Το δημοψήφισμα στη Βρετανία είναι ένα καλό μάθημα και για την Κύπρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πανίκου Παναγιώτου
www.philenews.com
Από τη μια η ανασφάλεια και η απειλή που νιώθουν εκατομμύρια Βρετανών εξαιτίας των προβλημάτων της οικονομίας και της μετανάστευσης και από την άλλη το κατεστημένο των Βρυξελλών, με το συγκεντρωτισμό και τον αυταρχισμό στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, έφεραν το Brexit.
Η αιτία του αποτελέσματος δεν ήταν μόνο μία. Ανάμεσα σ’ αυτούς που ψήφισαν υπέρ της εξόδου της χώρας τους από την ΕΕ υπήρχαν εθνικιστές και πολλοί που ασπάζονται την ιδεολογία της ανωτερότητας του έθνους τους, του χρώματός τους, της θρησκείας τους.
Και άνθρωποι που υιοθετούν τέτοιες αρρωστημένες και επικίνδυνες απόψεις υπάρχουν παντού. Ένα υπολογίσιμο ποσοστό συγκαταλέγεται στους υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ.
Ωστόσο, το βασικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί είναι γιατί αυξάνεται δραματικά το ποσοστό τους και γιατί ενισχύονται οι ακραίες φωνές σε Ευρώπη και Αμερική;
Εάν λοιπόν οι ηγεσίες και το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο συνεχίσουν να βαδίζουν στην πεπατημένη των αναθεμάτων, κατηγορώντας ως υπεύθυνους τους εθνικιστές, χωρίς να αντιμετωπίσουν τους βασικούς λόγους που οδήγησαν στο Brexit, τότε κι άλλες χώρες θα οδηγηθούν προς την ίδια κατεύθυνση και το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος θα αποδειχθεί ασήμαντο μπροστά σε άλλα γεγονότα που θα ακολουθήσουν.
Η ψήφος υπέρ του Brexit ήταν πρωτίστως ταξική και εθνική. Αν αναλυθεί σωστά και αντικειμενικά μπορεί να γίνει μάθημα για τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου.
Εκατομμύρια Βρετανών απέρριψαν την ΕΕ γιατί απορρίπτουν συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις, συμπεριφορές και ανισότητες για θέματα που αφορούν την ασφάλεια και την ποιότητα της ζωής τους.
Αν, για παράδειγμα, το ρίσκο μιας συμφωνημένης λύσης στο Κυπριακό θα είναι μεγαλύτερο από το ρίσκο ενός μη συμφωνημένου στάτους κβο, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων θα επιλέξει και πάλι το «όχι». Και όσοι θα έχουν ψηφίσει κατά δεν θα είναι εθνικιστές.
Επομένως, αν η κυπριακή ηγεσία επιθυμεί πράγματι να αποφευχθεί κάτι τέτοιο ας παραδειγματιστεί από το βρετανικό δημοψήφισμα και «να μην παίζει με τη φωτιά», γιατί στο τέλος θα καεί όπως κάηκε ο Ντέιβιντ Κάμερον.