Ρεπουμπλικανικό κολαστήριο: Το χάος που ήθελε να αποφύγει η ελίτ σκέπασε το κόμμα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η πρώτη άμεση επίθεση του Ιράν στο έδαφος του Ισραήλ αντιπροσωπεύει τη διάχυση μιας εκρηκτικής κατάστασης στη Μέση Ανατολή: Έσπασε η «κόκκινη γραμμή»…
Οι παίκτες και οι ενόψει Ευρωεκλογές: Σε αυτόν τον αγώνα αλληλοεξόντωσης, θα ακούσουμε κάθε λογής υπερβολές και ανοησίες… Πόσοι υποψήφιοι γνωρίζουν ξένη γλώσσα;
Γράφει ο Ross Douthat
Επτά μήνες πριν ο Τραμπ κέρδισε τις προκριματικές εκλογές και πέταξε εκτός κούρσας τον Ρούμπιο, περιορίζοντας τις επιλογές των ηγετών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν μαζικά εναντίον του, να κάνουν ό,τι μπορούν για να μην πάρει το χρίσμα, να υποστηρίξουν και να διατηρήσουν εν ζωή τους αντιπάλους του μέχρι το συνέδριο, γνωρίζοντας ότι ο Τραμπ θα προσπαθήσει να διαλύσει το κόμμα. Ή θα μπορούσαν να του συμπεριφερθούν όπως σε έναν κανονικό υποψήφιο, εκφράζοντας την αντίθεσή τους με κανονικό τρόπο, ή να συνάψουν ακόμα και ειρήνη με την ιδέα της επικείμενης νίκης του.
Επέλεξαν τη δεύτερη ρότα εν μέρει επειδή οι περισσότεροι απεχθάνονταν τον Κρουζ περισσότερο απ’ ό,τι φοβούνταν τον Τραμπ, αλλά κυρίως γιατί φοβούνταν μια διάσπαση του κόμματος. Αυτή η προσέγγιση υποχρέωνε σημαντικούς Ρεπουμπλικάνους να παρουσιάσουν ενώπιον του κοινού έναν προεδρικό υποψήφιο που οι ίδιοι θεωρούσαν ότι δεν είναι κατάλληλος για το αξίωμα. Απαιτούσε να ξοδέψουν την προεκλογική εκστρατεία για έναν άνθρωπο που η πιθανή νίκη του γέμιζε όλους τους με έναν λογικό τρόμο.
Απαιτούσε να συμβιβάσουν τις αρχές τους και τη σύνεσή τους για το καλό της ενότητας του κόμματος, ελπίζοντας ότι ο υπερβολικός κίνδυνος που δημιούργησε η υποψηφιότητα του Τραμπ θα δικαιωνόταν από κάποια σημαντική εξέλιξη προς το κοινό καλό στη μετα-Τραμπ εποχή. Οι δίκαιοι φόβοι οδήγησαν το κατεστημένο του κόμματος να ακολουθήσει το μονοπάτι της μικρότερης αντίστασης. Ηταν ένας συμβιβασμός γεμάτος ήθος, πατριωτισμό και τιμή; Ισως. Ομως τουλάχιστον κατάφερε να αποτρέψει την κατάρρευση.
Μόνο που τα πράγματα δεν πήγαν έτσι ακριβώς. Ο Τραμπ είναι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, όχι ο Κρουζ, ο Κάσιτς ή κάποιος άλλος λευκός ιππότης, και η ηγεσία του κόμματος ακόμη επισήμως τον στηρίζει. Ολοι οι συμβιβασμοί τους δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το χάος που η ελίτ των Ρεπουμπλικάνων ήθελε να αποφύγει τελικά σκέπασε το κόμμα.
Με την υποταγή στον Τραμπ νόμιζαν ότι εξαγόρασαν την ενότητα του κόμματος και τη νομή της εξουσίας, πληρώνοντας με λίγη από την αξιοπρέπειά τους. Το πιθανότερο είναι ότι θα ανακαλύψουν σύντομα πως από όλο αυτό το παζάρι τούς έλαχε ένα πιο σκληρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών και ότι το μόνο που κληρονόμησαν ήταν αέρας κοπανιστός.
- New York Times columnist, National Review film critic, author of Bad Religion: How We Became a Nation of Heretics (Free Press, 2012).