτηκαν από την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων, και η εικόνα της χώρας ως γενέτειρας της δημοκρατίας, με την επίσκεψη στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και τον εμπνευσμένο λόγο του στο Ιδρυμα Νιάρχου, ενισχύθηκε και ακούστηκε στα πέρατα της Γης. Περίσσεψαν και οι έπαινοι σχετικά με τη φιλοξενία των προσφύγων. Μέχρις εδώ καλά. Ομως κάναμε πάλι ό,τι μπορούσαμε για να αμαυρώσουμε αυτή τη ζηλευτή και σπάνια ευκαιρία. Πρώτα, στέλνοντας να τον υποδεχθεί ο υπουργός που, μαζί με τη Χρυσή Αυγή και την κυρία Λεπέν, ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να συγχαρούν τον Τραμπ. Υστερα, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό να εκλιπαρούν σχεδόν αγχωτικά για μια θετική δήλωση, διεκτραγωδώντας τις άπειρες θυσίες του ελληνικού λαού, με έκδηλη την αγωνία να ειπωθεί κάτι σαφές για το χρέος, βάζοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τον ίδιο τον Ομπάμα, που ήθελε, έτσι κι αλλιώς, να μας υποστηρίξει.
Ακόμα χειρότερα, τούτο συνδυάστηκε από τον πρωθυπουργό με μια συμπεριφορά δήθεν άνετη, αλλά εξόχως απρεπή, με τη χρήση του ενικού, τα χτυπήματα στην πλάτη και τη χύδην στάση στην πολυθρόνα, πράγμα που παρέπεμπε περισσότερο σε κουβέντα καφενείου παρά σε συνάντηση αρχηγών κρατών. Και το βράδυ στο δείπνο, τα ανοιχτά πουκάμισα δίπλα στον βαρύ διάκοσμο της τραπεζαρίας, η καθιστική στάση την ώρα της πρόποσης και η εν γένει αμηχανία των συνδαιτυμόνων σηματοδοτούσαν περισσότερο πρόσκληση νεόπλουτων σε κοσμικό γεγονός, που δεν ήξεραν και διερωτώντο μάλιστα για το πώς βρέθηκαν εκεί. Και όλα αυτά σε μια Αθήνα άδεια και βουβή, σχεδόν αποστειρωμένη, που δεν απέφυγε όμως πάλι τη μανία των μπαχαλάκηδων, οι οποίοι τρύπωσαν ξανά μέσα στις εκτός τόπου και χρόνου αντιιμπεριαλιστικές πορείες των πάσης φύσεως αντιεξουσιαστών, αλλά και του ΚΚΕ και των πρώην συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ, καταστρέφοντας για ακόμα μία φορά τη δημόσια περιουσία και εξορμώντας, όπως πάντα, από το ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου, το οποίο, με το πρόσχημα του ασύλου, έχει μετατραπεί σε άντρο εγκληματιών. Ισως έκαναν προθέρμανση για την επικείμενη εκδήλωση της 17ης Νοεμβρίου, όπου φοβάμαι, την ώρα που γράφω, ότι θα συμβούν πάλι τα ίδια και χειρότερα.
Κρίμα…