Ένα failed state, το BlackBerry και πως άρχισε το σίριαλ με τα e-mail της Χίλαρι




Της ΛΕΝΑΣ ΑΡΓΥΡΗ

Είναι Ιανουάριος του 2009, όταν η Χίλαρι Κλίντον αναλαμβάνει με αξιώσεις το Υπουργείο Εξωτερικών στην πολλά υποσχόμενη κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα.

Τότε που χωρίς να το γνωρίζει ακόμη, αποδέχεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο ένος πολιτικού σίριαλ, που μέλλει να στιγματίσει το δρόμο της προς την Προεδρία. Και αυτό διότι, παρόλο που αναλαμβάνει το τέταρτο τη τάξει σημαντικότερο αξίωμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανταποκρίνεται με πρωτοφανή ερασιτεχνισμό σε βασικές υποχρεώσεις του ρόλου της. Αποφασίζει λοιπόν να αγνοήσει ή ακόμη χειρότερα, δεν καταφέρνει να εκτιμήσει ορθά, τον πολιτικό κίνδυνο που εμπεριέχει η εμμονή της να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το προσωπικό της BlackBerry.

«Επρόκειτο για μια λάθος απόφαση και θέλω να ζητήσω συγνώμη» θα αναγκαστεί να παραδεχθεί απρόθυμα, πολλά χρόνια αργότερα.

Παρά λοιπόν τις επανειλημμένες εξηγήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων ασφαλείας, ότι η χρήση ενός προσωπικού τηλεφώνου προσκρούει σε όλα ανεξαιρέτως τα πρωτόκολλα και τις προβλεπόμενες διαδικασίες, η ίδια επιμένει πεισματικά. Και συνεχίζει να χρησιμοποιεί τόσο την περιβόητη συσκευή, όσο και τον προσωπικό λογαριασμό της [email protected], μέσω μάλιστα ιδιωτικού διακομιστή που βρίσκεται εγκατεστημένος στο υπόγειο του σπιτιού της στην Νέα Υόρκη. Τοποθεσία που παραλείπει να αποκαλύψει για πολλούς μήνες στους αξιωματούχους του Στειτ Ντιπάρτμεντ, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με το τιτάνιο έργο της προστασίας των δεδομένων της επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας.

Από την NSA μέχρι κάθε υπηρεσία ασφαλείας των ΗΠΑ, σημαίνει αστραπιαία εκκωφαντικός συναγερμός και οι προσπάθειες να πειστεί η Κλίντον να κλείσει τον προσωπικό της λογαρισμό και να ανοίξει ως όφειλε έναν λογαριασμό state.gov, φτάνουν σε τέτοιο σημείο γραφειοκρατικής υστερίας, που λέγεται πως θα μείνουν στην σύγχρονη ιστορία του Στειτ Ντιπάρτμεντ.

Το μόνο που καταφέρνουν όμως οι επικεφαλής ασφαλείας, μετά από εξαντλητικές διαπραγματεύσεις, είναι το αυτονόητο. Να της απαγορέψουν ρητά να έχει μαζί της το BlackBerry, στην πτέρυγα Mahogany Row του εβδόμου ορόφου του ΥΠΕΞ, εκεί όπου όσα λέγονται και σχεδιάζονται, καθορίζουν τις εξελίξεις διεθνώς. Και το θέμα για μήνες μένει εκεί. Σε αυτόν το άτυπο και φαιδρό συμβιβασμό, που αφήνει μεν την Χίλαρι ικανοποιημένη, τις μυστικές υπηρεσίες όμως σε αναμμένα κάρβουνα.

Τον Σεπτέμβριο του 2012, το διπλωματικό πόστο των ΗΠΑ στη Βεγγάζη της Λιβύης γίνεται αιφνιδιαστικά, στόχος επίθεσης εξτρεμιστών. Τέσσερις Αμερικανοί, μεταξύ των οποίων και ο Πρέσβης, δολοφονούνται με πρωτοφανή αγριότητα. Οι Αμερικάνοι πιάνονται στον ύπνο. Τις ώρες που διαδέχονται το αρχικό σοκ, αργούν να συντονιστούν ή διστάζουν -όπως αποδεικνύεται αργότερα -να αναλάβουν δράση σε αυτό το απόλυτο failed state, που το κακό είναι αναπόφευκτο. Μια εξαιρετικά δύσκολη ημέρα ξημερώνει για τις ΗΠΑ και το κύρος τους. Ενας προσωπικός εφιάλτης αρχίζει για την Χίλαρι και το πολιτικό μέλλον της.

Βρισκόμαστε ακόμη στην ίδια χρονιά, συγκεκριμένα στον Δεκέμβριο του 2012, όταν κατά την διάρκεια μιας, βασανιστικά μακρόσυρτης ακρόασης σε Επιτροπή της Βουλής, η οποία εξετάζει τις πολιτικές ευθύνες του Στειτ Ντιπάρτμεντ για την τροπή της υπόθεσης της Βεγγάζης, τίθεται στην Χίλαρι Κλίντον, για πρώτη φορά το φαινομενικά αφελές ερώτημα, αν διατηρούσε προσωπικό λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η ίδια με επικοινωνιακή μαεστρία αποφεύγει να απαντήσει. Το ερώτημα καταγράφεται στα πρακτικά μα κανένας δημοσιογράφος δεν του δίνει την προσοχή, που όπως αποδεικνύεται αργότερα του άξιζε. Ο ασκός του Αιόλου για την Χιλαρι αρχίζει να ανοίγει.

Τον Φεβρουάριο του 2013, η Χίλαρι αποχωρεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς το προσωπικό του Υπουργείου μελετώντας βαριεστημένα τα ογκώδη αρχεία της επίθεσης στην Βεγγάζη, ανακαλύπτει με έκπληξη για πρώτη φορά ηλεκτρονικές συνομιλίες, προερχόμενες από τον προσωπικό της λογαρισμό. Οι υποψίες γίνονται ψίθυροι και οι ψίθυροι γίνονται διστακτικές συζητήσεις σε κλειστά πηγαδάκια μέσα στο ΥΠΕΞ. Για αρκετό καιρό τα κουτσομπολιά παραμένουν εντός των τειχών του κτιρίου του Foggy Bottom (περιοχή που βρίσκεται το Στέιτ Ντιπάρτμεντ).

Εναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 2014, συστήνεται ειδική επιτροπή στην -ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικάνους- Βουλή των Αντιπροσώπων, για την περαιτέρω διερεύνηση και απόδοση ευθυνών για την επίθεση στη Βεγγάζη. Η επιτροπή αυτή, μη έχοντας τις αγαθότερες πολιτικές προθέσεις απέναντι στη Χίλαρι, αρχίζει να ξεσκονίζει μανιωδώς κάθε πιθανή πτυχή και πληροφορία και απαιτεί με επιμονή, να της αποσταλλεί ολόκληρη η αλληλογραφία της τότε ΥΠΕΞ, που σχετίζεται με την φονική επίθεση.

Τελικά τον Αύγουστο του 2014 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ παραδίδει στην αρμόδια επιτροπή του Κογκρέσου 15.000 σελίδες ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, μεταξύ αυτών και από τον προσωπικό της λογαριασμό. Η Επιτροπή που μοιάζει αποφασισμένη να δει πολιτικό αίμα να χύνεται, όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά τότε, θεωρεί οτι αυτό δεν είναι αρκετό και επιμένει για την παράδοση όλων ανεξαιρέτως των σχετικών εγγράφων. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναγκάζεται να απευθύνει επίσημο αίτημα στην Χίλαρι και στο επιτελείο της, το οποίο τελικά τον Δεκέμβριο του 2014 προσκομμίζει, μην έχοντας άλλη επιλογή, 30.000 mail.

Στις 2 Μαρτίου του 2015 οι New York Times δημοσιεύουν για πρώτη φορά την είδηση, την οποία όλοι στην Ουάσιγκτον ήδη γνωρίζουν. Ότι η Χίλαρι χρησιμοποιούσε το προσωπικό της mail όσο ήταν Υπουργός Εξωτερικών, ακόμη και για πολύ σοβαρά θέματα του Υπουργείου. Ο χρόνος της δημοσίευσης εγείρει ερωτήματα, διότι οι πάντες γνωρίζουν πως είναι ζήτημα 24 ωρών η Χίλαρι να ανακοινώσει την υποψηφιότητα της για τον προεδρικό θώκο. Ο Ντόναλντ Τράμπ τρίβει τα χέρια του με ικανοποίηση.

Λίγες ημέρες μετά, η ίδια σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσει το θέμα, λέει ότι η μοναδική αλήθεια είναι πολύ πιο απλή από ότι ενδεχομένως φαίνεται. «Απλώς με βόλευε να χρησιμοποιώ το προσωπικό μου mail» θα πει. Στην ίδια συνέντευξη θα παραδεχθεί όμως οτι έχει ήδη σβήσει άλλα 32.000 mail.

Τον Απρίλιο του 2015, με την υπόσχεση ότι θα είναι η αγωνίστρια που θέλει ο λαός, ανακοινώνει την υποψηφιότητα της για την προεδρία των ΗΠΑ, εν τω μέσω καταιγισμού πυρών για την Βεγγάζη, τα mail, το Ίδρυμα και την υγεία της.

Έκτοτε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρχίζει να αποδεσμεύει καθημερινά χιλιάδες σελίδες mail και δεν περνά ούτε μια στιγμή που το θέμα να μην απασχολεί τα μέσα ενημέρωσης. Το αμερικανικό έθνος χάνεται στην μετάφραση. Η Χίλαρι επιχειρεί άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με εμφανή εκνευρισμό να αμυνθεί αποτελεσματικά και ο Ντόναλντ Τραμπ ανακαλύπτει έναν απρόσμενο άσο στο μανίκι του.

Τον Ιούλιο του 2015, ανακοινώνεται ότι συγκεκριμένες πληροφορίες που περιέχονταν στα mail χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων απόρρητες. Το θέμα αναλαμβάνει το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Είναι η σειρά των Ομοσπονδιακών Υπηρεσιών να μπουν στο παιχνίδι και το FBI αρχίζει ενδελεχή έρευνα. Είκοσι δύο από τα mail εν τω μεταξύ έχουν διαβαθμιστεί ως top secrets. Τον Αύγουστο, σε μια κινηματογραφική επιχείρηση, ο προσωπικός διακομιστής μεταφέρεται απο την Νέα Υόρκη στην Ουάσιγκτον και παραδίδεται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Τον Μάιο του 2016 ο γενικός επιθεωρήτης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με πόρισμα – κόλαφο επιρρίπτει ευθύνες στην Χίλαρι διότι δεν παρέδωσε ως όφειλε κάθε στοιχείο αλληλογραφίας κατά την αποχώρηση της από το Υπουργείο. Εμμέσως την κατηγορεί οτι απέκρυψε στοιχεία.
Το FBI όμως, που στο μεταξύ έχει ολοκληρώσει την έρευνα του, έχει διαφορετική άποψη και την διατυπώνει σε ένα άκρως αμφιλεγόμενο πόρισμα, με το οποίο εισηγείται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ότι δεν υφίσταται λόγος άσκησης δίωξης εναντίον της Κλίντον, παρόλο που όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, η πρώην Υπουργός Εξωτερικών, επέδειξε εξαιρετική αμέλεια.

Η Γενική Εισαγγελέας των ΗΠΑ, σε μια σχεδόν αναμενόμενη απόφαση με εμφανές ρίσκο για την ίδια, κάνει δεκτή την εισήγηση της Υπηρεσίας Πληροφοριών και αποφασίζει να μην ασκήσει δίωξη. Οι φήμες οργιάζουν ότι την απόφαση αυτή, την έλαβε μετά από συνάντηση που είχε στο Φίνιξ με τον Μπιλ Κλίντον.

Στις 3 Σεπτεμβρίου το FBI δίνει στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία από την έρευνα που πραγματοποίησε για το θέμα. Κάθε ημέρα που περνά, το θέμα κυριαρχεί στα αμερικανικά και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη οτι θα κλείσει, πριν ή ακόμη και μετά τις εκλογές.

Τα ερωτήματα για το κατά πόσο η Χίλαρι δεν λάμβανε τις αυτονόητες προφυλάξεις όταν διαχειριζόταν θέματα υψίστης ασφαλείας, όπως επιθέσεις με drones ή μυστικές επιχειρήσεις στα φλέγοντα διεθνή μέτωπα, παραμένουν. Όπως παραμένουν προς το παρόν και τα πολλαπλά ερωτήματα για το πόσο ευνόησε τους ισχυρούς φίλους της όσο ήταν ΥΠΕΞ προσφέροντας τους προνομιακή πρόσβαση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προς όφελος του Ιδρύματος Κλίντον.

Το σίριαλ των mail παρά την αδιαμφισβήτητη σοβαρότητα του, έχει πάψει προ πολλού να εκπλήσσει, να εντυπωσιάζει και ενδεχομένως να συναρπάζει το πάντοτε διψασμένο για θεάματα, αμερικανικό κοινό. Μόνο κόπωση και πλήξη προκαλεί πια, σε ένα εκλογικό σώμα που στην πλειοψηφία του, δεν μπορεί καν να θυμηθεί πως και πότε άρχισαν όλα.

  • Ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Ουάσιγκτον

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: