Συρία “ώρα μηδέν”: Τα πέντε χρόνια της κρίσης και η “παράδοση” στη Ρωσία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Ρώσος έμπορος του θανάτου Βίκτορ Μπουτ επέστρεψε στο διεθνές εμπόριο όπλων, μετά την απελευθέρωσή του από τις ΗΠΑ: Τι λέει ο ελληνοαμερικανός δικηγόρος του [video]
Ρώσος ακτιβιστής της αντιπολίτευσης σκοτώθηκε πολεμώντας υπέρ της Ουκρανίας στο Χάρκοβο: «Δεν μπορώ να κάθομαι άπραγος και να γίνω συνεργός στο ρωσικό κακό» [video]
Σε πάνελ για την συνεχιζόμενη κρίση στη Συρία που έγινε χθες στο Hudson Institute ακούστηκαν ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις από τους συμμετέχοντες.
Μεταξύ αυτών ήταν ο Joseph Bahout, ερευνητής στο Carnegie’s Middle East Program ειδικός για το Λίβανο και τη Συρία.
Στην τοποθέτησή του o Bahout σημείωσε ότι αυτή τη στιγμή η διεθνής διπλωματική δραστηριότητα για τη Συρία μονοπωλείται μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ και όλες οι άλλες δυνάμεις, τουλάχιστον προς το παρόν, έχουν περιθωριακό ρόλο.
Ειδικότερα οι ΗΠΑ δείχνουν να έχουν παραδώσει «εργολαβικά» τη Συρία στη Ρωσία. Σε αυτό το πλαίσιο η Ρωσία πέτυχε ακριβώς τη σύνταξη των αποφάσεων, 2254 και 2268, του ΟΗΕ για τη Συρία, ενώ ο υπεξ Κέρυ δεν ξόδεψε παραπάνω από 30 λεπτά για να κάνει τις παραχωρήσεις του στο Λαβρόφ, όπως για παράδειγμα την διαγραφή οποιασδήποτε αναφοράς στην αντιπροσωπεία της Ριάντ.
Συνεπώς η Ρωσία κατά τον Bahout έχει πετύχει το στόχο της να γίνει ο ισότιμος συνομιλητής των ΗΠΑ σε διεθνές επίπεδο.
Αυτή η αυταπάτη θα διατηρηθεί μέχρι την εκπνοή της θητείας Ομπάμα. Το αποτέλεσμα όμως αυτής της κατάστασης θα είναι να οδηγηθούν τα πράγματα σε μια παγωμένη σύρραξη, κάτι που ταιριάζει στη ρωσική στρατηγική, δεδομένου ότι έχουν αντίστοιχα προηγούμενα σε διάφορες χώρες της πρώην Σοβ. Ένωσης.
Μια τέτοια παγωμένη σύρραξη θα επιτρέψει στους Ρώσους πρώτον να κερδίζουν χρόνο μέχρι να έλθει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ για να δουν ποιες διαπραγματευτικές προοπτικές υπάρχουν, δεύτερον να ενισχύσουν τα κέρδη του Άσαντ μέσα στη Συρία και το χειρότερο να οδηγήσουν τα πράγματα όχι σε de jure αλλά σε de facto διάσπαση της Συρίας. Συγκεκριμένα στη Συρία αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα Αλαουιστάν ή Ασαντστάν, ένα Κουρδιστάν – το οποίο ανακοινώθηκε πριν δύο εβδομάδες, ιδιαίτερα επίσημα παρά τις επίσημες αντιρρήσεις και ταυτόχρονα υπάρχει το εν δυνάμει ιδιαίτερα επικίνδυνο Σουνιστάν την ίδια στιγμή που δρουν οργανώσεις όπως η Αλ Νούσρα και η ISIS που πολεμούν μεταξύ τους και εναντίον όλων.
Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση υπάρχει το σενάριο ΗΠΑ και Ρωσία να παίζουν το παιγνίδι του ποιος θα εξασθενήσει πρώτος και σε αυτό το πλαίσιο αυτά που συνέβησαν στην Παλμύρα είναι το ακριβές παράδειγμα. Και το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα γίνει με τη Ράκα.
