Ο εχθρός λαός και οι τεχνικοί της Εξουσίας: Φτωχοποιούν εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες




Γράφει ο Δημήτρης Σκουτέρης

Οι τεχνικοί της εξουσίας νομίζουν, ότι έχουν υποκαταστήσει την πολιτική, αλλά και την βούληση των Λαών. Το σύμπτωμα αυτό έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις επί των ημερών της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού.

Με «πολιτικούς» υποτακτικούς-μπροστάρηδες στυλ Σόϊμπλε,Σαρκοζύ, Μέρκελ, αλλά και Ντράγκι και Τόμσεν και Λαγκάρντ νομίζουν ότι νομιμοποιούνται να φτωχοποιούν εκατομμύρια Ευρωπαίων, να επιβάλλουν προγράμματα πολυετούς λιτότητας με τη πολιτική της ισχύος και τις αρχές της δημοσιονομικής πειθαρχίας, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, των χαμηλών ελλειμμάτων και του ελεγχόμενου χρέους και εν τέλει να δημιουργούν τις πολιτικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι, όμως, όλα αυτά εξηγήσιμα. Προσκολλημένοι στις ιδεοληψίες και τις χίμαιρες τους, έπεσαν πολλές φορές σε πολιτικό κενό, αλλά δεν επιθυμούν να, το αποδεχτούν, ακόμα και σήμερα μετά την επικράτηση του BREXIT.

Με τις εμμονές και τις αμφισημίες τους, οδηγούνται σε αδιέξοδα, οδηγούν την Ευρώπη σε αδιέξοδα. Αδυνατώντας να κατανοήσουν το νέο οικονομικό-τεχνολογικό-γεωπολιτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να κινηθούν, «πολιτεύονται» εκτός πραγματικότητας παραβλέποντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Ούτε ένα στοιχειώδες σχέδιο δεν μπορούν να επεξεργαστούν για τα μεγάλα προβλήματα, που κλήθηκαν να διαχειριστούν. Οι επικίνδυνοι και ανερμάτιστοι χειρισμοί τους δεν περιορίστηκαν μόνο στα ζητήματα της οικονομικής κρίσης, αλλά επαναλήφθηκαν και στην «Ελληνική κρίση»,και στο Προσφυγικό, και αλλού και αλλού, με τελευταίο κατόρθωμά τους το BREXIT.

Η κόπωση, η ιδεολογική και πολιτική θολούρα, τους οδηγεί σε πλήρη σύγχυση και στην ουσία αποποιούνται την πολιτική. Καταφεύγουν σε τιμωρητικό προγκρόμ των Λαών του Νότου, σε έναν ανείπωτο διοικητισμό , σε έναν πρωτόγνωρο οικονομισμό, παραγνωρίζοντας ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και υποβαθμίζοντας την παραγωγική βάση του συνόλου της Ε.Ε με τα προγράμματα λιτότητας, δημοσιονομικής πειθαρχίας κλπ . Περιχαρακώνονται στον εαυτό τους διακηρύσσοντας ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια, οι αποτυχημένες αυθεντίες…

Βάλλουν κατά πάντων επιδεικνύοντας πρωτοφανή αυταρέσκεια και επικίνδυνο πολιτικό αυτισμό. Το έλλειμμα πολιτικής είναι εμφανές. Προσπαθούν να το καλύψουν, είτε με επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς (θυμηθείτε το κλίμα που δημιούργησαν κάποια ΜΜΕ και ορισμένοι «έγκριτοι», πλην πρόθυμοι δημοσιογράφοι/καθηγητές/ειδικοί αναλυτές), είτε καταφεύγοντας στους μηχανισμούς επιβολής. Ετσι βλέπουμε μια πλειάδα υπουργών κρατών-μελών της Ε.Ε, αλλά και Κοινοτικούς αξιωματούχους, να μη διατυπώνουν συγκεκριμένες προτάσεις, να αποφεύγουν τις καθαρές λύσεις, να εκπέμπουν αντιφατικά μηνύματα.
Στερούμενοι συγκεκριμένων και ρεαλιστικών θέσεων για τα μείζονα προβλήματα της Ευρώπης, επιδίδονται σε σκιαμαχίες. Αποδεικνύονται απαίδευτοι τεχνικοί μιας νεόκοπης εξουσίας.

Επιδιώκουν τη διασφάλιση της κυριαρχίας του κλεπτοκρατικού χρηματοπιστωτικού (κυρίως τραπεζικού) κεφαλαίου, μέσω των γνωστών νεοφιλελεύθερων συνταγών . Η έλλειψη πολιτικής είναι παροιμιώδης. Αντί η Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες βρίσκεται στο περιθώριο των Παγκόσμιων διεργασιών. Η θέση της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αμφισβητείται και εν πολλοίς λοιδορείται. Η αδράνεια, η αδυναμία σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων συνυπάρχει με την αμηχανία και την άγνοια κινδύνου.

Φαίνεται καθαρά ότι η αυτή η Ευρώπη έχει πλέον παρακμιακή πορεία. Χωρίς την πρώτη ύλη, που δεν είναι άλλη από την πολιτική, μια πολιτική με ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά , η διατήρησή της είναι επισφαλής. Άλλωστε, η ανθεκτικότητα τέτοιων μορφών « εξουσίας» έχει ημερομηνία λήξης και δεν μπορεί στο διηνεκές να εδράζεται στις τεχνικές και στους μηχανισμούς .

Προϋποθέτει υπεροχή ιδεών – προτάσεων -πολιτική επάρκεια. Προϋποθέτει άμεση σχέση με την κοινωνία, με τους ανθρώπους της παραγωγής-της γνώσης-της κουλτούρας. Προϋποθέτει μια διαφορετική σχέση με τον Λαό. Δεν μπορούν να συμπεριφέρονται στον όποιο Λαό ως να είναι ο εχθρός. Οποτεδήποτε συνέβη αυτό (και είναι ιστορικά διακριβωμένο) αργά ή γρήγορα πήραν την πληρωμένη απάντηση του «Εχθρού» Λαού.

  • Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι Πολιτικός Αναλυτής ([email protected])

Ως υστερόγραφο παραθέτω τους στίχους του μεγάλου Ιάκωβου Καμπανέλλη, που μελοποίησε ο Εθνικός μας Συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης:

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ

Ήταν πατριώτη ένας λαός
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά `χουν όλοι το σπιτάκι τους
καθημερινά το μεροκαματάκι τους
νά `χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός…

Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα
να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα
να κυβερνάει αυτός που θά `χουνε διαλέξει
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός…

Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει
ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός…

Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ’ αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους.
Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να `ρθούνε
το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: