ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Δημήτρη Τσαγκάρη
Πέρυσι, τέτοιο καιρό, αναμέναμε την κατάργηση της εξίσωσης ΕΦΚ στο πετρέλαιο, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά του αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και αλλαγές – επί τα βελτίω – στο καθεστώς αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Ασαφές, τότε, το χρονοδιάγραμμα της εφαρμογής, των ως άνω μέτρων, λόγω της γνωστής εξάρτησης του φορολογικού πλαισίου από τις μνημονιακές επιταγές. Είχαμε όμως πειστεί και πιστέψει ότι έκλεινε ο κύκλος του παραλογισμού, της φοροαρπαγής, της εσωτερικής υποτίμησης. Πιστεύαμε ότι η νέα κυβέρνηση έχοντας μάθει από τα αδιέξοδα της προηγούμενης, θα ασχολείτο τουλάχιστον με τα συγκριτικά φορολογικά πλεονεκτήματα της ταλαίπωρης χώρας μας.
Αντί αυτών, νέα κλίμακα στην έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, αυξήσεις σε: φόρο πολυτελούς διαβίωσης, προκαταβολές φόρων εισοδήματος, συντελεστές ΦΠΑ, κατάργηση στην έκπτωση της, εφάπαξ, καταβολής φόρων, διατήρηση και επιδείνωση του όλου φορολογικού τιμοκαταλόγου με συνέχιση της τεκμαρτής και αναδρομικής φορολόγησης.
Επί του πιεστηρίου, νέες φορολογικές βόμβες όπως η υπαγωγή όλων των εισοδημάτων σε ενιαίους συντελεστές φορολόγησης, οι προτάσεις για συντελεστή στο εισόδημα πλέον του 50%, μια ασαφής γενικότερα συζήτηση φορολογικο-ασφαλιστικού περιεχομένου για να «βγουν τα νούμερα».
Κανείς δεν βλέπει, το νέο ληξιπρόθεσμο χρέος των 13,5 δισεκ. ευρώ που δημιουργήθηκε μέσα στο 2015;
- Οικονομολόγος ΜΑ- Λογιστής Α’ – Σύμβουλος Έκδοσης Περιοδικού ΛΟΓΙΣΤΗΣ – [email protected] – Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΓΟΡΑ