Συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ: Business as usual…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εντυπωσιακό ξεκίνημα για την Εθνική Ελλάδος με προπονητή τον Ιβάν Γιοβανοβιτς: Θριάμβευσε 3-0 επί της Φινλανδίας με πρωταγωνιστή τον Φώτη Ιωαννίδη που έβαλε δύο γκολ
Η Γερμανία και η Ολλανδία δεν χαρίστηκαν στην Ουγγαρία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τις φόρτωσαν με “πεντάρες”: Εντυπωσίασε η Αλβανία, νίκησε εκτός έδρας την Ουκρανία
Του Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου
Υπ. Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης
Η κινδυνολογία όσο αφορά την αλλαγή στρατηγικής της Ελλάδας που ξεκίνησε το 2010 και αφορούσε την προσέγγιση και συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ συνεχίζεται. Αφορμή τώρα αποτελεί το γεγονός της προσπάθειας επαναπροσέγγισης του Ισραήλ με την Τουρκία. Οι φόβοι εστιάζονται κυρίως στο πως θα μας «βλέπουν» οι άλλοι. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Αραβικός κόσμος.
Με όλο το σεβασμό, και ας το διαψεύσει κάποιος, ας θυμηθούμε πως ο Οργανισμός Ισλαμικής Διασκέψεως ή αλλιώς Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας, έχει δεχθεί και αναγνωρίσει, το ψευδοκράτος του Ντεκτάς και των Κατεχομένων ως «Κράτος Παρατηρητή» από το 1979. Επίσης ας θυμηθούμε πως ο αλήστου μνήμης Καντάφι είχε εκδώσει χάρτες προς πώληση σε πετρελαϊκές εταιρείες στους οποίους εμπεριέχονταν η νήσος Γαύδος ως κομμάτι της Λιβυκής επικράτειας. Ο Καντάφι μάλιστα τότε παραχωρούσε σχετικές άδειες ερευνών! Επίσης να θυμίσω τον ανθελληνικό ρόλο του Καντάφι κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974.
Οπότε δεν καταλαβαίνω τί είδους και ποιούς περισσότερους Εθνικούς κινδύνους θα μπορούσε να εγκυμονεί στον Ελληνισμό η συνέχιση της προσέγγισης της Ελλάδας με το Ισραήλ; Ο αραβικός κόσμος οφείλει να αντιληφθεί πως αναβάθμιση της σχέσης μας με το Ισραήλ δεν σημαίνει αυτόματα υποβάθμιση των σχέσεων μαζί τους. Η Ελλάδα πχ. μια χαρά συνεργάσθηκε με τον Αραβικό κόσμο παρά τα προαναφερθέντα στραβοπατήματα του Αραβικού κόσμου σε σχέση με τα Εθνικά μας συμφέροντα. Προς τί λοιπόν η κινδυνολογία;
Αυτά τα γνωρίζουν πλέον όλες ανεξαιρέτως οι ηγεσίες των πολιτικών παρατάξεων στην Ελλάδα. Είναι θέμα χρόνου να φτάσει το μήνυμα από πάνω προς τα κάτω και γι’αυτόν ακριβώς το λόγο βλέπουμε μία αναντιστοιχία μεταξύ της εκλογικής βάσης των Ελληνικών παρατάξεων και των επιλογών των ηγεσιών τους. Σε αυτό όμως φταίνε αποκλειστικά οι ηγεσίες όλων των παρατάξεων καθώς δεν έχουν φροντίσει να εκπαιδεύσουν/ενημερώσουν τα στελέχη τους σχετικά με τις κοσμογονικές-τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές που έχουν συμβεί από το 2010 και τις νέες συμμαχίες που δημιουργούνται…
Για όσους ίσως έχουν την απορία σχετικά με τις σχέσεις της Αιγύπτου με την Τουρκία, ας θυμηθούμε πως στο απώτερο παρελθόν είχε υπάρξει πολεμική σύγκρουση μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας. Το 1829 πραγματοποιήθηκε η Ναυμαχία στο Ναυαρίνο όπου συμμετείχε και η Ρωσία εναντίον της Τουρκίας. Προσέξτε κάτι που έγινε εκείνη την περίοδο. Τρία χρόνια μετά, το 1832, κατά τη διάρκεια του Τουρκοαιγυπτιακού πολέμου, και όταν πλέον διαφαίνονταν πως οι Τούρκοι έχαναν ολοκληρωτικά τον πόλεμο από τους Αιγύπτιους (οι Αιγύπτιοι κόντεψαν να μπουν στην Κων/πολη) οι Ρώσοι, τρία χρόνια μετά την επίθεσή τους στους Τούρκους, συμμάχησαν με τους Τούρκους και ο Τσάρος Νικόλαος Ι τους έστειλε στρατιωτική βοήθεια ώστε αυτοί να μη διαλυθούν.
Στη Μεσόγειο, όπως και σε κάθε άλλη περιοχή του πλανήτη, συμβαίνουν τεκτονικές-γεωπολιτικές αλλαγές με βασικό διακύβευμα τα ενεργειακά και τους ορυκτούς πόρους γενικότερα. Απαιτείται ωριμότητα και όχι παλιμπαιδισμοί του στυλ: «δεν παίζω μαζί σου αν ξαναπαίξεις με αυτό το παιδί». Το εκκρεμές των παγκόσμιων αλλαγών ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2010, με συγκεχυμένη γεννεσιουργό αιτία (πχ. http://www.capital.gr/story/2082303), αλλά οφείλουμε να το παρακολουθήσουμε. Ο κόσμος του 2050 δεν θα μας περιμένει. Το τρένο ξεκίνησε και οφείλουμε να ανέβουμε πάνω του ως επιβάτες. Όποιος δεν το κάνει θα απομονωθεί. Δεν μπορούμε να μείνουμε στάσιμοι και θα βαλτώσουμε. Χώρες οι οποίες μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν αδιανόητο πως θα τα βρουν μεταξύ τους (ΗΠΑ-Κούβα, ΗΠΑ-Ιράν, Ισραήλ-Σαουδική Αραβία τόλμησαν και προχώρησαν ή προχωρούν σιγά-σιγά σε γεφυροποιήσεις στις σχέσεις τους…
Καλό θα ήταν να συνεχισθεί η καλή σχέση που δημιουργήθηκε μεταξύ Ελλάδας-Ισραήλ ανεξαρτήτως της επαναπροσέγγισης Ισραήλ-Τουρκίας. Business as usual δηλαδή. Άλλωστε, από κι ως που η Ελλάδα θα πρέπει να υποδεικνύει σε άλλα κράτη με ποιούς να έχουν καλές σχέσεις και με ποιούς όχι. Η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να λειτουργήσει ως «γέφυρα» στα ταραγμένα νερά της Μεσογείου με όλες ανεξαιρέτως τις εμπλεκόμενες χώρες. Εάν η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας–Ισραήλ επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα τότε αυτός ο δεσμός θα ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο και θα αποκτήσει βάθος χρόνου πολλών δεκαετιών με αμφότερα ωφέλη…
Στις αλλαγές πρέπει να είμαστε ευέλικτοι και να τις κατανοούμε/αντιλαμβανόμαστε γρήγορα. Είναι νόμος της φύσης να επιβιώνουν όσοι προσαρμόζονται στο (γεωπολιτικό) τους περιβάλλον.
Στο πίσω μέρος του μυαλού μας ας έχουμε ωστόσο αυτό που είχε πει κάποτε ο Βρεττανός υπουργός Εξωτερικών Λόρδος Πάλμερστον το 1848: τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς, έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα (“We have no eternal allies, and we have no perpetual enemies. Our interests are eternal and perpetual, and those interests it is our duty to follow.”).