Στο 33% η τουρκική συμμετοχή στους θεσμούς: Περιορισμοί στην έκταση και απόκτησης περιουσίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΟΙ ποσοστώσεις σε δημόσιους ομοσπονδιακούς θεσμούς έχουν συμφωνηθεί στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Με βάση τη συμφωνία/σύγκλιση που έχει καταγραφεί, το 67% των θέσεων θα καταλαμβάνονται από τους Ελληνοκυπρίους και το 33% από Τουρκοκυπρίους.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του «Φιλελεύθερου», αρχικά η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε καταθέσει έγγραφο από το οποίο προέκυπτε πως είχε αποδεχθεί ότι «τουλάχιστον» το 1/3 της δημόσιας υπηρεσίας θα προέρχεται από τη μικρότερη πολιτεία, στην προκειμένη περίπτωση το τ/κ συνιστών κρατίδιο. Στη συνέχεια και κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης φαίνεται πως έγινε αποδεκτή η αναλογία 2:1, που κινείται σε ένα ποσοστό γύρω στο 33.33% για τους Τουρκοκυπρίους. Η συμφωνία αυτή προέκυψε, όπως αναφέρεται από ελληνοκυπριακής πλευράς, ως αποτέλεσμα της αποδοχής από τουρκικής πλευράς της αναλογίας πληθυσμού 4:1.
Μετά τη διαφοροποίηση της ελληνοκυπριακής πλευράς στο ζήτημα της συμμετοχής στους ομοσπονδιακούς θεσμούς, όπως συναφώς πληροφορούμαστε, οι Τουρκοκύπριοι επέμειναν πως αυτή η ρύθμιση θα πρέπει να ισχύσει σε όλες τις βαθμίδες ξεχωριστά. Η ελληνοκυπριακή πλευρά θεωρεί πως αυτό είναι δύσκολο να ισχύσει, πλην όμως δεν απέρριψε πλήρως την ιδέα. Την ίδια ώρα, όπως αναφέρουν πληροφορίες, υπάρχει συμφωνία πως θα υπάρξουν εξαιρέσεις από τη συμφωνία για την αναλογία 2:1. Αυτές οι εξαιρέσεις αφορούν τη δικαστική εξουσία και τους ανεξάρτητους αξιωματούχους, όπου θα είναι ίση η εκπροσώπηση, δηλαδή 50%-50%.
Σε ό,τι αφορά τις ρυθμιστικές αρχές, η τουρκοκυπριακή πλευρά υποστηρίζει πως η εκπροσώπηση θα πρέπει να είναι ίση, ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά παραπέμπει στην αναλογία 2:1.
Σε ένα άλλο πεδίο συζητήσεων, η τουρκοκυπριακή πλευρά επιμένει ότι οι προσωρινές άδειες εργασίας θα πρέπει να είναι αρμοδιότητα των πολιτειών, ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά διαφωνεί σημειώνοντας πως θα πρέπει να είναι αρμοδιότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Επίσης, η τουρκοκυπριακή πλευρά επιμένει ότι οι περιορισμοί στην έκταση και απόκτηση περιουσίας θα πρέπει να είναι αρμοδιότητα του συνιστώντος κρατιδίου και πως δεν θα πρέπει να υπάρχει χρονοδιάγραμμα (στην άρση των περιορισμών). Η ελληνοκυπριακή πλευρά υποδεικνύει πως μια τέτοια ρύθμιση θα είναι προβληματική και αυτό θα φανεί και στις περιπτώσεις προσφυγών στο ΕΔΑΔ, όπου η Κύπρος θα χάνει τις υποθέσεις. Ούτε, όπως σημειώνεται, μπορεί να σταθεί μια τέτοια πρόνοια στο διεθνές δίκαιο.
Άσκηση δράσεων με κυρίαρχο τρόπο!
Αναφορικά με τη σχέση ομοσπονδιακού επιπέδου διακυβέρνησης, η τουρκοκυπριακή πλευρά, όπως πληροφορούμαστε, επέμεινε, πρώτο, σε αναφορά «territory ( έδαφος) των συνιστώντων» και, δεύτερο, άσκηση των δραστηριοτήτων των συνιστώντων κατά τρόπο κυρίαρχο. Η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριψε τις αναφορές αυτές καθώς το «territory» παραπέμπει προδήλως σε εδαφική ακεραιότητα.
Στη συνέχεια υπήρξε προσπάθεια από τον Ειδικό Σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Έσπεν Μπαρθ Άιντα, να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός επί των θεμάτων που συζητούνταν. Κάλεσε την ελληνοκυπριακή πλευρά να αποδεχθεί το πρώτο ζήτημα και οι Τουρκοκύπριοι να μην επιμένουν στο δεύτερο.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά έθεσε ως προϋπόθεση να υιοθετηθεί η φρασεολογία «περιοχή» (αντί έδαφος), όπου «η πολιτεία ασκεί δικαιοδοσία», θέλοντας προφανώς να αποφύγει τις περίεργες και επικίνδυνες διατυπώσεις της τουρκικής πλευράς. Η τουρκοκυπριακή πλευρά επιφυλάχθηκε να απαντήσει τόσο για τη συμβιβαστική φόρμουλα Άιντα όσο και για την επιπρόσθετη προϋπόθεση που είχε θέσει η ελληνοκυπριακή πλευρά.