Η κηδεία ενός ήρωα της Κύπρου 41 χρόνια μετά τη θυσία του




Με τη φράση «τώρα πια είναι επίσημο» ο Αθανάσιος Τσιγκαρόπουλος απαντά στην ερώτηση τι σημαίνει για τον ίδιο η κηδεία του αδελφού του, εφέδρου ανθυπασπιστή Νικόλαου, 41 χρόνια μετά το θάνατό του στα γεγονότα του 1974 στην Κύπρο.

Τα συναισθήματα είναι αντιφατικά, συγκίνηση για την ταυτοποίηση των οστών του και την επιστροφή τους στην Έλαφο Πιερίας και ικανοποίηση γιατί τερματίστηκε μια μακρά περίοδος αμφιβολίας, για το αν πράγματι τα οστά που παραδόθηκαν πριν από δέκα χρόνια στην οικογένεια Τσιγκαρόπουλου ανήκαν στον δικό της άνθρωπο.

«Εύχομαι αυτό που έγινε για τον αδελφό μου να γίνει για όλους τους αγνοούμενους» αναφέρει ο κ. Τσιγκαρόπουλος με αφορμή την τελετή που έγινε χθες στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Έλαφο Πιερίας, χοροστατούντος του μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος, Γεωργίου. «Ακόμη και η μητέρα μου, που είναι σήμερα 88 χρονών, όταν την ενημέρωσα για την τελετή, το δέχτηκε ψύχραιμα και με ικανοποίηση» λέει και αναφέρετε στην περίοδο της αμφιβολίας που έζησε η οικογένεια.

«Πριν από μία δεκαετία, μας είχαν παραδοθεί τα οστά, ωστόσο κάναμε αγώνα για να γίνει η ανάλυσή τους με τη μέθοδο του DNA. Η διαδικασία ήταν πολύ χρονοβόρα, όμως ολοκληρώθηκε και αυτό είναι θετικό», σημειώνει και αναφέρεται στις προσπάθειες που καταβάλλουν τα μέλη της Επιτροπής Αγνοουμένων έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η ταυτοποίηση των οστών ακόμη και του τελευταίου αγνοούμενου στην Κύπρο.

Συγκινημένος δηλώνει και για έναν ακόμη λόγο. Στην τελετή υποδοχής των οστών και στη νεκρώσιμη ακολουθία ήταν εκεί όλοι, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, οι κάτοικοι του χωριού, η δημοτική αρχή, εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας και των στρατιωτικών αρχών. «Τον τίμησαν όλοι και νιώθω περήφανος για εκείνον», σημειώνει ο Αθανάσιος Τσιγκαρόπουλος.

«Σταθήκαμε περήφανοι για τον ήρωα που κατέθεσε την ψυχή του στον αγώνα για την πατρίδα και με αυτόν τον τρόπο έγινε παράδειγμα για όλους», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Κατερίνης, Σάββας Χιονίδης.

Ο Νικόλαος Τσιγκαρόπουλος γεννήθηκε το 1952 στην Έλαφο Πιερίας, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Μετά και την αποφοίτησή του από το εξατάξιο Γυμνάσιο Κατερίνης παρουσιάστηκε το 1973 στο στράτευμα και το 1974 έφυγε για την Κύπρο όπου υπηρέτησε στην ΕΛΔΥΚ. «Κατά τα γεγονότα του 1974 επικοινώνησε μαζί μας, μας περιέγραφε την κατάσταση και μας καθησύχαζε», λέει ο αδελφός του, ενώ μνήμες από το βράδυ που έγινε γνωστός ο χαμός του ανασύρει και ο θείος του, Αθανάσιος Τσιγκαρόπουλος. «Ήρθαν ένας ταγματάρχης και δύο φαντάροι. Τότε ήμουν πρόεδρος και πήγαμε μαζί στο σπίτι της οικογένειας. Από τότε ξέραμε ότι δεν υπήρχε ελπίδα», θυμάται.

Παρόμοιες μνήμες από το παρελθόν αναβίωσαν χθες και στα Βρασνά του Δήμου Βόλβης, όπου μετά από 50 χρόνια κηδεύτηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ο στρατιώτης Ζαχαρίας Καρδάρας, που σκοτώθηκε στην Κύπρο το 1965. Ο 19χρονος, τότε, στρατιώτης απήχθη και σκοτώθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1966 από Τουρκοκύπριους αλλά επί 50 χρόνια δεν είχε βρεθεί η σορός του.

Η ταυτοποίηση του DNA του πρόσφατα στην Κύπρο, έδωσε τέλος στο ερώτημα για την τύχη του Ζαχαρία Καρδάρα, ο οποίος κηδεύθηκε μετά από μισό αιώνα στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Τα αδέρφια του βρέθηκαν και αυτά στη νεκρώσιμη ακολουθία που τελέστηκε από τον μητροπολίτη Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγο. Οι γονείς του στρατιώτη, όμως, είχαν πεθάνει χωρίς να τους παραδοθούν ποτέ τα οστά του γιου τους.

Αθηναϊκό Πρακτορείο, Θεσσαλονίκη

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: