Η δημιουργία ζωνών ασφαλείας σε εμπόλεμες περιοχές θέμα συζήτησης στην Ουάσιγκτον
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
‘Εχει πολύ ενδιαφέρον η ανάλυση του αντισυνταγματάρχη John R. Barnett και του Michael Eisenstadt με τίτλο ‘Establishing and Securing Safe Zones in Syria: Historical Lessons’ που δημοσιεύει η αμερικανική δεξαμενή σκέψης The Washington Institute for Near East Policy’ συνάγει συμπεράσματα από το Ιράκ (1991-96), τη Βοσνία (1992-95) και τη Λιβύη (2011).
Υπογραμμίζεται ότι οι επιχειρήσεις για τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας σε εμπόλεμες περιοχές χρειάζονται ξεκάθαρους νομικούς κανόνες, σαφείς πολιτικές και στρατιωτικές οδηγίες, εύρωστες δυνάμεις αέρος και εδάφους, καθώς και ένα βιώσιμο σχέδιο για τους εκτοπισμένους πληθυσμούς και τους πρόσφυγες, ενόψει της συζήτησης που διεξάγεται στη διεθνή κοινότητα για τη δυνατότητα δημιουργίας ζώνης ασφαλείας στη Συρία.
Στο Ιράκ κατά την επιχείρηση Desert Storm (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1991), ο Σαντάμ Χουσείν κατέπνιξε βίαια τους ξεσηκωμούς των Κούρδων και των Σιιτών με αποτέλεσμα εκατοντάδες Κούρδοι να καταφύγουν στα βουνά και να προσπαθούν να διαφύγουν στην Τουρκία και το Ιράν. Ως απάντηση, τα Η.Ε. με την απόφαση 688 του Σ.Α παρείχαν ανθρωπιστική βοήθεια στους εκτοπισμένους Κούρδους. Οι ΗΠΑ οργάνωσαν την Επιχείρηση Provide Comfort που περιλάμβανε την ανάπτυξη 20.000 στρατιωτικών δυνάμεων επί εδάφους, στην οποία έλαβαν μέρος 32 χώρες, με σκοπό τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας για 500.000-700.000 Κούρδους στο Βόρειο Ιράκ. Την ίδια στιγμή, συμμαχικά αεροσκάφη περιπολούσαν μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την 36η παράλληλο.
Μέχρι τον Ιούνιο του 1991, σχεδόν όλοι οι εκτοπισμένοι Κούρδοι είχαν επιστρέψει στις εστίες τους στο Βόρειο Ιράκ, το οποίο πήρε τη σημερινή μορφή της ημι-αυτόνομης Κουρδικής Περιοχής. Μία μικρή συμμαχική δύναμη παρέμεινε στο Βόρειο Ιράκ και την Τουρκία για τη φύλαξη της ζώνης ασφαλείας και την υποστήριξη των επιχειρήσεων της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων μέχρι το 1996, όταν και τελείωσε η Επιχείρηση Provide Comfort. Tον Ιανουάριο του 1997, τίθεται σε ισχύ η Επιχείρηση Northern Watch και παραμένει ενεργή μέχρι την εισβολή στο Ιράκ και την ανατροπή του Σαντάμ, το 2003.
Ανάλογες επιχειρήσεις έλαβαν χώρα στη Βοσνία και τη Λιβύη.
Εδικά για τη Συρία, οι συντάκτες εκτιμούν ότι οι αεροπορικές επιχειρήσεις δεν είναι από μόνες τους επαρκείς για να εξασφαλίσουν τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας, Χρειάζονται δυνάμεις επί εδάφους εξαιτίας του σύνθετου μίγματος ανταρτών, φατριών εξτρεμιστών που καλύπτουν όλη την γκάμα φιλικών και εχθρικών δυνάμεων, και όπου εξωτερικές δυνάμεις υποστηρίζουν άμεσα τις πολεμικές επιχειρήσεις του καθεστώτος.
ΠΗΓΗ: http://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/establishing-and-securing-safe-zones-in-syria-historical-lessons
- Ο John R. Barnett είναι επισκέπτης ειδικός εμπειρογνώμων στο Washington Institute for Near East Policy’
- Ο Michael Eisenstadt είναι ο Διευθυντής των Σπουδών Στρατού και Ασφαλείας του Washington Institute for Near East Policy’