Είναι η Ευρώπη για την Τουρκία το “κοινό ευρωπαϊκό σπίτι”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της Λόριας Μαρκίδη*
Έμπλεος ικανοποίησης και αυταρέσκειας, με το γνωστό πονηρό χαμόγελο να κρέμεται από τα χείλη, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, δήλωσε στους δημοσιογράφους, μετά τη Σύνοδο Κορυφής Ε.Ε.-Τουρκίας, ότι δρομολογήθηκε νέα αρχή στις σχέσεις της χώρας του με την Ε.Ε. μετά την απόφαση για επιτάχυνση των ενταξιακών διαδικασιών. Αντιγράφοντας δε τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, μίλησε και για το κοινό τους ευρωπαϊκό σπίτι.
Είναι όμως η Ευρώπη έτοιμη να υποδεχθεί στους κόλπους της ένα κράτος όπως η Τουρκία;
Όσο κι αν ο Πρόεδρος της Κομισιόν, κ. Γιούνκερ, δηλώνει ότι η Τουρκία αξίζει όχι μόνο τον σεβασμό αλλά και τη στήριξή μας, όσο κι αν η Γερμανίδα Καγκελάριος κ. Α. Μέρκελ έσπευσε στην Άγκυρα για να δεσμευθεί και να δεσμεύσει a priori την Ε.Ε., με υποσχέσεις προς τον κ. Ερντογάν, υπάρχουν χώρες-μέλη που ουδόλως στηρίζουν ούτε και επιθυμούν ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στην Τουρκία παραχωρήθηκε το καθεστώς της υποψήφιας για ένταξη χώρας από το Συμβούλιο του Ελσίνκι το 1999, ενώ οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις άρχισαν το 2005.
Όλα αυτά τα χρόνια οι διαπραγματεύσεις καρκινοβατούσαν, μέχρι που κατέληξαν σε τέλμα, λόγω ακριβώς της αδυναμίας της τουρκικής πλευράς και της έλλειψης πολιτικής βούλησης να προβεί στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις.
Σήμερα η Τουρκία, με ηγέτη έναν αδίστακτο δικτάτορα και με έναν Πρωθυπουργό που κατέγραψε με σαφήνεια το όραμά του για την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον ρόλο της χώρας του στην Ανατολική Μεσόγειο και τον ισλαμικό κόσμο, δεν έχει περιθώρια εξάλειψης των ελλειμμάτων δημοκρατίας, προστασίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Περαιτέρω, η αποδεδειγμένη στήριξη του καλούμενου Ισλαμικού Κράτους από το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου και τη ΜΙΤ, η υπόθαλψη της τρομοκρατίας, η φίμωση του Τύπου, ο διωγμός των αντιφρονούντων, η χαίνουσα πληγή του Κουρδικού καθώς και τα προβλήματα με όλους τους γείτονες ουδόλως παρέχουν εχέγγυα για εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας ώστε να πληροί τα κριτήρια για ένταξη στο προβλεπτό μέλλον.
Επιπλέον, το μέγεθος του πληθυσμού και ο κοινωνικός της ιστός κάθε άλλο παρά αποδεκτά είναι από τους Ευρωπαίους πολίτες και πολλά κράτη-μέλη.
Η Τουρκία, εξάλλου, πιστεύει ότι θα ενταχθεί χωρίς να απαιτηθεί πλήρης συμμόρφωσή της με το κοινοτικό κεκτημένο, χρησιμοποιώντας και εκβιασμό, όπως το πρόσφατο παράδειγμα της κρίσης του μεταναστευτικού.
Η χώρα αυτή, υπαίτιος της μεγάλης μετακίνησης πληθυσμών, διοχετεύει μεθοδικά προς την Ελλάδα και την Ευρώπη κύματα μεταναστών με τις γνωστές συνέπειες και εξαγοράζει τον περιορισμό των εκροών με το άνοιγμα κεφαλαίων και πακτωλούς χρημάτων. Συμφωνία υποκρισίας χαρακτήρισε ο γερμανικός Τύπος τη συμφωνία της Κυριακής.
Η Ευρώπη, αδύναμη και ανίκανη να ανταποκριθεί επαρκώς στην κρίση του μεταναστευτικού, κατέφυγε για μια εισέτι φορά στην πολιτική του κατευνασμού της χώρας αυτουργού του εγκλήμστος.
*Η Λόρια Μαρκίδη είναι πρέσβης ε.τ. – Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος