Ναι μεν …”πήραμε το χρυσό” αλλά η Άννα και σήμερα δεν έχει που να γυμναστεί…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η σχέση μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και των ΗΠΑ πιο ισχυρή από ποτέ: Την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυσή του, γιόρτασε το Ελληνοαμερικάνικο Ινστιτούτο (ΑΗΙ)
Μπορούμε να το κάνουμε και θα το κάνουμε διαβεβαιώνει ο Μακρόν για την τελετή των Ο.Α. στο Σηκουάνα: Καλού κακού ανακοινώνει έκτακτα σχέδια κατά της τρομοκρατίας
Της ΛΙΝΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
«Πολύ χάρηκα που πήραμε χρυσό!», ακούω την κοπέλα που κάθεται στο διπλανό τραπέζι να λέει με ενθουσιασμό. «Ναι, το έχουμε στο πιστόλι», σχολιάζει ο φίλος της, «να τους “πιστολιάσουμε” και στο χρέος μας, όπως λέει ο Αλέξης», συμπληρώνει χαριτολογώντας μεταξύ σοβαρού και αστείου.
«Εμείς» πάντως το πήραμε το χρυσό, εμείς οι Ελληνες, το «πρώτο χρυσό για την Ελλάδα» ήταν οι τίτλοι στα πρωτοσέλιδα, ο Εθνικός μας Υμνος ακούστηκε.
Την ίδια ώρα στο facebook κυκλοφορούσε φωτογραφία που ανέβασε ο αδελφός της Αννας Κορακάκη με το αυτοσχέδιο γυμναστήριο όπου αθλούνταν η χρυσή Ολυμπιονίκης: μία ημιυπαίθρια αποθήκη με υποτυπώδη εξοπλισμό.
Κάποτε υπήρχαν οι ευεργέτες, τώρα είναι οι χορηγοί, απούσα σταθερά η πολιτεία στις περισσότερες προσπάθειες. Διαχρονικά εκείνοι οι Ελληνες που θέλουν να δημιουργήσουν, να αριστεύσουν, να διακριθούν έχουν να αντιμετωπίσουν από τη μία την έλλειψη οποιασδήποτε στήριξης από την επίσημη Ελλάδα κι από την άλλη τη ζηλοφθονία από πολλούς συμπατριώτες που ειδικεύονται στο άθλημα τοποθέτησης εμποδίων. Κι είναι πολλοί αυτοί. Ας σπεύδουν όλοι να χειροκροτήσουν για να κλέψουν ένα μόριο λάμψης.
Η αέναη διαμάχη ανάμεσα στις δύο Ελλάδες, εκείνη της δημιουργίας και της ευθύνης, ατομικής και συλλογικής, και της άλλης του παρασιτισμού και του ωχαδελφισμού, συνεχίζεται αποκτώντας διαφορετικές αποχρώσεις. Είναι αυτή η τελευταία που φαίνεται να επικρατεί, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση της πολιτικής ηγεσίας. Οχι να δουλέψουμε συλλογικά κι οργανωμένα, υποστηρίζοντας και όχι υποσκάπτοντας τις ατομικές προσπάθειες, οργανώνοντάς τες σε μια ενιαία εθνική υπόθεση. Αλλά χτίζοντας ένα νέο κομματικό κράτος για τους φίλους και πολεμώντας τους διαφωνούντες ως εχθρούς.
Οχι συνεργαζόμενοι με τους εταίρους μας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, προσπαθώντας να είμαστε στο κέντρο των εξελίξεων, αλλά στεκόμενοι απέναντί τους, φλερτάροντας με ημι-απολυταρχικά καθεστώτα, γκρινιάζοντας απλώς για να πετύχουμε μια διαγραφή χρεών. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τη χρεοκοπία μας, αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι τα «χρυσά» και «τα αγαθά κόποις κτώνται».
- Αν. Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