H Ελλάδα στον πόλεμο με άσφαιρα πυρά… “Ξεφόρτωμα ψυχών” και σκόπιμο “μποτιλιάρισμα”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Σε ένα είδος ιδιότυπου πολέμου έχει εμπλακεί τα τελευταία 24ωρα η χώρα, με τις ορδές των κατατρεγμένων να ορθώνονται ως «ανθρώπινη ασπίδα» ανάμεσα σε ορατούς και αόρατους εχθρούς.
Το σχέδιο αποκαλύφθηκε. Μαζί με την οικονομική εξουθένωση και την δανειακή ομηρία, η Ελλάδα καλείται να υποδεχθεί ένα κύμα εισβολής κατατρεγμένων που καμία άλλη ευρωπαική χώρα δεν θέλει να φιλοξενήσει. Η αντικειμενική αδυναμία φύλαξης της απέραντης ακτογραμμής του Αιγαίου, έχει καταστήσει την πατρίδα μας έρμαιο μεταξύ της τακτικής «ξεφορτώματος ψυχών» που ακολουθεί η Αγκυρα και του σκόπιμου «μποτιλιαρίσματος» στα βόρεια σύνορα μας που επιβάλει η «δασκαλεμένη» από την…ανασυσταθείσα Αυστροουγγαρία, ΠΓΔΜ.
Η κατάσταση επομένως είναι απρόβλεπτη ως προς την εξέλιξη της. Είναι αδύνατον να υπολογιστεί ο τελικός αριθμός προσφύγων και λαθρομεταναστών που θα εγκλωβιστούν σε ελληνικό έδαφος αν κλείσουν οριστικά τα σύνορα στα Σκόπια και το ΝΑΤΟ δεν καταφέρει να περιορίσει δραστικά την διακίνηση από τις απέναντι ακτές.
Σήμερα μετράμε 50 χιλιάδες που βρίσκονται παγιδευμένοι στην ελληνική επικράτεια. Αυριο μπορεί να μιλάμε για δεκαπλάσια νούμερα. Στα τουρκικά παράλια βρίσκονται στρατοπεδευμένα άλλα δύο εκατομμύρια επίδοξων μεταναστών που βιάζονται να φτάσουν στην Γερμανία. Αν στην ερχόμενη σύνοδο για το προσφυγικό η Τουρκία αρνηθεί να συνεργαστεί εμπράκτως, που είναι και το πιθανότερο, η Ελλάδα θα πρέπει μαζί με τα…βέτο να ετοιμάζεται και για ένα ασύλληπτο ανθρώπινο τσουνάμι.
Καπού εδώ, αγαπητοί φίλοι τελειώνει και το καλαμπούρι του ανθρωπισμού. Γιατί αν είναι να καταστρέψουμε την χώρα και να αλλοιώσουμε αμαχητί την ήδη προβληματική πληθυσμιακή της υπόσταση θα έχουμε προδώσει όχι μόνο τις εθνικές μας αξίες, αλλά και το μέλλον των επόμενων γενιών. Τέτοιου είδους προδοσίες γίνονται μόνο σε καιρό πολέμου ή ξένης κατοχής.
Χρειάζονται λοιπόν σκληρές αποφάσεις. Και μονομερείς, όπως ακριβώς κάνουν οι Αυστριακοί και τα τσιράκια τους για να προστατέψουν το τομάρι τους.
Είναι αλήθεια ότι σε αυτό τον πόλεμο η Ελλάδα δεν έχει πραγματικά πυρομαχικά. Ούτε μπορεί να πνίξει γυναίκες και παιδιά, ούτε να σταματήσει την εισβολή με τα όπλα. Μπορεί όμως και οφείλει, με οποιοδήποτε κόστος έχει αυτό, να καταστήσει την χώρα μας αντιδημοφιλή προορισμό για τους επίδοξους μετανάστες που νομίζουν ότι το ελληνικό έδαφος είναι μια ελεύθερη ζώνη τράνζιτ. Χωρίς περιορισμούς και χωρίς νόμους, με καλοκάγαθους λιμενικούς, αστυνομικούς θεατές, γιαγιάδες να τους προσφέρουν σοκολάτες και κανάλια να βιντεοσκοπούν το μακρύ ταξίδι τους.
Δυστυχώς τα δεδομένα άλλαξαν. Γιατί προέχει η επιβίωση των Ελλήνων. Κι αυτό το “we want go” που άναρθρα ακούγεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, πρέπει να καταστεί σαφές ότι δεν εξασφαλίζεται μέσω Ελλάδος.
Ποια είναι λοιπόν η λύση; Μία και μοναδική: Σχολαστικά περιφραγμένα στρατόπεδα φιλοξενίας σε υποβαθμισμένες βιομηχανικές περιοχές εκτός αστικού ιστού που θα προσφέρουν τα στοιχειώδη(αξιοπρεπή διανυκτέρευση, υγιεινή και σίτιση) αλλά θα φρουρούνται από τον ελληνικό στρατό, χωρίς την άδεια του οποίου δεν θα περνάει κουνούπι..
Θα κινδυνεύσουμε με εξεγέρσεις, μπορεί να σκεφτείτε. Οι πρόσφυγες είναι αποφασισμένοι και θέλουν πάση θυσία να φτάσουν στα σύνορα.Υπάρχουν γυναικόπαιδα ανάμεσα τους. Όλα αυτά σωστά. Δεν αποκλείεται να έχουμε και ατύχημα. Μπορεί και να ανοίξουν κεφάλια. Ποιος εγγυάται όμως, ότι με τη σημερινή παθητική τακτική εξασφαλίζεται το αντίθετο; Είναι απολύτως αναγκαίο να συνειδητοποιήσουν οι επίδοξοι μετανάστες ότι όσο οι επάνω κρατούν τα σύνορα κλειστά, τόσο και εκείνοι θα παραμένουν υπό περιορισμό κυκλοφορίας.
Μόνο αν διαδοθεί στόμα με στόμα ότι η Ελλάδα κόβει την ελεύθερη διακίνηση μπορεί να ανασχεθεί η προσφυγική ροή. Κι ας αφήσουμε τα Νόμπελ της υποκρισίας για τίποτα ισουίτες φραγκολεβαντίνους.
Υπάρχει βεβαίως και μια δεύτερη λύση περισσότερο κυνική και απάνθρωπη. Να αραδιάσουμε καμιά πενηνταριά χιλιάδες πρόσφυγες στην ουδέτερη ζώνη με τα Σκόπια. Και άξαφνα να πούμε: Μισή-μισή η ευθύνη μάγκες για την τύχη τους. Εμείς θα τους ταίζουμε μέχρι εσείς να ανοίξετε τα σύνορα…Θα ήθελα τότε να ξέρω ποιά φυλάκια θα έτρεχαν να γκρεμίσουν οι ορδές των απελπισμένων; Τα δικά μας ή τα δικά τους; Και ποιος θα ερχόταν αντιμέτωπος με τα γυναικόπαιδα ως ανθρώπινη ασπίδα. Εμείς ή αυτοί;…
Ας έχουν χάρη οι φίλοι μας οι κεντροευρωπαίοι που δεν είμαστε καθάρματα σαν και του λόγου τους…
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημερίδα: www.dimokratianews.gr