Ο Τζο Μπάιντεν διδάσκει τα στοιχειώδη της πολιτικής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πανίκου Παναγιώτου
www.philenews.com
Ο Τζο Μπάιντεν, σε συνέντευξή του στο CNN, αποκάλυψε ότι όταν ο γιος του Μπο αρρώστησε και αναγκάστηκε να μείνει εκτός εργασίας, εκείνος και η σύζυγός του σκέφτηκαν να πουλήσουν το σπίτι τους στο Ντέλαγουερ.
Όπως επεσήμανε, είχε εξομολογηθεί τότε στον Πρόεδρο Ομπάμα το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η οικογένεια του γιου του, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Μάιο σε ηλικία 46 ετών από όγκο στον εγκέφαλο.
«Βρήκα λύση. Θα πουλήσουμε το σπίτι μας και θα είμαστε εντάξει», είχε αναφέρει στον Ομπάμα. «Μην πουλήσεις αυτό το σπίτι», ήταν η αντίδραση του Προέδρου, «υποσχέσου μου ότι δεν θα το πουλήσεις. Θα σου δώσω εγώ τα χρήματα. Ό,τι χρειαστείς. Μην το κάνεις Τζο, υποσχέσου μου».
Κατά τη συνέντευξη, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ υπογράμμισε ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα «θα γίνει έξαλλος» επειδή αποκάλυψε την στιχομυθία τους.
Το κύριο συμπέρασμα όμως που αναδεικνύεται μέσα απ’ αυτή την ιστορία δεν αφορά τη συνομιλία μεταξύ Ομπάμα-Μπάιντεν, ούτε την ευαισθησία και την ανθρωπιά που επέδειξε ο Αμερικανός ηγέτης, αλλά το γεγονός ότι ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που ενεργοποιήθηκε στην πολιτική από το 1970, αναγκάστηκε να φτάσει στο σημείο να είναι έτοιμος να πουλήσει το σπίτι του για να βοηθήσει την οικογένεια του γιου του, ο οποίος λόγω της ασθένειάς του δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις του.
Ο 73χρονος σήμερα Τζο Μπάιντεν είχε εκλεγεί για πρώτη φορά γερουσιαστής το 1972 και επανεξελέγη έξι φορές, μέχρι που έγινε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Μετά λοιπόν από τόσες δεκαετίες στην πολιτική, διαπιστώνεται ότι δεν έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία, δεν έχει εκατομμύρια δολάρια σε αποταμιεύσεις και μετοχές και, όπως έχουν υποστηρίξει φίλοι και συνεργάτες του, μοναδικό εισόδημά του ήταν πάντα ο μισθός του.
Οι πολιτικές θέσεις και ενέργειες του Μπάιντεν δεν παύουν να αποτελούν στοιχεία κριτικής, όπως για κάθε πολιτικό. Με τη στάση ζωής του όμως διδάσκει τα στοιχειώδη και τα σπουδαία μαθήματα της πολιτικής. Μιας πολιτικής που δεν βυθίζεται στο βούρκο της συναλλαγής και της διαφθοράς. Μιας πολιτικής που είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση…