Δραπετεύουν από τις ευθύνες: Η τυφλή Δικαιοσύνη σώζει τους διεφθαρμένους πολιτικούς




Του Κώστα Βενιζέλου

Eίναι συνήθης πρακτική στο κυπριακό κράτος, στο πολιτικό σύστημα, να δραπετεύουν από τις ευθύνες τους οι λεγόμενοι αρμόδιοι. Αντίθετα, οι ευσυνείδητοι, όπως οι 13 συνάνθρωποί μας, που έπεσαν νεκροί από τη φονική έκρηξη στο Μαρί, δεν επέλεξαν να δραπετεύσουν από το καθήκον τους και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Χωρίς να έχουν ευθύνες, χωρίς να γνωρίζουν τα πολιτικά κι άλλα παιχνίδια που διαδραματίσθηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Δεν γνώριζαν τίποτε όταν η Λευκωσία έκλεινε το μάτι στη Δαμασκό και προσπαθούσε να καθυστερήσει την άφιξη εμπειρογνωμόνων από τα Ηνωμένα Έθνη για να εξετάσουν το φονικό φορτίο. Δεν γνώριζαν πως προσπαθούσαν οι «παίκτες της πολιτικής» και οι βαρύγδουποι διπλωμάτες της καλοπέρασης να στείλουν στις ελληνικές καλένδες την κατάσχεση και καταστροφή του φορτίου. Αυτοί, που δεν δραπέτευσαν από το καθήκον τους, ανησυχούσαν και το έλεγαν συνεχώς για το ενδεχόμενο τα φουσκωμένα κοντέινερ να τιναχθούν στο αέρα. Όπως και έγινε εκείνο το πρωινό.

Εκείνοι που δραπετεύουν από τις ευθύνες συνήθως δεν κουβαλούν τις ενοχές τους. Πρόκειται για παχύδερμα που ανέβηκαν σκαλί-σκαλί την ιεραρχία «της προσφοράς προς την πατρίδα» (της προσωπικής ατζέντας και μόνο). Και είναι, όπως αποδείχθηκε και δικαστικώς, στο απυρόβλητο. Με τη γνωστή πρακτική των μαρτύρων κατηγορίας, που ήταν μέρος του όλου σκηνικού που στήθηκε αλλά «αξιοποιούνται» έναντι άλλων, καταφέρνουν να τίθενται εκτός του κατηγορητηρίου αυτοί που λάμβαναν τις αποφάσεις. Βρίσκονται εκτός κατηγορητηρίου του Δικαστηρίου, γιατί στην κοινωνία έχουν ήδη καταδικαστεί.

Η φονική έκρηξη στο Μαρί παραμένει μια ανοικτή πληγή. Τη βιώνουν καθημερινά οι συγγενείς των 13 πεσόντων. Το βιώνει μια κοινωνία που επιβεβαίωσε το τρύπιο από τη λειτουργία των θεσμών κράτος. Η σύζυγος του Αρχιπλοιάρχου Ανδρέα Ιωαννίδη, Μαρία Κελίρη Ιωαννίδη, ανέφερε (συνέντευξη στην Αντιγόνη Σολομωνίδου Δρουσιώτου χθες στον «Φ») πως «επώδυνη είναι η σκέψη πως ό,τι έγινε οφείλεται σε εγκληματική αμέλεια και δυσλειτουργία θεσμών, τους οποίους οι αγαπημένοι μας υπηρέτησαν πιστά πειθαρχώντας στο καθήκον. Και εκεί όπου καταλύονται οι θεσμοί πάσχει η Δημοκρατία, πάσχει η Δικαιοσύνη, απαραίτητο συστατικό για να επέλθει η κάθαρση».

Αυτό είναι η πεμπτουσία. Εάν λειτουργήσουν οι θεσμοί, εάν προχωρήσει η κάθαρση, τότε θα υπάρξουν ανατροπές. Και αυτό είναι που δεν επιτρέπουν να γίνει όσοι διασώζονται συντηρώντας ένα στρεβλό σύστημα. Γι’ αυτό και το Μαρί θα μας θυμίζει συνεχώς, εκτός από τους 13 πεσόντες, αδικοχαμένους, και το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα αυτοί που αποφασίζουν «δεν έχουν ευθύνες». Ευθύνες πολιτικές και υπηρεσιακές.

Η προσωπική ανέλιξη, το κόμμα και τα κουμπαράτα κυνηγούν αυτό το κράτος, που προκαλεί συνεχώς πολλές και διαφορετικές εκρήξεις. Δυστυχώς και φονικές εκρήξεις. Το πόρισμα Πολυβίου όπως αργότερα η απόφαση του Δικαστηρίου κατέγραψαν τα γεγονότα και επιβεβαίωσαν τα συσσωρευμένα λάθη και την πολιτική ανεπάρκεια των πολιτικών διαχειριστών και των τεχνοκρατών. Ποιοι τιμωρήθηκαν; Πρωτίστως, όμως, ποιοι έμειναν στο απυρόβλητο κρυπτόμενοι από τον ήλιο και την ντροπή; Αυτή είναι η δικαιοσύνη; Οι νομικίστικες διατυπώσεις δεν μπορούν να σώσουν κανένα από τους πραγματικούς ενόχους.

 

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: