Τα παθήματα, άραγε, θα γίνουν μαθήματα; Όταν οι δανειστές …αποφασίζουν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κύριο άρθρο από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Η απόσυρση του «παράλληλου προγράμματος» με μέτρα κοινωνικής προστασίας που περιλαμβάνονταν στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμφισβήτητα ήττα για την κυβέρνηση. Οχι μόνο επικοινωνιακή, αλλά και ουσιαστική.
Κατ’ αρχάς αποσύρθηκαν μέτρα που είχαν χρησιμοποιηθεί ως «αντίβαρο» στις… δύσκολες διατάξεις για τα «κόκκινα» δάνεια και την είσοδο ξένων funds στην ελληνική αγορά. Αλλωστε, για τον λόγο αυτό είχαν κατατεθεί άρον – άρον τη Δευτέρα το βράδυ, ώστε να καλύψουν επικοινωνιακά την υποχώρηση της κυβέρνησης στο θέμα των δανείων.
Ουσιαστική είναι η ήττα, διότι το Μαξίμου εμφανίζεται να υποχωρεί με το πρώτο «νεύμα» δυσαρέσκειας των Θεσμών. Μόλις η Αθήνα έγινε κοινωνός των αντιδράσεων από τις Βρυξέλλες απέσυρε το νομοσχέδιο ώστε να το μελετήσει ξανά, να το κοστολογήσει και στη συνέχεια να το επαναφέρει, προφανώς «μεταλλαγμένο».
Ετσι, και η κυβέρνηση της Αριστεράς φαίνεται να μοιάζει με την προηγούμενη, την οποία κατηγορούσε ότι ασκεί πολιτική με τα e-mail της τρόικας και υποκύπτει στις ορέξεις των δανειστών.
Το «μάθημα», πάντως, από όλη αυτή την υπόθεση είναι διπλό. Αφενός η τρόικα δείχνει να μην υποχωρεί πλέον απέναντι στην Αθήνα και να ζητά την απαρέγκλιτη υλοποίηση της συμφωνίας. Δεν μας εμπιστεύονται και το δείχνουν πιέζοντας αφόρητα και απειλώντας με σκληρά αντίποινα. Πρόκειται για μια κακή εξέλιξη για την Ελλάδα. Αν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά κυρίως τους τελευταίους μήνες δεν λειτουργούσαν οι κυβερνήσεις με τη λογική της υπεκφυγής και της αναβολής των μεταρρυθμίσεων ή ακόμη και της κοροϊδίας των δανειστών, ίσως οι Θεσμοί να ήταν πιο διαλλακτικοί.
Το δεύτερο μάθημα αφορά κυρίως την κυβέρνηση. Οι χαρακτηρισμοί «προδότες», «γερμανοτσολιάδες», «Μερκελιστές», «υπάκουα στρατιωτάκια των δανειστών» που είχαν ακουστεί από το 2012 και μετά γυρίζουν μπούμερανγκ. Επιβεβαιώνουν δε πόσο κακό έκανε στην ελληνική προσπάθεια για έξοδο από την κρίση η ένταση στη Βουλή και στην κοινωνία. Διότι άλλο είναι η αντίδραση στις σκληρές πολιτικές λιτότητας κι άλλο η καλλιέργεια εθνικού διχασμού που έφερε δεινά, καθυστερήσεις, περισσότερα μέτρα και τελικά συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών.
Ισως, τώρα τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Για όλους.