Factotum και Πυθία ο Ακιντζί: Η ακατάσχετη παρουσία του σε διεθνές συναντήσεις και συνέδρια
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Στο 23ο συνέδριο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ενέργειας στη Κωνσταντινούπολη η Τουρκία κάλεσε και τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.
Έβγαλε και λόγο ο Ακιντζί, και επωφελήθηκε για να επαινέσει τα πλεονεκτήματα της Τουρκίας – Τουρκία από δω Τουρκία από κει!- μη ξεχνώντας όμως και τη μπηχτή στους Ελληνοκύπριους.
Ας κάνουμε μια μικρή επιθεώρηση των λεγομένων του πριν αναφερθούμε συνοπτικά σε μερικές αρνητικές αντιδράσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς ή παράλογες απαιτήσεις σε βασικές θεματολογίες κυβέρνησης και διοίκησης.
Βέβαια η Διζωνική Δικοινοτική Ομοπσονδία (ΔΔΟ) για τον Ακιντζί δεν μπορεί παρά να είναι «μια μεγάλη ευκαιρία» που θα προσδώσει ιδιαίτερη «οικονομική δυναμική όχι μόνο σε Κύπρο και Τουρκία, αλλά και σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή».
Και διερωτώμαι, εγώ ο ανίδεος όπως όλοι οι ανίδεοι: η ΔΔΟ της Κύπρου ποια μεγάλη δυναμική θα δώσει σε Λίβανο, Ιορδανία, Ισραήλ, Συρία, Αίγυπτο;! Πολύ τους νοιάζει αυτουνούς ποιο είναι το πολίτευμα της Κύπρου;! Και τί τάχατες θα κερδίσουν από την κυπριακή ΔΔΟ;! Κουραφέξαλα!
Λέει, μετά, ο Ακιντζί πως «θα προκύψει ευημερία» (από την ΔΔΟ).
Ναι, σίγουρα θα προκύψει ευημερία για τους Τουρκοκύπριους οι οποίοι από επαίτες της Τουρκίας που είναι τώρα και επί ξύλου κρεμάμενοι, θα γίνουν «κοινοτικοί πολίτες»(!) και θα βρεθούν όχι μόνο με τα χρήματα της ΕΕ, αλλά και με εκείνα από τους πλούσιους Ελληνοκύπριους που θα θελήσουν να ξανα-αγοράσουν τις δικές τους περιουσίες κλεμμένες από τους Τούρκους!
Πώς να μη προκύψει ευημερία για τον πονηρό κ. Ακιντζί! Κρίμα όμως που δεν θα είναι ευημερία και για τους Ελληνοκύπριους, που θα πληρώσουν το πάπλωμα και τότε θα είναι πολύ αργά για να το μετανιώσουν.
Και ας πάμε λίγο στο «φλέγον ζήτημα» (μα ποιο δεν είναι «φλέγον;): το φυσικό αέριο ή, καλύτερα, οι υδρογονάνθρακες, το μήλο της έριδος, ένα «μήλο» που η Τουρκία το βλέπει και της τρέχουν τα σάλια.
Τί λέει λοιπόν ο αθεόφοβος Ακιντζί; Μιλάει για τις πηγές υδρογονανθράκων που έχουν ανακαλυφθεί στη περιοχή μας!
Η ξεδιαντροπιά του ανθρώπου ανταγωνίζεται μόνον εκείνη του σκοπιανού Νικολά Γκρούεφσκι σχετικά με τη «Μακεδονία» (του). Και είναι τόση αυτή η αναίδεια του, που έφτασε στο σημείο να μιλάει σαν να έχει ήδη γίνει αφέντης των ελληνοκυπριακών υδρογονανθράκων, δηλαδή σαν να έγινε κιόλας η ελληνοκυπριακή περιοχή του φυσικού αερίου, πριν ακόμη από οποιαδήποτε «λύση», δική μας! Και σίγουρα δεν εννοεί «δική μας κυπριακή», αλλά «δική μας τουρκο/τουρκοκυπριακή».
Τα λόγια έχουν πάντα μια έννοια. Οι Ελληνοκύπριοι, και ειδικά οι αμετανόητοι φιλο-ερντογανικοί Ελληνοκύπριοι, να το έχουν υπόψη.
Και ασφαλώς με την εκμετάλλευση αυτού του φυσικού αερίου και των μεγάλων κερδών ο δρόμος προς την Ευρώπη δεν μπορεί παρά να περνάει απ’ την Τουρκία, μόνο από Τουρκία.
Το αποτέλεσμα του λυρισμού του Ακιντζί; Μα απλώς τα οφέλη/ευημερία που θα προκύψουν και παίρνουν διεθνείς διαστάσεις και θα δώσουν την δυνατότητα «σε κράτη όπως(!) η Τουρκία, η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Αίγυπτος να παίξουν σημαντικό ρόλο στην περιοχή».
Πρώτη απ’ όλους η Τουρκία! Δηλαδή κάτι σαν ομολογία: η Τουρκία με το φυσικό αέριο της ελληνικής Κύπρου θα παίξει σημαντικό ρόλο» στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο!
Και ο πιο ηλίθιος μπορεί να καταλάβει την σημασία αυτών των λογισμών.
Mε τα λόγια δεν παίζουμε. Επομένως τα λόγια μας έχουν πάντα μια σημασία, κρυφή ή ανοιχτή, εκτός κι αν είμαστε μωροί. Και επειδή ο Ακιντζί δεν είναι μωρός, μένει να δούμε αν δεν είναι μωροί και οι Ελληνοκύπριοι.
Τέλος, όσο για τη «μπηχτή» που αναφέραμε στην αρχή, αυτός ο «άπαιχτος» έδωσε τη μαχαιριά του στην ελληνική πλευρά: δηλαδή, θα έχουμε σύντομα μια διζωνική ομοσπονδία, είπε, αν και η ε/κ πλευρά επιδείξει μια λογική και ρεαλιστική αντίληψη, υπονοώντας βέβαια: όπως επιδεικνύει η πρωτοπόρος(!) τ/κ πλευρά!
Αυτό τι ακριβώς τί σημαίνει; Τί θέλει να μας πει ο ποιητής; Μα πολύ απλά πως η ε/κ πλευρά, αν είναι έξυπνη, θα πρέπει να ακολουθήσει την «λογική και ρεαλιστική αντίληψη» της τ/κ πλευράς, να μη κάνει κόνξες και να πέσει αύτανδρη στη φάκα της Τουρκίας, με ή χωρίς εγγυήσεις, με ή χωρίς τουρκικό στρατό, με ή χωρίς τουλάχιστον τουρκική βάση(στο κατά Μπάιντεν «ευαγγέλιο»), με ή χωρίς τούρκικο καπάρο στο τ/κ συνιστών κρατίδιο!!
Αυτά για τον αξιότιμο κ. Ακιντζί, που μιλάει για το τίποτα και για τα πάντα, για τα του οίκου του και για τα του οίκου των πάντων.
Ας δώσουμε όμως και μια γρήγορη ματιά σε μερικά κεντρικά θέματα κυβέρνησης, δικονομίας, οικονομίας και διαχείρισης σχετικά με την απειλούμενη ΔΔΟ, τα οποία όχι μόνο δεν έχουν ακόμη σοβαρά αντιμετωπιστεί και ακόμη λιγότερο λυθεί, απ’ ό, τι γνωρίζουμε, αλλά και στα οποία ο κ. Ακιντζί και η τουρκοκυπριακή/τούρκικη πλευρά του κάνουν αντιπράξεις, παραλογίζονται με τις απαιτήσεις τους και δεν είναι διόλου σίγουρο πως είναι διατεθειμένοι να παίξουν επιτέλους κάποιο αντικειμενικά δίκαιο και εποικοδομητικό ρόλο.
Όλοι ξέρουν πως σήμερα, αλλά και ανέκαθεν, η Οικονομία είναι ο κινητήρας όλων των ανθρώπινων πράξεων, παραλήψεων και αντιδράσεων.
Για την μελλοντική Κύπρο υπό προοπτική ΔΔΟ η οικονομία είναι καθοριστικό στοιχείο ζωής ή θανάτου, γι’ αυτό και η αντιμετώπισή του χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και περίσκεψη.
Τώρα, όλοι (μπορούν να) γνωρίζουν ποια είναι τα επίπεδα των οικονομικών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κανείς όμως δεν γνωρίζει τίποτα για τα αντίστοιχα της ΤΔΒΚ και βέβαια οι τ/κ δεν έχουν καμία διάθεση και συμφέρον να τα αποκαλύψουν. Ακόμη περισσότερο η Τουρκία που τα πατρονάρει.
Το πιο πιθανόν – γνωρίζοντας σε ποια πελάγη ευτυχίας πλέουν οι Τουρκοκύπριοι στις αγκάλες της «μητέρας-πατρίδας-Τουρκίας» – είναι τα οικονομικά τους να βρίσκονται σε τόσο τραγικά ελεεινή κατάσταση που, αν τυχόν τα γνωστοποιήσουν, θα τρομάξει όλη η οικουμένη. Και το πιο πιθανόν επίσης είναι ότι κάτι θα «μαγειρεύουν» για να μπορέσουν κάποια αναπόφευκτη στιγμή να τα εμφανίσουν κάπως πιο ευπρεπή και διεθνώς αποδεκτά. Πάλι ένα καμουφλάρισμα.
Γι’ αυτό και ετούτη η «ένοχη σιωπή», διότι εάν όντως υπήρχαν ανθηρά οικονομικά, είναι απόλυτα σίγουρο πως θα το διατυμπάνιζαν θριαμβευτικά ως μέγιστο «κυπριο-τουρκικό» θαύμα, παράδειγμα προς μίμηση για τους Ελληνοκύπριους!
Εξάλλου, πάντα στα πλαίσια του γενικού οικονομικού πίνακα η κατάσταση του τραπεζικού τομέα και στα κατεχόμενα παίζει βασικό ρόλο, όπως σε κάθε χώρα στο κόσμο. Ποιος όμως ξέρει πόσο άθλια είναι αυτή η κατάσταση που εξίσου επιμελώς κρύβεται!
Και για τις τράπεζές τους λοιπόν οι τ/κ δεν εμφανίζουν τίποτα. Περισσότερο μια «σιγή θανάτου» παρά μια «σιγή ιχθύος»! Τα πάντα είναι κρυμμένα, όπερ δημιουργεί σχεδόν την βεβαιότητα ότι η κατάστασή τους δεν μπορεί παρά να καθρεφτίζει την γενική οικονομική κατάσταση, δηλαδή να είναι απελπιστική.
Γι’ αυτό άλλωστε ο Ακιντζί δαιμονίζεται και «καίγεται» στην κυριολεξία για μία συντομότατη «λύση», οπωσδήποτε μέσα στο 2016! Και απελπιστικά κάνει τα πάντα για να «μεταδώσει» και στους ξένους την αισιόδοξη «πεποίθηση» πως τα πάντα βαίνουν καλά και μπορούμε να είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία, μάλιστα ρίχνοντας επιπλέον και το ενδεχόμενο, μελλοντικό φταίξιμο στους Ελληνοκύπριους εάν αυτοί κακώς είναι βλάκες, κάνουν νάζια και δυστροπούν!
Το ότι πρόκειται μάλλον για μια πλαστή, κυνική, οπορτουνιστική και παραπλανητική «αισιοδοξία» θα πρέπει να το καταλαβαίνει και ο ίδιος ο Ακιντζί (δεν είναι χαζός!), αλλά μπορεί να το ομολογήσει;
Κάποια στιγμή όμως αυτή η απύθμενα τραγική οικονομική τρύπα της τ/κ πλευράς θα πρέπει να έρθει προς σοβαρή και τελειωτική συζήτηση (δεν πιστεύω να έχει ήδη συζητηθεί και να έχει βρεθεί «σωστή» από ε/κ πλευρά!) και το όλο θέμα προπαντός να διευκρινιστεί.
Οπότε, παραμένει ο φόβος μήπως, με έναν ή άλλο τρόπο, την «εξυγίανση» της οικονομίας της ΤΔΒΚ ζητηθεί από τους πονόψυχους «φίλους και συμμάχους» ευρωατλαντιστές να επωμιστεί η πλούσια Κυπριακή Δημοκρατία και, εάν αυτή δηλώσει αδυναμία, τότε «ευγενικά» η Τουρκία να «προσφερθεί» με τα δικά της κεφάλαια μπαίνοντας έτσι σφήνα στα οικονομικά της, έτσι κι αλλιώς, ολέθριας ΔΔΟ!
Και μιας και μιλάμε για την Τουρκία και επειδή αυτή ό, τι και να δίνει δεν το χαρίζει, ούτε και στα δήθεν «παιδιά» της, τους ανόητα αφελείς και αδιόρθωτους Τουρκοκύπριους, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, μέσα στη γενική φρικαλέα οικονομική κατάσταση των κατεχόμενων, βρίσκεται και το «κεφάλαιο» των συνεχών δανείων που οι τ/κ λαμβάνουν από τη «μητέρα(μητριά)Τουρκία», δάνεια που όλο και αυγαταίνουν για τη «βοήθεια» που τους παρέχει (πρώτα το νερό, τώρα το ηλεκτρικό και άλλα πριν) αυτή η συμφεροντολόγος «μητέρα» με διττό σκοπό, χωρίς αμφιβολία: 1) την ολοκληρωτική ομηρεία των και 2) την ανάπτυξη καθεαυτού τουρκικού έθνους στη κυπριακή επικράτεια, μη έχοντας οι Τούρκοι καμία εμπιστοσύνη στους τ/κ(οι έποικοι: δούρειος ίππος της καθαρής τουρκοποίησης).
Μη μπορώντας λοιπόν η παράνομη ΤΔΒΚ να εξοφλήσει αυτά τα υπέρογκα δάνεια και άλλα τεράστια χρέη που την βαρύνουν στην επιβίωσή της, και μην υπάρχοντας κανένας (κουτός) ξένος που να θέλει να αναλάβει την αποπληρωμή χωρίς εγγυήσεις που οι τ/κ με κανέναν τρόπο δεν μπορούν να προσφέρουν, ένας άλλος «δαμόκλειος» φόβος πλανάται με την ΔΔΟ: το αναγκαστικό φόρτωμα όλων αυτών των δισεκατομμυρίων στους εύπορους Ελληνοκύπριους, υπό μια η άλλη μορφή.
Οι εκκρεμότητες όμως δεν τελειώνουν με τα οικονομικά και τα αβυσσαλέα κενά στα δημόσια και ιδιωτικά των Τουρκοκυπρίων.
Σε πολλά διαδικαστικά και νομικά θέματα οι απαιτήσεις και οι απορρίψεις του Ακιντσί προϊδεάζουν από τώρα πόσο – εάν οι ε/κ (Αναστασιάδης) πέσουν στη παγίδα και υπογράψουν την ΔΔΟ ή κάτι «προπαρασκευαστικό» της ΔΔΟ – αυτός ο αδίστακτος Τούρκος που παριστάνει τον Τουρκοκύπριο, θα «ψήσει το ψάρι» στα χείλη των Ελληνοκυπρίων και του Προέδρου της «ελληνικής κοινότητας», ο οποίος θα είναι και ο πρώτος Ελληνοκύπριος Πρόεδρος που θα υπάγεται άμεσα απ’ την Τουρκία!
Κανόνες της ΕΕ, κρατικός προϋπολογισμός, εισηγήσεις του ΔΝΤ, ομοσπονδιακές δικαιοδοσίες, αρμοδιότητες των συνιστωσών πολιτειών και άλλα τόσα ακόμη δίνουν την ευκαιρία στον Ακιντζί να πάει κόντρα στους πάντες (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΗΕ, Κ.Δ.) έχοντας αναλάβει εργολαβικά να επιβάλλει δεξιά και αριστερά τις θέσεις της Τουρκίας.
Και τώρα ακόμη περισσότερο, μετά τα μεγαλεία στη Κωνσταντινούπολη όπου κάθισε στη πρώτη σειρά μαζί με Προθυπουργούς και Προέδρους που τον χαιρέτισαν σαν «Κύριε Πρόεδρε»!
Αλλά ακόμη περισσότερο η αυθάδεια και επικινδυνότητά του έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Αυτές οι δυο, μαζί με τις βάναυσες πιέσεις και απειλές από Μπάιντεν, Έιντε, Γιούνκερ (κιόλας άρχισε το «βιολί» του αυτός), Τουσκ, Νούλαντ, κλπ. πρέπει πάση θυσία να αναχαιτιστούν από την ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία, αν δεν θέλει να βρεθεί μόνη της σε αυτή τη μάχη, είναι απαραίτητο να μεριμνήσει ώστε αμέσως να υπάρξουν όσο γίνεται περισσότεροι ξένοι υποστηρικτές της (Ρώσοι, Κινέζοι, Ιρανοί, κ.α.) που να εκφράζουν δημόσια την υποστήριξή τους στις θέσεις της Κ.Δ.
Η κυπριακή διπλωματία να κινηθεί ταχέως και δεόντως! Ο χρόνος πιέζει.
Και άλλη φορά το είπαμε: ο Αναστασιάδης πολύ, υπερβολικά, σύρθηκε και σέρνεται από τη μύτη από τον Ακιντζί, και αυτό δεν είναι καθόλου καλό σημάδι, για να μη πούμε πως είναι εγκληματικά απαράδεκτο για την ελληνοκυπριακή υπόθεση.
Καθόλου δεν αρκεί να μας λέει με λόγια ότι «δεν είναι έτσι» όταν με πράξεις, λίγο μετά, δείχνει πως «είναι έτσι» – και το βλέπουμε όλοι!
Άλλο χρειάζεται, άλλη πρέπει να είναι η συμπεριφορά του αν θέλει να δείξει και αποδείξει πως δεν είναι το σκυλάκι του Ακιντσί: πολύ απλά, να παρουσιάσει επειγόντως ένα δικό του πρόγραμμα και ενδεχομένως έναν οδικό χάρτη βασισμένο απόλυτα στα απαράβατα sine qua non της ελληνοκυπριακής πλευράς, γραμμένα μαύρο σε άσπρο.
Διαθέτει αυτό το δικό του ελληνοκυπριακό πρόγραμμα και οδικό χάρτη που θα αντιπαραθέσει σε όσους βρίσκονται απέναντί του απαιτώντας την προτεραιότητα τωβ επιλογών του; Και αν δεν τον διαθέτει. μπορεί να τον δημιουργήσει τώρα; Ή δεν τον έχει και μόλο το «παιχνίδι» είναι μόνο αμυντικό με την ανόητη προσδοκία της μικρότερης ζημιάς;
Τουρκία και Ακιντσί «σφίγγουν» τα πράγματα. Ο Αναστασιάδης φταίει ολοσχερώς αν αυτή τη στιγμή βρίσκεται ανάμεσα σε Σκύλλα και Χάρυβδη: έδωσε πολύ αέρα στον Ακιντσί και ο ίδιος παθαίνει τώρα ασφυξία. Εκτός και αν το έκανε επίτηδες για να έχει η υποχωρητικότητά του μια δικαιολογία!
Η ερώτηση είναι, επομένως: τί μπορούμε να περιμένουμε από έναν Πρόεδρο με το παρελθόν του 2004; Από έναν Πρόεδρο ο οποίος από τον Ανάν πέρασε στον Ντάουνερ, στον Έιντε και τον Ακιντζί δεχόμενος σαν αναγκαίο τον «λόγο» τους και συζητώντας σήμερα μια λύση καθόλα επιμελώς προπαρασκευασμένη από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και την Αγγλία με εμφανή σκοπό την συρρίκνωση/εξαφάνιση του κυπριακού ελληνισμού, ενοχλητικού «στοιχείου» στο κέντρο μιας περιοχής βασικά ισλαμο-μουσουλμανικής;
Με αυτά τα προηγούμενα, ποια ευνοϊκή για τους Ελληνοκύπριους συμφωνία μπορεί να υπάρξει; Ο Αναστασιάδης μπορεί να γίνει ο άνθρωπος του θαύματος και της ανατροπής ή θα μείνει στην ιστορία ως ο σύγχρονος Εφιάλτης της Κύπρου;
- Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Συγγραφέας, Ελληνιστής