Μια τέτοια κατάσταση παρ’ όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνει ανεκτή ούτε από την Τουρκία, η οποία δεν δέχεται το Κουρδιστάν, ούτε από τη Σαουδική Αραβία που δεν δέχεται τον Άσαντ αλλά και το Ιράν, το οποίο δεν θα μπορέσει να δεχθεί ότι ο βασικός νικητής θα είναι η Ρωσία μετά από όσα έχει επενδύσει στο καθεστώς Άσαντ.
Σε κάθε περίπτωση η κρίση στη Συρία δεν περιορίζεται πλέον στη Συρία αλλά θα πρέπει να προσδιοριστεί ως μια διεθνής, πλανητική σύρραξη, η οποία γεωπολιτικά θα καθορίσει τη διεθνή τάξη πραγμάτων για τις επόμενες δεκαετίες, μολονότι είναι ανοιχτή σε πολλές εκπλήξεις.
Yπογράμμισε ότι αν οι ΗΠΑ δεν κάνουν χρήση της πολιτικής τους επιρροής για την επίλυση της Συριακής κρίσης αυτή θα παραμείνει ανοικτή πληγή και ίσως να εξακολουθούμε να μιλάμε και μετά από 10 χρόνια με τους ίδιους όρους.
Εκτίμησε ότι η αντιπολίτευση στη Συρία έχασε τη μάχη των εντυπώσεων όσον αφορά το μήνυμα για το τι εκπροσωπεί και τι επιδιώκει.
Ο Michael Doran στέλεχος του Hudson Institute με ειδικότητα σε ζητήματα ασφάλειας στη Μέση Ανατολή, πρώην διευθυντής στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας επί Μπους τόνισε στην παρέμβασή του ότι αυτό που διακυβεύεται στη Συρία είναι η περιφερειακή τάξη πραγμάτων.
Κατέγραψε 6 αρχές οι οποίες υποστηρίζονται από τον πρόεδρο Ομπάμα καθώς και από μέρος του ρεπουμπλικανικού κόμματος, τις οποίες ο ίδιος θεωρεί ως λανθασμένες. Ειδικότερα ότι:
1. η στρατιωτική δράση στη Συρία θα είναι αντιπαραγωγική
2. οι ΗΠΑ δεν έχουν ζωτικό συμφέρον εμπλοκής στη Συρία και γενικότερα στη Μέση Ανατολή και ότι μια σταθερή Μέση Ανατολή δεν είναι ζωτικής σημασίας για τις ΗΠΑ
3. ο πλέον σημαντικός στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ είναι η ήττα του ΙSIS
4. Η Ρωσία και οι ΗΠΑ είναι εταίροι στον αγώνα ενάντια στο ISIS και ακόμα και στην περίπτωση που δεν συμπεριφέρονται ως τέτοιοι σήμερα αυτό θα γίνει έτσι και αλλιώς στο άμεσο μέλλον. Αυτό έχει σαν συνέπεια οι Ρώσοι να έχουν το πλεονέκτημα και να ισχυρίζονται ότι θα αποσύρουν τις δυνάμεις τους χωρίς να το κάνουν
5. Δεν υπάρχουν μετριοπαθείς στη συριακή αντιπολίτευση και ότι στην ουσία ISIS και αντιπολίτευση είναι αμφότεροι εξτρεμιστές. Αυτό αντηχεί ιδιαίτερα εκτιμήσεις στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα και στην ουσία είναι ευθεία κατηγορία στα θύματα του καθεστώτος Ασαντ.
6. Το πρόβλημα είναι οι σύμμαχοι, η προβληματική Σαουδική Αραβία, η προβληματική Τουρκία κλπ. Ταυτόχρονα δεν ακούγεται τίποτε για το προβληματικό Ιράν..
Τόνισε ότι οι ΗΠΑ δείχνουν ένα είδος σιωπηλής αποδοχής των πρωτοβουλιών Ρωσίας-Ιράν-Άσαντ αλλά και αδυναμίας να κατανοηθεί τι συμβαίνει στην Ευρώπη με την προσφυγική κρίση που είναι συνέπεια της δράσης Ρωσίας-Ιράν στη Συρία.
Ως συνέπεια όλων αυτών στην Ευρώπη το αντιπροσφυγικό μέτωπο περιμένει βοήθεια από τη Ρωσία και όχι τις ΗΠΑ, κάτι το οποίο ο ίδιος θεώρησε ως τελείως παθολογικό.
Επιπλέον επισήμανε ότι οι ΗΠΑ απομακρυνόμενες από τις παραδοσιακές φίλες χώρες της περιοχής, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ α) δεν μπόρεσαν να χτίσουν δομές επί τόπου που θα ήταν ικανές να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της περιοχής και ανέφερε ως παράδειγμα το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης της Σαουδικής Αραβίας, β) «δημιουργούμε τις συνθήκες για περαιτέρω συρράξεις» και ανέφερε την αντιπαράθεση μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ για το ζήτημα της ζώνης των 100 χλμ εντός της Συρίας και της στάσης απέναντι στην κουρδική μειονότητα στη Συρία. Αυτή η στάση των ΗΠΑ απέναντι στους Κούρδους έκρινε ότι αργά ή γρήγορα θα αναγκάσει τους Τούρκους να αναλάβουν στρατιωτική δράση εναντίον τους.
Σημείωσε ότι χωρίς Σουνίτες εταίρους δεν πρόκειται να ανακαταληφθεί η επικράτεια που έχει καταληφθεί από το ISIS. Mάλιστα ακόμα και αν η ISIS καταρρεύσει και πάλι η περιοχή θα παραμείνει άνδρο της τρομοκρατίας.
Υπογράμμισε ότι η νίκη εναντίον του ISIS δεν μπορεί να αποτελεί το στρατηγικό στόχο, ο οποίος πρέπει να είναι μια νέα σταθερή τάξη πραγμάτων στην περιοχή.
Έκρινε ότι κορυφαίες προσωπικότητες στην πολιτική των ΗΠΑ όπως ο πρόεδρος Ομπάμα, ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Τεντ Κρουζ θεωρούν ότι μπορούν να συνεργαστούν με τους Ρώσους και τους Ιρανούς, όπως επίσης μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Σε αντίθεση η Χίλαρυ Κλίντον βλέπει τα πράγματα κάπως διαφορετικά ενώ ο Μπέρνι Σάντερς δεν θέλει καν να μιλά για εξωτερική πολιτική.
Στο ίδιο πλαίσιο επισήμανε ότι η έλλειψη δράσης των ΗΠΑ έχει δημιουργήσει μεταξύ άλλων την προσφυγική κρίση που επηρεάζει και τις ΗΠΑ και την καθημερινότητα των αμερικανών.
Όσον αφορά τους συμμάχους των ΗΠΑ τόνισε ότι οι Αμερικανοί θέλουν συμμάχους έτσι όπως ήταν στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή να αισθάνονται ότι ο κοινός αγώνας τους είναι ηθικός από κάθε άποψη. Οι ΗΠΑ δεν έχουν τις ίδιες αξίες με τη Σαουδική Αραβία ούτε και με την Τουρκία σε πολλά ζητήματα αλλά σύμφωνα με την Ιστορία οι Σαουδάραβες και οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να δεχθούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Αντίθετα η Ιστορία έχει δείξει ότι η Ρωσία και το Ιράν είναι ρεβιζιονιστικές δυνάμεις και θέλουν να μειώσουν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Αυτά που λέει ο Ομπάμα ότι αυτές οι δυνάμεις έχουν αλλάξει και θέλουν λύση μαζί μας απλά δεν είναι σωστό. Ιδιαίτερα ο Πούτιν, ανδρώθηκε στην ΚGB και θέλει να μειώσει τις ΗΠΑ.
Παρομοίασε τη σχέση Ιράν-Ρωσίας με τη σχέση μεταξύ σιαμαίων, που ο ένας μισεί τον άλλον αλλά είναι αναγκασμένοι να ζουν μαζί και ο κοινός τους στόχος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η διατήρηση του Άσαντ στην εξουσία ενώ ταυτόχρονα εκτίμησε ότι δεν αναμένεται καμία ρήξη μεταξύ τους στο άμεσο μέλλον.