Μια εναλλακτική για τη Γερμανία: Δεν είναι βέβαιο ότι θα χάσει τις εκλογές η Μέρκελ




Γράφει ο Jacob Augstein
Στο περιοδικό Spiegel

Και η νικήτρια είναι: η Ανγκελα Μέρκελ. Δεν αστειεύομαι. Το CDU υπέστη την τρίτη κατά σειρά ήττα και οδεύει για την επόμενη στο Βερολίνο, αλλά όποιος φωνάζει ζητώντας την απομάκρυνση της Μέρκελ, ας σταματήσει.

Οσο ισχυρότεροι είναι οι ακροδεξιοί τόσο ισχυρότερη η θέση της Μέρκελ στην καγκελαρία. Αυτό είναι τρομακτικό για τη δημοκρατία. Θα έπρεπε να υπάρχουν εναλλακτικές. Αλλά δημοκρατικές. Οχι ρατσιστικές. Και εδώ μπορούν να απαντήσουν μόνο τα κόμματα στα αριστερά του κέντρου. Αρα SPD, Πράσινοι, Αριστεροί πού είστε;

Ο Χορστ Ζεεχόφερ (CSU) είπε μετά τις εκλογές μια αξιοσημείωτη φράση. Η προσφυγική πολιτική «είναι μόνο μια βαλβίδα, ο προβληματισμός βρίσκεται βαθύτερα» και προσέθεσε ότι «πρόκειται για μια κρίση του συστήματος». Ναι, όντως το «σύστημα» είναι αυτό που έχει απαξιωθεί από τον κόσμο. Ανεξάρτητα από τι πιστεύει κανείς για το AfD, είναι πολύ επιτυχημένο κόμμα και μας υπενθυμίζει ότι η διαμαρτυρία ανήκει στο δημοκρατικό σύστημα. Πολλοί το έχουν ξεχάσει αυτό.

Ο Οσκαρ Λαφοντέν είχε δίκιο όταν είπε ότι έτσι όπως πάει το πράγμα όποιος ασκεί κριτική θα στιγματίζεται ως υποστηρικτής του AfD. «Είτε πρόκειται για κριτική στην παγκοσμιοποίηση, στο ευρώ, στην ΕΕ, στους πολέμους των ΗΠΑ ή αν απαιτείται μια πολιτική προσέγγισης με τη Ρωσία, όλα θεωρούνται θέσεις του AfD», είπε εκνευρισμένος ο Λαφοντέν. «Ετσι δίνουν στο AfD το μονοπώλιο της κριτικής στην κρατούσα πολιτική».

Το να λες κάποιον ψηφοφόρο διαμαρτυρίας είναι προσβολή. Αυτό είναι λάθος. Ολοι έχουν δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Εάν τα κόμματα και τα ΜΜΕ ψάχνουν τις αιτίες της δεξιάς επανάστασης, δυσκολεύονται επειδή θα έπρεπε να παραδεχτούν το μερίδιο ευθύνης τους. Δεν είναι οι ξένοι το θέμα. Είναι η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, οι ευκαιρίες, η ταυτότητα και η νοσταλγία για για μια πατρίδα. Αυτό δεν αλλάζει με μερικά δισ. ελάφρυνση στους φόρους. Θα έπρεπε τα αριστερά κόμματα, με την ευρύτερη έννοια, να προσφέρουν μια εναλλακτική για τη Γερμανία. Αποτυγχάνουν.

Ο ψηφοφόρος είναι ρεαλιστής. Ξέρει ότι δεν αποτελούν πια κόμματα διαμαρτυρίας. Θα έπρεπε να έχουν το θάρρος να διαμορφώσουν την πολιτική. Επί χρόνια η Μέρκελ ήταν ενοχλητική λέγοντας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Αλλά στο θέμα των προσφύγων έχει δυστυχώς δίκιο. Η πολιτική της είναι άνευ εναλλακτικής. Είναι παράδοξο ότι ειδικά γι’ αυτό η Μέρκελ δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Εάν η Μέρκελ και το CDU κρατήσουν την ψυχραιμία τους, η επόμενη καγκελάριος θα έχει το ίδιο όνομα με τη σημερινή.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: