Ο παράξενος Σεπτέμβρης της χαμένης Ελπίδας, της 3ης του Σεπτέμβρη και της “αριστεράς”

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πληθωρισμός υποψηφιοτήτων για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ: Και ο Μιχάλης Κατρίνης, στην κούρσα – Πέντε ως τώρα

Την υποψηφιότητά της για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε η Μιλένα Αποστολάκη: «Η επανεκκίνηση είναι αναγκαία, καλώ σε μαζική συμμετοχή» [βίντεο]

Σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας με έμφραγμα νοσηλεύεται ο πρώην υπουργός Αλέκος Φλαμπουράρης

Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης*

Έχοντας μπει σε ένα πιο ήπιο πολιτικά -από τον αντίστοιχο περυσινό- αλλά σκληρότερο οικονομικά Σεπτέμβρη, εξαιτίας των άστοχων πολιτικών επιλογών του περασμένου καλοκαιριού, είναι δεδομένο πως εκατομμύρια Ελλήνων που τον Ιανουάριο του 2016 ψήφισαν τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα περίμεναν πως τον φετινό Σεπτέμβρη θα καλούνταν να πληρώσουν για μια ακόμα φορά τον ΕΝΦΙΑ.

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, o Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων, μπήκε στη ζωή μας τον Σεπτέμβριο του 2011, ως Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Χώρων, ως μέτρο έκτατο,  εμφανιζόμενο στη ΔΕΘ του 2011,εμπνευσμένο από τον τότε  Υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Παπανδρέου, κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.

Το νέο, ΄΄χαράτσι΄΄,  εισπραττόμενο  αρχικά μέσω λογαριασμών της ΔΕΗ, αντικαθίσταται τον Ιούλιο του 2013 από την κυβέρνηση Σαμαρά με Υπουργό Οικονομικών τον κ. Στουρνάρα με τον ΕΝΦΙΑ.

Μιλώντας καθαρά, οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά δια μέσου των τότε Υπουργών Οικονομικών Βενιζέλου και Στουρνάρα “επέβαλαν” τον ΕΝΦΙΑ, με σκοπό την είσπραξη  χρημάτων δια μέσου φοροεισπρακτικής πολιτικής, με μοναδικό σκοπό να γέμιζαν τα άδεια ταμεία μιας χρεοκοπημένης οικονομίας.

Toν ΕΝΦΙΑ καλούνται να πληρώσουν ξανά και φέτος τον Σεπτέμβρη, εκατομμύρια Ελλήνων που εμπιστεύτηκαν – ψηφίζοντας την κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα – , τη γνωστή και ιστορική ρητορεία του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, που ανέφερε πως  ο νόμος θα ήταν παρελθόν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, ο κ. Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός χάρη στη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, με τον εξοχότατο κ. Αλέξη  Τσίπρα ούτε να καταργεί  τον ΕΝΦΙΑ αλλά και ούτε με ένα άρθρο και ένα νόμο να σκίζει το μνημόνιο όπως υποσχέθηκε στους Έλληνες.

Στο δύσκολο πολιτικό καλοκαιρινό σκηνικό, με τις ροές των μετακινηθέντων ασιατικών πληθυσμών στη χώρα μας να αυξάνονται εξαιτίας των γεγονότων στη Τουρκία αλλά και της αλλαγής πολιτικής της κυβέρνησης  Erdogan μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου, στη πολιτική ατζέντα της ήδη διχασμένης ελληνικής κοινωνίας έρχεται να προστεθεί η χορήγηση τηλεοπτικών αδειών μέσω δημοπρασίας  από την κυβέρνηση.

Νέοι “παίχτες” εμφανίζονται στο τηλεοπτικό πεδίο της χώρας, το οποίο αλλάζει εντελώς, αγνώριστο θα είναι στο μέλλον καθώς ενδεχομένως από τα κανάλια που ήρθαν στη ζωή με την απελευθέρωση της τηλεόρασης δεν θα λάβουν άδεια με ότι αυτό συνεπάγεται για τη συνέχιση της λειτουργίας τους.

Θα είναι κρίμα η λεγόμενη εποχή της μετα-μεταπολίτευσης  να αρχίσει με μαύρο στον πλουραλισμό και στην ελευθερία της ενημέρωσης.

Όπως κρίμα είναι εργαζόμενοι των καναλιών που δεν θα λάβουν άδεια να βρεθούν στον δρόμο εξαιτίας του δόγματος που λέει πως η χώρα πρέπει να μείνει με τέσσερα αδειοδοτούμενα πανελλαδικής εμβέλειας  ιδιωτικά κανάλια και τρία χωρίς άδεια κρατικά.

Σαφέστατα, το μαύρο μπαίνει στην ελεύθερη ενημέρωση, όταν η ίδια η κυβέρνηση ως αντιπολίτευση κατηγορούσε για το κλείσιμο – μαύρο της ΕΡΤ από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Βρισκόμαστε στην αρχή ενός παράξενου Σεπτέμβρη, με τη Δ.Ε.Θ., προ των πυλών, όπου ίσως θα είναι η πρώτη Δ.Ε.Θ. που Έλληνας Πρωθυπουργός δεν θα ανακοινώσει πιστευτές παροχολογίες.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανεβαίνει στη ΔΕΘ με εφαρμοσμένη μνημονιακή πολιτική, τον εθνικό διχασμό σε έξαρση και τους Έλληνες μέσα στην απόγνωση έτοιμοι να δεχτούν, να ακούσουν και να ψηφίσουν τον οποιοδήποτε που θα τους ΄΄ πουλήσει΄΄ ελπίδα με μειωμένες παροχές και ελάχιστες αυξήσεις.

Σίγουρα, στις 3 του  Σεπτέμβρη του 1974 όταν ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, δεν θα περίμενε πως μετά από 42 χρόνια ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν θα είχε ως βασική επιλογή το διασπασμένο πλέον πολιτικό του δημιούργημα, αλλά θα στήριζε και θα είχε εναποθετήσει τα όνειρά του τόσο σε ακροδεξιούς όσο και σε κάθε λογής λεβέντηδες ή Αρτέμιδες, ζώντας μέσα στην απόγνωση αηδιασμένος από το χωρίς γιατρειά άρρωστο και παρωχημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Ο Ανδρέας, ήξερε καλά ότι το ΠΑΣΟΚ, έστω και μικρό θα αποτελούσε κουβέντα συζήτησης στο στόμα του Έλληνα για πολλά χρόνια, δύσκολο να απαλλαγεί από τη σκέψη του Έλληνα.

Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου ήταν όμως και απόλυτα βέβαιος πως την 3^η Σεπτέμβρη του 2016, η Ελλάδα “ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ”, αλλά σε υπερταμείο ξένων συμφερόντων και σε ορέξεις εταίρων- δανειστών, με την ελληνική κυβέρνηση της αριστεράς να εφαρμόζει ένα σκληρό μνημόνιο σε συνεργασία με τους εταίρους της Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Φέτος, ο Σεπτέμβρης ήρθε χωρίς την Ελπίδα, καθώς η ίδια αρνείται να μείνει σε μια Ελλάδα χωρίς εθνική στρατηγική για έξοδο από την κρίση, βρισκόμενη σε συνθήκες εθνικού διχασμού.

Η Ελπίδα από την ξενιτιά, αναπολεί τον ελληνικό ήλιο, γνωρίζει πως ο ήλιος που θα ανατείλει την 3^η του Σεπτέμβρη του 2016 θέλει δουλειά  πολλή τόσο για να γυρίσει, όσο και να βρίσκεται σε θέση, ώστε να μπορούν οι Έλληνες να τον μεθύσουν και να τον κρατήσουν, να του λένε  καλημέρα μαζί  με τον Νταούλη και τον Ζουρνά, πάνω στις στέγες, μέσα στις καρδιές…

Ελπίδα, θα σε ξαναβρούμε στους μπαξέδες,
3 του Σεπτέμβρη να περνάς και
τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλικάρια να κερνάς…

• Δημοσιογράφος, [email protected]
• Follow : https://twittwer.com/TsilogiannisAnd (Andreas Tsilogiannis)