Η κυβέρνηση της “Αριστεράς”, στον αγαπημένο της τόπο: Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Γιώργου Πετράκη
Μάθαμε επιτέλους ότι δεν έχουμε Αριστερή κυβέρνηση. Όχι, αυτό που βιώνουμε είναι η «κυβέρνηση της Αριστεράς σε συνθήκες κρίσης». Αυτός ήταν ο ορισμός που ο ίδιος ο κ.Αλέξης Τσίπρας έδωσε στην εκπομπή του συναδέλφου δημοσιογράφου Νίκου Χατζηνικολάου στον enikos.gr, συμπεριλαμβάνοντας προφανώς και τον ταιριαστό εταίρο του Πάνο Καμμένο σε αυτό το εξουσιομανές και λαϊκιστικό συνονθύλευμα. Όπου το πρόσημο της κυβέρνησης, εξαρτάται από τις… συνθήκες που η ίδια δημιουργεί.
Όπου αυτή η κυβέρνηση όσο υπάρχει η μια ή η άλλη κρίση, δεν θα χρειαστεί ποτέ να μετρηθεί και να ζυγισθεί με το πόσο Αριστερή υπήρξε, καθώς απλώς θα είναι μια «κυβέρνηση Αριστεράς σε συνθήκες κρίσης».
Είναι γνωστό ότι από την ανυπαρξία των κομμάτων που την απαρτίζουν και των προσωπικοτήτων που την στελεχώνουν αυτό το συνονθύλευμα κατόρθωσε να γίνει κυβέρνηση λόγω Κρίσης.
Με την οικονομική Κρίση κατόρθωσε να ξεγελάσει τους Έλληνες και να κερδίσει τις εκλογές του Ιανουαρίου. Μεθοδικά, άσχετα αν τώρα λέμε ανόητους τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, οδήγησαν τη χώρα δια πυρός και σιδήρου στα πρόθυρα της προδιαγεγραμμένης χρεωκοπίας. Από Κρίση σε Κρίση έφθασαν στο δημοψήφισμα, στο κλείσιμο των τραπεζών. Υποβάλλοντας καθημερινά σε εικονικό πνιγμό την κοινωνία και την οικονομία…
Η Κρίση έφερε το νέο Μνημόνιο που το επέβαλλαν με κλειστές τράπεζες με τον λαό άφωνο να παρακολουθεί και να τσιμπιέται στο μάγουλο για να πιστέψει όσα του συμβαίνουν.
Ακολούθησαν οι εκλογές πάλι σε συνθήκες Κρίσης… Νέο Μνημόνιο, η επείγουσα ανάγκη για αξιολόγηση. Φάνηκαν τα πρώτα θετικά σημάδια, ομαλοποίησης.
Ότι κάτι θα άρχιζε να στρώνει στην έρημη πατρίδα. Η ομαλότητα είναι όμως εχθρός αυτής της κυβέρνησης της Αριστεροδεξιάς. Γιατί τότε θα πρέπει να δοκιμασθεί σε συνθήκες δημιουργίας και όχι καταστροφής…
Σε συνθήκες που ξεσκεπάζουν τη δική της ανεπάρκεια και ανυπαρξία και την δική της φαυλότητα.
Χρειάζονται νέες Κρίσεις. Τούτη η Αριστεροδεξιά που μας έλαχε, μπορεί να στέκεται μόνο στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη…
Έτσι οι κουτοπονηριές σαν εκείνες της περσινής άνοιξης, ξανάρχονται: Ο Βαρουφάκης έφυγε, αλλά ο βαρουφακισμός βασιλεύει …
Η αξιολόγηση δεν κλείνει, εμείς νομίζουμε ότι διασπάμε την Ευρώπη, διασπάμε το μέτωπο των δανειστών, ενώ τα δημόσια ταμεία στεγνώνουν, η αγορά πεθαίνει, το καρδιογράφημα του ασθενούς γίνεται όλο και πιο ευθύγραμμο.
Συνεχίζουν όμως να πιστεύουν ότι είναι πιο εύκολο να κυριαρχήσεις στους μισοπεθαμένους, σε μια εξαντλημένη και γονατισμένη κοινωνία. Γι’ αυτό πρέπει να την υποβάλλει διαρκώς στο μαρτύριο της εικονικής εκτέλεσης…
Τα κόλπα με την οικονομία, ακολούθησαν τα κόλπα με το μεταναστευτικό. Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί και δεν θέλει να το αντιμετωπίσει, αφού έτσι κι αλλιώς η πολιτική «ανοικτών θυρών» είναι σταθερή πολιτική και ιδεολογική επιλογή.
Έτσι, αφήνουν τη χώρα να βουλιάζει σε μια μεγάλη μεταναστευτική κρίση που μετατρέπεται σε ανθρωπιστική κρίση όχι μόνο για τους πρόσφυγες αλλά και για ένα μέρος του ελληνικού λαού.
Αλλά αυτή την Αριστερά που μας έλαχε, δεν την νοιάζει τίποτα άλλο από το να ακολουθεί η μια Κρίση την άλλη, ώστε έτσι να κρατιέται στην εξουσία.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα της επιτρέψουν τουλάχιστον οι ξένοι, εταίροι και σύμμαχοι, να οδηγήσει την χώρα σε μια εθνική Κρίση, σε μια εθνική καταστροφή… Για να έχουμε, ακόμη λίγους μήνες μια «κυβέρνηση της Αριστεράς σε συνθήκες κρίσης»…