Νέος αέρας “φυσάει” στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης




Νέο τμήμα για τον εξοβελισμένο, τα τελευταία χρόνια, Ελληνικό Κινηματογράφο (το νέο τμήμα ιδρύθηκε όπως ορίζει ο νόμος και αναμένονται οι φετινές επιλογές), νέοι σχεδιασμοί για τον κατάλογο, την αφίσα και την εφημερίδα “Πρώτο πλάνο” του Φεστιβάλ.

Επίσης, νέο αφιέρωμα με δώδεκα “συνομιλούσες” μεταξύ τους ταινίες (“Αντι/Κατοπτρισμοί” – Mirror/Image), ανατρεπτικές ταινίες στο τμήμα “Film Forward”, ταινίες προβοκατόρικες, αλλόκοτες αλλά και αισθησιακές (στο νέο αφιέρωμα με μεταμεσονύκτιες προβολές “Round Midnight”), αλλά και το πλέον ενδιαφέρον ίσως τμήμα των προηγούμενων φεστιβάλ -οι “Ανοιχτοί Ορίζοντες” των ανεξάρτητων πρωτοπόρων κινηματογραφικών προτάσεων, το οποίο εμπνεύστηκε και δημιούργησε ο Δημήτρης Εϊπίδης, (ο προηγούμενος και επι σειρα ετών καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ) συνθέτουν τη φετινή διοργάνωση.

Έναν ακριβώς μήνα πριν από την έναρξη της φετινής 57ης διοργάνωσης, (θα πραγματοποιηθεί το δεκαήμερο απο 3-13 Νοεμβρίου), η νέα διοίκηση του Φεστιβάλ ανακοίνωσε σήμερα μια …περίληψη του προγράμματός του.

Την ελληνική πρεμιέρα τους στη Θεσσαλονίκη θα κάνουν ορισμένες απο τις σημαντικότερες ταινίες που παρουσιάστηκαν στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ όπως:

* “Ο εμποράκος” του Ασγκάρ Φαραντί, μία τραγική ιστορία εκδίκησης εμπνευσμένη από τον “Θάνατο του εμποράκου” του Άρθουρ Μίλερ (βραβείο α’ ανδρικού ρόλου και σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών).

* Η νέα ταινία των αδελφών Νταρντέν “Το άγνωστο κορίτσι”.

* Το υπερφυσικό ψυχολογικό θρίλερ “Personal Shopper” του Ολιβιέ Ασαγιάς, με την Κρίστεν Στιούαρτ, στο ρόλο μιας νεαρής κοπέλας, που προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον πρόσφατα χαμένο αδελφό της.

* “Daguerrotype”, η πρώτη ταινία -εκτός Ιαπωνίας- του Κιγιόσι Κουροσάουα με τους Ταχάρ Ραχίμ και Ματιέ Αμαλρίκ (μία ιστορία φαντασμάτων, όπου ο νεαρός βοηθός ενός φωτογράφου ζει έναν σκοτεινό έρωτα με την κόρη του αφεντικού του).

* “A Quiet Passion” του Τέρενς Ντέιβις (βιογραφία της θρυλικής ποιήτριας Έμιλι Ντίκινσον) με τη Σίνθια Νίξον.

* Το τολμηρό “The Untamed” (βραβευμένο ήδη με Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας) του Μεξικανού Αμάτ Εσκαλάντε (…ένα παντρεμένο ζευγάρι βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα εξωγήινο πλάσμα με πλοκάμια, πηγή ηδονής αλλά και καταστροφής).

Ταινίες νεων δημιουργών σε εκτός συναγωνισμού προβολές (“Out of Competition”)είναι οι: “Swiss Army Man” των Ντάνιελ Σέινερτ και Ντάνιελ Κουάν, “Η μεγάλη νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις” των Αντρέα Τέστα και Φρανσίσκο Μάρκες, “Godless” (το τιμημένο με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη, βραβείο α’ γυναικείας ερμηνείας και βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Λοκάρνο φίλμ της Ραλίτσα Πέτροβα) και, τέλος, το “Sand Storm” της Ελίτ Ζεξέρ.

Πέντε ταινίες του ανεξάρτητου σινεμά επιλέχθηκαν ηδη να προβληθούν στο αγαπημένο τμήμα των σινεφίλ, “Ανοιχτοί Ορίζοντες”. Ειναι τα φiλμ:

* “La mort de Louis XIV” του Αλμπέρ Σέρα (οι τελευταίες μέρες του Λουδοβίκου XIV, με τον επιβλητικό Ζαν Πιερ Λεό στον κεντρικό ρόλο).

* “Little Men” του Άιρα Σακς: (δυο οικογένειες έρχονται σε ρήξη εξαιτίας κτηματικών υποθέσεων και δυο έφηβοι οδεύουν απότομα προς την ενηλικίωση).

* “Zoology” του Ιβάν Τβερντόβσκι (Μια άχαρη υπάλληλος σε ζωολογικό κήπο βγάζει ξαφνικά ουρά και ερωτεύεται τον κατά πολύ νεότερο γιατρό της).

* “The Girl without Hands” του Σεμπαστιάν Λάουντενμπαχ (φιλμ κινουμένων σχεδίων, εμπνευσμένο από παραμύθι των αδερφών Γκριμ, με ηρωίδα ένα κορίτσι που χάνει τα χέρια του εξαιτίας της συμφωνίας που έχει κάνει ο πατέρας της με τον διάβολο) και

* “Wolf and Sheep” της 26χρονης Αφγανής σκηνοθέτιδας -μίας από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις του Φεστιβάλ Καννών και η νεότερη δημιουργός που έχει επιλεγεί ποτέ για το πρόγραμμα “Cannes Cinefondation Residency” το 2011, Σάρμπανου Σαντάτ (στην ταινία της, δύο παιδιά ζωντανεύουν ξωτικά και νεράιδες σε μια ιστορία αθώα, όσο και σκληρή).

Οι δώδεκα ταινίες του αφιερώματος “Αντι/Κατοπτρισμοί -Mirror/Image”, χωρισμένες σε ζευγάρια, συνομιλούν και καθρεφτίζουν η μία την άλλη σαν είδωλα ως προς τη φόρμα, την αισθητική, τη θεματική, καθώς και τον τρόπο που βλέπουν το σινεμά ή τον κόσμο. Είναι:

*Το ιδιότυπο ντοκιμαντέρ Kate Plays Christine του Ρόμπερτ Γκριν και η ταινία μυθοπλασίας Christine του Αντόνιο Κάμπος- που προσεγγίζουν το τραγικό αίνιγμα της παρουσιάστριας Κριστίν Τσάμπακ, η οποία αυτοκτόνησε on camera το 1974.

* Το φιλμ “Un Juif pour l’exemple” (2016) του Τζέικομπ Μπέργκερ και το άγνωστο αριστούργημα “Last Chance” που γύρισε ο Λέοπολντ Λίντμπεργκ το 1945, κριτικάρουν το ρόλο της Ελβετίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη περιγράφει την αληθινή ιστορία της δολοφονίας ενός Εβραίου από ελβετούς ναζιστές, ενώ η δεύτερη, συγκλονιστικά επίκαιρη, παρακολουθεί μία ομάδα απελπισμένων φυγάδων από 10 διαφορετικές εθνικότητες, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν από τους διωγμούς του ναζιστικού καθεστώτος, αντικρίζουν τα κλειστά σύνορα της Ελβετίας. Οι ταινίες “Barakah Meets Barakah” του Μαχμούντ Σαμπάχ και “Through the Wall” της Ράμα Μπέρσταϊν, (ταινίες που επιχειρούν να διαχειριστούν την ερωτική επιθυμία, όταν αυτή έρχεται αντιμέτωπη με την θρησκεία: είτε πρόκειται για τη θρησκεία των μουσουλμάνων είτε για τη θρησκεία των εβραίων).

Ριζοσπαστικές ταινίες που ανατρέχουν στις ρίζες του σινεμά και προκαλούν τα όριά του, περιλαμβάνει το τμήμα “Film Forward”, όπως το “Maquinaria Panamericana” του Χοακίν ντελ Πάσο (μία ανορθόδοξη παραβολή που αφηγείται την ιστορία ενός εργοστασίου, τη διαχείριση του οποίου αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι), το “Moderation” της Άνια Κίρσνερ -με τη Μισέλ Βάλεϊ- γυρισμένο στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Αίγυπτο (ένα φιλμικό δοκίμιο, που βυθίζεται στα μυστικά του σινεμά τρόμου και αποκαλύπτει άγνωστες ιστορίες από τις ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη παίζοντας με τα όρια της λογικής).

Στο νέο μεταμεσονύκτιο τμήμα προβολών (“Round Midnight”), που εγκαινιάζει το 57ο Φεστιβάλ με κλασικές καλτ/ underground ταινίες από όλο τον κόσμο θα προβληθούν: το γαλλικό “Levres de sang” (1975) του Ζαν Ρολέν, όπου τέσσερα θηλυκά βαμπίρ αποπλανούν έναν νεαρό άνδρα που αναζητά τη γυναίκα των ονείρων του σε ένα απομονωμένο κάστρο και το πορτογαλικό φιλμ “Απόψε θα πάρω την ψυχή σου” (1964) του Ζοζέ Μουζίκα Μαρίνς, με ήρωα έναν βίαιο νεκροθάφτη, που φτάνει μέχρι το έγκλημα για να αποκτήσει έναν γιο, ωστόσο σύντομα θα πληρώσει το βαρύ τίμημα.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: