Ο τερματισμός του βίαιου εξτρεμισμού δεν θα συμβεί μέσα από τις σφαίρες
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ΗΠΑ προσάπτουν την επίθεση, που έγινε από το ιρακινό έδαφος, στο Ιράν: Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καταδικάζει την επιθετική ενέργεια εναντίον αμερικανικής βάσης στη Συρία
Κεκλεισμένων των θυρών η συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με τον πρόεδρο του Ιράκ: Φειδωλή ενημέρωση αλλά σαφής πίεση για εξάλειψη των ενόπλων Κούρδων του PKK
Του ΝΙΛ-ΚΕΝΙ ΓΚΑΕΡ
Αρθρογράφος στη «Huffington Post»
Οι πολιτικοί πρέπει να αναγνωρίσουν ότι, αν και η στρατιωτική επέμβαση και οι αντιτρομοκρατικές προσπάθειες μπορούν να σταθεροποιήσουν μια περιοχή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, συχνά εξοργίζουν τους τοπικούς πληθυσμούς και αυξάνουν τις στρατολογήσεις.
Η διεθνής κοινότητα -με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία, την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Κίνα, τη Ρωσία, την Αφρικανική Ενωση και τα αραβικά κράτη- πρέπει να εντείνει τις διπλωματικές προσπάθειες για τον τερματισμό αυτών των πολέμων.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να αποθαρρύνουν τους νέους από τη συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως το Ισλαμικό Κράτος, η Αλ Σαμπάμπ και η Αλ Κάιντα. Στη βορειοανατολική Νιγηρία οι πολιτικοί και οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τα εξτρεμιστικά μηνύματα, δείχνοντας πως η Boko Haram δεν ακολουθεί τις διδασκαλίες του Ισλάμ, αποθαρρύνοντας με αυτό τον τρόπο τους νέους να ενταχθούν στην οργάνωση. Δεν υπάρχει γρήγορος τρόπος για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της σύγκρουσης: η κακή διακυβέρνηση, ιστορικά παράπονα, η διαφθορά και η οικονομική/κοινωνική ανισότητα είναι μερικές.
Βίαιοι εξτρεμιστές κινούνται σε περιοχές όπου υπάρχουν συνεχές χάος και αδύναμη διακυβέρνηση. Εκεί διαμορφώνονται και νέες ομάδες. Για να μειωθεί ο κίνδυνος βίαιων εξεγέρσεων, που οδηγούν στην αύξηση της στρατολόγησης τρομοκρατών, οι κυβερνήσεις πρέπει να γίνουν πιο δίκαιες, διαφανείς και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών τους. Αυτό φαίνεται προφανές, αλλά συχνά παραβλέπουμε ή επενδύουμε λιγότερο σε πρωτοβουλίες χρηστής διακυβέρνησης και στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Σε μέρη όπως το Ιράκ και η Συρία αυτοί οι τύποι των πρωτοβουλιών είναι εξίσου σημαντικοί -ίσως και περισσότερο- απ’ ό,τι τα προγράμματα υποδομών.
Σήμερα μόνο το 1% της ξένης βοήθειας σε όλο τον κόσμο είναι στοχευμένο προς την οικοδόμηση της ειρήνης, την πρόληψη των συγκρούσεων και την επίλυση των συγκρούσεων. Πέρα από την επιθετική ώθηση στις διπλωματικές προσπάθειες για τον τερματισμό των συγκρούσεων οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να σπάσουν τον κύκλο της χρόνιας βίας, που είναι η κινητήριος δύναμη της τρομοκρατίας, και να οικοδομήσουν προγράμματα που θα αποτρέπουν τις συγκρούσεις μεταξύ των κοινοτήτων.
Ο τερματισμός του βίαιου εξτρεμισμού δεν θα συμβεί μέσα από τις σφαίρες. Πρέπει η διεθνής κοινότητα να επικεντρωθεί στην επίλυση των συγκρούσεων, την προώθηση της συμφιλίωσης και την οικοδόμηση της χρηστής διακυβέρνησης. Μόνο τότε θα μπορούμε να σταματήσουμε το κύμα του βίαιου εξτρεμισμού.