Στη Γαλλία ”ο χαμένος τα παίρνει όλα”… Η “εναλλακτική λύση” του περίεργου Γιούνκερ




Του Αρνό Λεπαρμαντιέ*

«There is no alternative» (Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση): Όλοι θυμούνται το κυνικό σύνθημα της Μάργκαρετ Θάτσερ, που ήθελε να επιβάλει με το ζόρι τη νεοφιλελεύθερη επανάστασή της.

Η έκφραση αυτή υιοθετήθηκε πέρυσι, στην βρυξελο-λουξεμβουργιανή της εκδοχή, από τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, με αφορμή τις προσπάθειες της Ελλάδας να απαλλαγεί από τους κανόνες του ευρώ, παραμένοντας στην ευρωζώνη: «Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή εναντίον των ευρωπαϊκών κανόνων». Και τώρα, η ασθένεια διασχίζει τον Ρήνο: «There is no alternative to Merkel» (Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στη Μέρκελ). Κι αυτό, παρά το πλήγμα που δέχθηκε την περασμένη Κυριακή η καγκελάριος Μέρκελ σε τρία κρατίδια.

Οι εκλογές εκείνες προκάλεσαν την είσοδο της ακροδεξιάς στο γερμανικό πολιτικό τοπίο. Η Εναλλακτική λύση για την Γερμανία (AfD) έλαβε 12,6% στην Ρηνανία- Παλατινάτο, 15,1% στην Βάδη- Βυρτεμβέργη και 24,3% στην Σαξονία- Άνχαλτ. Παρ? όλα αυτά, τίποτα δεν θα αλλάξει. Στην Βάδη- Βυρτεμβέργη, οι Πράσινοι κρατούν την εξουσία. Στην Ρηνανία- Παλατινάτο οι Σοσιαλδημοκράτες και στην Σαξονία- Άνχαλτ οι Χριστιανοδημοκράτες. Τέλος καλό, όλα καλά.

Σε εθνικό επίπεδο, η Μέρκελ μίλησε για μια «δύσκολη ημέρα» για το κόμμα της. Το βέβαιο είναι ότι η καγκελάριος παραβίασε τον σιδηρούν κανόνα της γερμανικής Δεξιάς: Να μην αφήνει ποτέ να αναδύεται ένα κόμμα στα δεξιά της Χριστιανοσοσιαλιστικής Ένωσης της Βαυαρίας. Αλλά η προσφυγική κρίση ανατρέπει όλους τους κανόνες.

Η καγκελάριος δηλώνει πάντως ότι δεν πρόκειται να μεταβάλει την πολιτική της για το άσυλο. Επειδή είναι θέμα αρχής. Αλλά και επειδή τη συμφέρει: Η άνοδος των εξτρεμισμών παραδόξως την εξυπηρετεί ενόψει των γενικών εκλογών του φθινοπώρου του 2017.

Η γερμανική πολιτική είναι ένα παιχνίδι συμμαχιών μεταξύ των κομμάτων που κερδίζουν πάνω από το 5% των ψήφων. Η άνοδος των εξτρεμιστών του AfD και η διατήρηση της δύναμης των αριστερών του Linke θα μειώσουν σημαντικά τους πιθανούς συνδυασμούς ανάμεσα στα κυβερνητικά κόμματα: Τους Χριστιανοδημοκράτες, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους.

Αυτό σημαίνει ότι η Μέρκελ έχει όλα τα φόντα να παραμείνει καγκελάριος και μετά το 2017. Αρκεί βέβαια να μην ανατραπεί από ένα εσωτερικό πραξικόπημα. Προς το παρόν, η «Mutti», που ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της «μαχαιρώνοντας» στα τέλη του 1999 τον Χέλμουτ Κολ και τον δελφίνο του, Βόλγκανγκ Σόιμπλε, συνεχίζει να «σκοτώνει»: Την περασμένη Κυριακή ξεφορτώθηκε την Τζούλια Κλέκνερ, άλλοτε ανερχόμενο αστέρι του κόμματος, που δεν μπόρεσε να κατακτήσει την Ρηνανία- Παλατινάτο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο μεγάλος συνασπισμός της Μέρκελ δεν προκαλεί, μακροπρόθεσμα, παρενέργειες: Μειώνει τον πολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ των δημοκρατικών κομμάτων και διευκολύνει την άνοδο των άκρων. Η πολλή μετριοπάθεια σκοτώνει τη μετριοπάθεια. Τουλάχιστον η Γερμανία κυβερνάται με σοφία. Η Γαλλία, αντίθετα, είναι ανίκανη να μεταρρυθμιστεί και βρίσκεται αντιμέτωπη με τον τρικομματισμό. Αν όμως στις Ηνωμένες Πολιτείες ισχύει το «ο νικητής τα παίρνει όλα», στη Γαλλία φαίνεται ότι θα ισχύσει το αντίθετο: «Ο χαμένος τα παίρνει όλα».

Το εξηγεί ο Ντανιέλ Κον- Μπεντίτ, σ’ ένα βιβλίο που έγραψε με τον Ερβέ Αλγκαλαροντό. «Τον Ιούνιο του 2017, το Εθνικό Μέτωπο θα αναδειχθεί στις προεδρικές εκλογές πρώτο κόμμα της Γαλλίας. Η Μαρίν Λεπέν όμως δεν θα εκλεγεί. Κι έτσι, το δεύτερο κόμμα – είτε οι Ρεπουμπλικανοί είτε οι Σοσιαλιστές – θα αποκτήσει όλες τις εξουσίες». Η πρόταση των συγγραφέων είναι να θεσπιστεί η απλή αναλογική και η Γαλλία να κυβερνηθεί από έναν μεγάλο συνασπισμό α-λα γερμανικά. Όταν συμβεί αυτό, θα είναι η στιγμή να καταγγελθούν τα προβλήματα της συναίνεσης.

Πηγή: Le Monde, ΑΠΕ-ΜΠΕ

  • Ο Αρνό Λεπαρμαντιέ είναι αρθρογράφος της Le Monde (http://www.lemonde.fr/journaliste/arnaud-leparmentier/). Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του το 1992 στην Option Finance και ένα χρόνο αργότερα εργάστηκε στον Nouvel Economiste. Εντάχθηκε στην δημοσιογραφική οικογένεια της Le Monde, το 1995. Επιπλέον, από το 2013 είναι συμπαρουσιαστής στην εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή «Le Grand Rendez-vous» (Europe 1). Το βιβλίο του, «Ces Francais, fossoyeurs de l’ euro» («Αυτοί οι Γάλλοι, νεκροθάφτες του ευρώ»), εκδόσεις Plon, 2013, τιμήθηκε εκείνη τη χρονιά με το Βραβείο Ευρωπαϊκού Βιβλίου, στην κατηγορία «δοκίμιο».

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: